Netgedichten

netgedicht (nr. 19.808):

Het kleine sterven

Door stramme vingers aangedreven
persen snaren schrille tonen
die snerpend door de geest
geen lof meer aan het spel betonen
zoals dit vroeger is geweest

Realiteit heeft zich gewroken
haar meervoud werd verstomd
Een taal wordt gedacht
en dus gesproken
en al de andere verdomd

Bij het zoeken naar de waarheid
spreken de gedachten
Gestuurd door onze woorden
zien we wat we hoorden
We nemen waar wat we verwachtten

En wat gek is dan die dondergod
Nog gekker is de zot
die hem geschapen had
en net zo tot hem bad
als wij ook onze goden eren

en zweren bij ons lot