Alle inzendingen over Zomaar ineens

En ineens verdampt. Niets meer, alleen De lijn gevolgd door mijn ogen.…

waar is de tijd als ik langs cheops rijd nu op kameel het fijne stof weer in mijn ogen bijt ik het westerszijn vermijd ze stappen traag en arrogant door het woestijnenloze zand het is ineens cultuur hun tred heeft al eonenlang dezelfde voetstap neergezet…

Maar gister deed mijn klok ineens van ‘Ping’, Waarna het ook niet meer van ‘TikTok’ ging.…

Nu ineens zo dichtbij, tastbaar in mijn gedachten Slechts een kwestie van tijd, toch altijd blijven smachten Naar je lippen op de mijne, hoe zacht ze zijn ik wil het weten Mijn handen strelend door je haren, alles is ineens vergeten Vergeten hoe het was, vergeten dat je van een ander bent Nu ben je even dicht bij mij, iets wat al heel snel went…

zwaar geluid Mama kijkt verschrikt op Ik kijk mama vragend aan Dan ineens begint alles te schudden Mijn mama is altijd heel erg sterk Maar nu lijkt ze bang en ze sleurt mij mee Naar een veiligere plek Maar die is er niet meer Het huis schokt en trilt Ineens vallen er stukken van het huis om mij heen Ik kruip onder de tafel “mama?”…

Paneelmakers klagen steen en been nu hun hoogconjuctuur zo plots verdween. Na de laatste schroef gedenken ze droef de dag waarop hun zon niet meer scheen.…

Vanmorgen lag er zomaar, een zakje voor mijn deur, daarin zat een rood pakje en een briefje en ik verschoot van kleur. Mijn “geheime” en allerliefste fee was op de kerstmarkt langs gegaan, daar had ze de inhoud van het pakje, zomaar in een hoekje zien staan.…

Kun je het verleden zomaar vergeten en zomaar weer "vrienden" zijn?…

verschillend maar ergens ook weer zo vertrouwd twee zielen zwijgend een verwante taal zingend een lied van leven dansend nog net niet met elkaar zomaar een herfst-dag nog maar nauw'lijks de zomer vaarwel gegroet het heeft heel even mogen zijn…

LA VIDA LOCA=het gekke leven Herinneringen gaan door mij heen Zomaar een avond, zomaar een ontmoeting In een Spaans cultureel centrum En nu: twee kinderen zonder hun vader Trots mag en kan hij zijn Lief, leuk, lachend op beide benen Gaan zij door naar hun toekomst Met mij, naast mij, voor mij uit Het is een gekke wereld, Bijzonder,…

Ik keek je aan, en kreeg zomaar een zoen. Ik moest het NU zeggen heel erg gauw, dat ik ook gek was op jou. Ik zei het snel, dan was het gedaan, jij keek me lief en lachend aan. We staarden naar elkaar en toen.. kreeg ik zomaar NOG een zoen. Die avond was zo speciaal voor mij, als ik er aan denk word ik gelijk weer blij.…

Ik ben vandaag weg met de trein, zomaar ergens heen, ik zie wel wat het zal zijn, misschien Tilburg, misschien Geleen, het kan ook zomaar Nuenen worden, even kijken waar Van Gogh vertoefde, zonder overdreven veel verkeersborden, toen alles kon en weinig hoefde.…

Ineens weet ik hoe mooi zij zijn geweest, hoe ik naar hen heb verlangd. Maar wat terugkeert in hun gezichten is voorbij, oud goudgeel licht over die mooie wereld die er nog is maar alleen omdat zij er was. --------------------------------- uit: 'Geluk is gevaarlijk', 1999.…

Huil jouw tranen, ik wil leven je bezitten samen even, in een zinnelijk begeren het naakt ineen geplooid. Ik stamel jouw woorden maar voel me berooid want toch steeds keren zich onze ruggen als wij weer de volgende afspraak pluggen.…

Huil jouw tranen ik wil leven je bezitten samen even in een zinnelijk begeren het naakt ineen geplooid. Ik stamel jouw woorden maar voel me berooid want toch steeds keren zich onze ruggen als wij weer de volgende afspraak pluggen.…

