Alle inzendingen over Zo boven

Men laat me maar vallen keihard als een baksteen 't Laat me ergens koel koud ook erg leem beslist geen geween Olie zal steeds boven blijven drijven Genoeg pijn gehad en het toch gehaald Wie van meet af lukt nimmer faalt Mij nooit ofte nimmer gegeven Ben er nog fier en trots op ook Geleefd ook gevochten vooral bemind De looser wordt dan jij…

achter de feiten aan rennen Bij confrontatie de andere kant op sjezen De waarheid die men zoekt en waar men nooit aan zal wennen Soms hebben mensen gewoon te veel gelezen De toekomst drukt op je denkrimpels Je was toch geslaagd met vlaggen en wimpels Klaar voor het echte leven Waar is toch die onbezorgdheid gebleven Er hangt steeds meer boven…

Donkere wolken glijden stil voorbij eventjes na het middernachtelijk uur Ik zie omhoog want de kust lijkt vrij uit te gaan zien naar het hemels vuur Wolken beloven in ’t nachtelijk ontij dat de hemel zich binnenkort ontsluit Ik sta even stil bij onze maatschappij en hoor van verre ‘t troostend geluid Donkere wolken boven dit tranendal als…

Zij staarden en staarden maar van op de berg, diep bewogen dat was toch hun Meester daar Hij dreef in een wolk naar boven Hij gaf de aarde nog Zijn zegen en Zijn gezicht straalde als de zon Hij wilde in vreugde afscheid nemen waar Zijn leven als kind ooit begon Hij was hen op alle wegen voorgegaan had overal zijn sporen nagelaten Hij…

Kinds Als homo’s aan elkaar hun trouw beloven, Dan noemt men hen in Rome slecht en ziek, Zo staat het in de nieuwste encycliek, Die wijsheid heeft de paus direct van boven. Maar weldra preekt een herder in de praalmis, Dat pedofiel zijn netjes en normaal is.…

Vochtige ramen boven rode ornamenten weerspiegelen de wereld in een waas IJzige sidderingen blussen vurige tongen die gretig likkend het fort belagen Overeind gehouden door resistente muren waarachter de inhoud gereinigd wordt…

Boven mijn hoofd aan een zijden draad Slingert het zwaard al heen en weder 't Moet vallen vroeg of laat! Het trilt, het velt mij neder! Doch om mijn hoofd ook ruist een stem, te midden van al mijn vrezen, die mij gebiedt met zachte klem, toch niet bezorgd te wezen.…

voorname bruine pracht je vleugels bevrijden je moeiteloos van de aarde je hoort wentelend wiegend en wendend in de blauwzilveren voorjaarsluchten vol beloftes stijgend en rijzend boven de sluimerende zachtgroene lentebossen tot je bent opgelost in de hemelkoepel…

van rechts naar links schrijven in spiegelschrift op het beslagen raam kijken hoe de letters verlopen van boven naar omlaag en hoe beweging betekenis vindt in zwaartekracht en de eigenschap van vloeistoffen op zoek naar het laagste punt als je maar straks zélf de ruiten zeemt…

Al is het heel misschien een goed idee Dat hij dan uitstapt boven volle zee.…

Ontmoet me in je dromen Bij het vallen van de nacht Op een klein rotseiland Met boven ons De sterren Met om ons heen De zee De wind En in de verte de lichtjes Van de bewoonde wereld Praat er met mij Over het leven Over de liefde Hou me vast En voel Dat liefde echt bestaat…

Ontmoet me in je dromen Bij het vallen van de nacht Op een klein rotseiland Met boven ons De sterren Met om ons heen De zee De wind En in de verte de lichtjes Van de bewoonde wereld Praat er met mij Over het leven Over de liefde Hou me vast En voel Dat liefde echt bestaat…

