inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 19.838):

Bitter mooi

Als schoonheid pijn doet
bevrijdt van
en bindt
aan dat waar men voor vlucht

Als de tijd
zijn eigen ritme kent
simpelweg omdat het is
en beklijft
schreeuwt: "jij blijft!
maar kan niet meer terug
en zal ten onder gaan!"

Huilt men dan
om het grauw dat men vervult?
Vraagt men niet
even niet te denken
denkt men niet
even niet meer vragen
en overwint men niet de tijd
het zijn
door even niet te wezen?
en stil te staan

Leegte kent de schoonheid
maar proeft haar niet
Is noch puur en noch onrein
Is niet

Laat los wat je verwacht
‘Nu’
vindt zijn constante
in vergankelijkheid
pretendeert niet meer te zijn
dan de werkelijkheid
van schijn:

pijn en schoonheid


Zie ook: http://www.xs4all.nl/~nanter/

Schrijver: Wouter Tieks, 22 maart 2008


Geplaatst in de categorie: filosofie

2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 214

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)