Ik wil vliegen zweven op de wind Hoog in de lucht naar beneden kijkend wat is alles toch klein en dan ineens een diepe zucht Je ontwaakt uit deze mooie droom en je staat met beide benen op de grond ja echt ik wou dat ik vliegen kon net zoals de vogels hoog in de lucht…

ik zal moeten opschikken achter de krakkemikkige tafel zonder bierviltje onder een poot met een gemoed van jewelste zit ze ineens bovenop op me ik zon hier vaak: zegt ze knipogend je hangt hier vaak: zeg ik ze giechelt het terras zowat omver als ik weg wil wring ik mij heen…

zwart satijnen nachten met romig kanten broderie verweven puur en schoon warm en donzig lekker ineen gekruld met opgetrokken knieën ondergedompeld in het maanlicht van zoete slaap droomleven in de nacht zwevend stoeien in Morpheus armen…

Al die geluiden die zo'n drama kleuren Zijn dankzij Kluun ineens weer opportuun Opnieuw ontstijgt hij aan zijn stoutste dromen Dus hier zal straks wel 'n elpee van komen…

Ze lopen en praten samen ineen geregen verstoren ze de nacht. Voel me als een spin gevangen in zijn web het heeft me in zijn macht. Als het ochtendlicht gloort zullen schim en schaduw verdwijnen in de dageraad.…

Vermist: Ernst Kuipers, 64 jaar, Hij was minister, maar ineens verdwenen, Een blauw kostuum, kaalhoofdig, lange tenen, Men vindt zijn plotseling vertrek erg raar. Help ons en maak een eind aan het gegis, Zelfs zijn partij weet niet waar hij nu is.…

Elkaar dan niet te kennen, ineens. Of al heel lang: altijd. Niet, het gaat hier om niet. Sommigen zeggen dat dat, precies dat, het essentiële moment is, het moment ‘niet’, dat het daar om gaat. Maar dat is wat sommigen doen: praten, altijd maar praten. Muziek in een lift.…

er viel geen woord maar de stilte was geladen met onuitgesproken daden zonder bewegen zocht lichaamstaal een baan om de confrontatie aan te gaan tot ineens de spanning brak door een onverwachte lach de cirkel was doorbroken hysterie net op tijd geaard misverstanden zijn geen ruzie waard…

Als wachten altijd zo beloond zou worden, als nu met het schijnen van de zon is de wachttijd ineens niet lang meer. Als wachten lang duurt, je in de nachtelijke uren in het donker tuurt, de slaap niet komen wil, denk dan alleen maar, dat de nacht voorbij gaat. Want wachten op de zon, wierp ook zijn zonnevruchten af!…

Het is oorlog vogels vliegen verschrikt over niet wetend waar te landen voor even men krimpt ineen oren suizen toch zijn paardjes niet bang zelfs aaibaar het leven rijdt door mensen glimlachen in het voorbijgaan en prijs mezelf gelukkig het is oud jaar…

En dat hij nu ineens praat over spijt, Staat vast ook los van de verkiezingstijd.…

Ik ween om Ivo in de knop gebroken Zijn rechterhand is ook ineens verdwenen De wolf is weg, hij nam heel stil de benen Is deze week afdoend in rijm besproken? Welnee, de koning is weer opgetreden: El Rey, uit bronsgroen eikenhout gesneden…

Tot ze ineens omdraait. Haar bril nog in haar handen. Gehaast of opgejaagd de hal uit loopt. Verlaten kartonnen bekertje.…

De stilte die je achterliet Is oorverdovend Ik verdwijn in de stilte En in de verstilling Kom ik je weer tegen En dan ineens Moet ik weer lachen Om iets grappigs dat je zei Ook al ben je niet meer hier Je leeft voort in mij Dan verbreek ik de stilte En fluister ik je naam De wereld zal nooit vergeten Dat jij ooit hebt bestaan…

Ineens wordt wat donker is helder. Hij doorziet de onzin van gepieker. Hij ontbloot de wortels van getob. Mijn ziener gaat weer opgelucht slapen. Mijn lijf staat straks uitgerust weer op.…