De angst lijkt ver weg alsof het boven de wolken zit. En soms als een regenbui komt als ik het zeg Maar dan zeg ik het niet het is geen bestelling. Hij komt vanzelf en niemand die dat ziet. Hoe verdwijnt het weer dat enge gevoel. Gewoon door sterk te zijn want ik wil het niet meer…

ze vliegt door de lucht hoog de zon speelt met haar blonde krullen en ze vliegt een lach speelt rond haar mond haar voeten bengelen boven haar hoofd ze lacht en vliegt over dromen in wolken ze vliegt met gesloten ogen en valt…

zij gleed door de vluchtige spleet die haar met hoeks zonlicht eerbiedig omfloerste naderde in voorzichtig ontsluiten dat drempelloos doorgang gaf van binnen naar buiten zij behingen haar met stukjes zeldzame aarde die nog iets van het fossiele tijdperk in herinnering naar boven haalden…

je wikkelde maar lakens om het krijsen heen droeg me naar buiten tot onder de linde die zijn weidse armen zakken liet hij raakte de hemel plukte sterren voor boven jouw ogen maar jij zag ze niet stamelde alleen gebroken woorden…

Mooi, dacht de man, met honderdduizend volt kan ik in deze vliet vlot vis verdoven, dan komen ze dus allemaal naar boven… Toen is hij zelf het water ingerold. Zijn droeve dood zal zwemmers zeer ontstemmen: zelfs met de stroom méé is het lastig zwemmen.…

In Schinveld wordt de burger flink geplaagd Het groeit nu de gemeente boven ’t hoofd Ze heeft wel stille vliegtuigen beloofd Dat klinkt inmiddels best wel afgezaagd De burgemeester onderneemt nu stappen Hij vraagt de actievoerders om te kappen…

wat gaat er boven leven in een zweefballon wind met kleine zuchten bij heldere luchten lekker vastgebonden aan een touwtje in een kinderhand aan een winkelmand niet bang te vallen wel voor knallen speldeprik sigarettepeuk een klapper dan ik ga ploffen man…

Zie ik de aarde op haar plaats, geen wonder, dat men zich vergiste vóór 1600, toen de nachten alle koud waren en luguber en men schuldgekromd het zware oog van een Heer boven zich vermoedde ... Ik vraag u: wie zou onbevreesd durven kijken in een ruimte, die een blik terugwerpt ...…

niet alle tederheid die je zocht heb je gevonden het park ligt in de uithoek van de winter op de helling gras schuiven bont krokussen naar boven de prunus aarzelt om te bloeien groen wordt in twee koppels jonge duiven tasten naar de min…

ik sprong door herfst; de wind blies zeepbellen naar eender waar in mijn onschuld hield ik van het tuimelen boven onsterflijkheid hoe kon ik weten dat daaronder dicht aan de grond jouw zomer lag; begraven in een laatste zwaluwzwaai van zwarte randen…

Stokoude pannen op de kerkhofmuur je kunt er zonder moeite boven binnen zien de zerken kijken je zelfs vriendelijk aan even blijven staan misschien dat ongewisse ondergaan hier is de nood geleden en verstreken van de dood een deugd gemaakt…

De wolken breken het regent zonlicht boven het rivierenland.…

De liefde wint het toch als wij het maar geloven; het onderste komt boven.…

Toen de kersenbloesem bloeide zachtjes wiegend in de wind riep de God van alle mensen kom maar boven mijn lief kind. Je hebt je strijd moedig gestreden geef je nu maar over aan mijn wil ik heb een tuin waar je kan wonen net zolang als jij dat wil.…

Wie gelooft nog in tirannen die mensen om wat ze geloven naar gevangenis of hel verbannen; wie gelooft nog in orders van boven? En wie gelooft in dat ene en grote gebod: liefde voor de Naaste is liefde voor God? Misschien is dat wel het grote wonder: dat de orders dan komen van onder!…

Onthoofd, haar lijf besmeurd, vervormd, ontkend, uit boeken weggekrast, werd ze wat ze was: vrouw, herhaald begin, onderste steen die altijd boven komt.…

zwarte vogels hangen doelloos boven pijnboombossen aan de zee zij laten zich niet tekenen -hun vleugels zouden breken- in het zachte mulle zand hun nest is in de bomen hun klaagzang op het water nog weigert de wind hen te voeren overzee…

Meer was er niet dan het uitzicht en elkaar Hoog boven onze hoofden zong de leeuwerik zijn lied. Nog zingt hij daar. Het uitzicht, de liefde waarin we geloofden, zijn nog even waar.…