Alle inzendingen over Zilveren pen beschrijft verdriet en zorgen

Die mensen komen heus niet voor de lol; geen pen beschrijft wat hen is overkomen. Het antwoord dat wij geven op hun pijn laat zien wie wij als volk ten diepste zijn.…

Slenterend Door de tuin Van de schilder Zie ik zilveren wolken Op zijn palet Hier besef ik Dat mijn pen Het nooit zal winnen Van de herfst Op zijn doek In de stilte Van dit dal Slaat de kou In mijn pen Voel ik me niet verslagen Want deze pracht Is van hem…

vandaag kocht ik een kroontjespen verguld dat ze zilver kon schrijven, maar steeds als ik jouw naam neerpen blijkt het goud met geen pen te beschrijven…

en verdriet een gelukkig zomerkind…

is leegte te vullen zoals het wad menselijke sporen kan verhullen met een krachtig hart in eb en vloed een meeuwenveer met sterke pen beschrijft de strijd zonder grenzen op het slagveld van het leven dat altijd winnaar is van eten en gegeten worden cirkels haken in en sluiten met op ieder niveau andere gebruiken tussen zand zee en…

De pen is sterker dan het zwaard Het woord dat alles omlijft Zelfs met jezelf speel je niet altijd openkaart…

Verdriet, vormt tranen, beschrijft pijn in, wat je zegt. Schrijven, zeggen, of schreeuwen, wat je zegt blijft hetzelfde....…

Vannacht kus ik de maan en doop mijn pen in room, schrijf een liefdeslied Ode aan muziek zo vurig als de rode roos Teder wit de orchidee tussen Brussels kant en zilver Blauwe seringen tortels zingen bruidsboeket op bed De tirannie buiten spel gezet…

pen Schrijf mijn beste vriend Schrijf over mijn liefdes die ik heb beschreven en hoe ze mij de grond in hebben gekregen en hoe ik mezelf weer naar boven heb gevlogen Schrijf over mijn leven en over mijn verleden en alles wat ik heb geleden Schrijf, schrijf mijn pen Schrijf mijn beste vriend Schrijf over mijn land en zijn verdriet Schrijf…

steeds meer woorden kleuren zwart geleden verdriet tot klatergoud in zilver gedroomde nachten dagen openen en dichten…

en beschrijft zijn honger met genadeloze onbeholpenheid de zon komt op en tussen potvissen roggebrood hemelsblauw slapen de laatsten, spreken hun laatste dromen aan. -------------------------------------------------- Uit: 'Hemels en vergeefs', 2008.…

Het je zorgen maken dat ze in de sloot geraken en wat je ooit op school leerde bewaarheid worden zal. Het uit je hoofd praten van die gedachte door te denken dat een schaap gelukkig is. Het wensen dat je was zoals het kind het schaap beschrijft. ---------------------------------------------- * voor Jasmijn (geboren in 2004)…

De pen houdt mij op aarde: dus dan doen we dat maar...…

Wuift de wind mijn zorgen weg nu ik op het naaktstrand beschutting zoek achter gedoofd vuur ik pluk een pen uit stekels van de egel die zich oprolt in mijn keel en mijn woorden smoort voetschilder zal ik zijn in alle stappen terug.…

zo dichtbij de dood het zou me toch te ver zijn maar Vroman beschrijft * senryu*…

ik letter de dagen zo gaan ze voorbij tussen de regels met pen rij voor rij dragen mijn woorden verdriet en plezier schrijven is leven op papier…

En ik kijk vooruit over mijn zoute deken, de zee en als het koude water zich terug trekt neemt het mijn zorgen mee.…

ik stond bij zijn buro vol statussen te sterven bijna van verdriet zijn pen schreef automaties: 'valium drie keer per dag' meer niet ------------------------------ uit: 'Schiereiland', 1979.…

zoals ik jou had beloofd heb ik opnieuw mijn pen gepakt je bent vereeuwigd in mijn handschrift gegoten in een vorm van verdriet het was slechts voor even want weet je deze wereld past mij niet…

Al sprak men officieel van grote zorgen Toch is het ook dit keer nog goed gegaan. Nee, van doktoren kun je niet op aan, Dus heb ik boos mijn pen weer opgeborgen. Reeds had ik een ontroerend vers geschreven, Maar niks ervan, Prins Claus blijft mooi in leven.…

Soms is een traan een uitweg, een uitlaadklep, een emotie van liefde, vreugde of verdriet, het is maar net, hoe je die traan op DAT moment ziet. Soms, of vaak of: helemaal niet, is het datgene wat je juist NIET ziet, maar waarvan je ook niet wilt laten zien, dat.....verdriet, emotie en blijdschap kort bijeen liggen…

Tranen veraarden, verdwijnen langs stenen, stromend verdriet. Water, glijdend als zilver, bedding verschonend, spattend, de regenboog klonend, in nevels van kleur. Vallend, dood drijvend in zilver, traag landend, mijn klaproos, jouw hart, verloren aan zwart.…

'k Zag een blauwe vlinder op een grasberm rode klaver akkerkool 't vlasbekje dove netel smalle en ruige weegbree 'k zag er wilde peen…

het woord reikt verder dan de blauwe pen waarmee ik door dorre geest en wereld ren om te stuiten op een dromend lied dat men aan de oever van het leven ziet…

Zielenpijn die alles overheerst En een uitweg zoekt uit hersens Die te zwaar beladen zijn, Geen APK die hier nog iets aan kan doen, Maar de pen brengt redding!…

Je leven overstroomd zorgen aangespoeld vereeuwigd verdriet.…

Zelfbeklag is voor een dichter prachtig met zijn tedere pen voelt hij zich oppermachtig hij kan het zo omschrijven alsof hij de liefde met de pijn of het verdriet zou bedrijven het is niet ieder mens gegeven om iets te maken van treurnis in zijn leven.…

ze weekt zich los van het onderhuids reizende verdriet zoveel stiller dan de biggelende traan kouder dan het bittere woord geslepener dan het mes of de pen ze loopt de zomer in als de warmte zich van haar losmaakt…

het water dat uit de fonteinen gutst snatert welgemutst gulpt als zilver in het blauw gerimpel er stoeien aan de hemel witte wolken de wind huivert voorbij palmen wuiven sinds vanmorgen dadelloos in alle weligheid boven mij weet je nog wat ik je gisteren zei er hangt iets vrouwelijks in de lucht net als jij.…

De zuinige boenster morst bloedend zilver op de trap. Zij veegt de druppels in haar blik, kijkt scheel de leuning omhoog en bloost bij de aanblik van zoveel onontgonnen. Voortaan staan er geen ongeschuurde eiken klompen in de gang. De laarzen gaan hoog gepoetst op de plank naast de halflage bergschoenen.…