Alle inzendingen over Zwaar vereenzaamd

Dan toch weer doorgaan hoe moeilijk dat ook zal zijn na een zware tijd.…

Achter mijn rug rijdt de wereld rond maar in het bos zingt een merel de Zomer heldere klanken, lied voor een dromer ver van mij weg ligt een tijd zwaar gewond. Achter mijn rug raast het stadsgekerm maar in het water zwemt rustig een eendje zoekend naar voedsel gooi ik vast een steentje: banden van gekken verschroeien de berm.…

Alle gevoelens lopen door elkaar heen Voel ze maar, voel ze maar, maar nee voelen doe ik geen Ooh, god mijn taak is te zwaar En ik weet, ik ben nog lang niet klaar Geef mij mijn gevoelens en gedachtes terug Geef mij weer mijn leven, geef mij weer die brug Alle gedachtes lopen door elkaar heen Pak ze maar, pak ze maar, maar nee, vasthouden doe…

soms denk ik wel of vaker nog in momenten die vragen om lange adem en er geen sprake meer is van een ontluikende lente of ik niet ten onder ga aan gestapelde lasten waar gevoelens lijken versteend of gespletenheid zich uit in onoverbrugbare barsten en de resterende tijd alleen aan de duivel is uitgeleend als het mij dan toch lukt…

gedicht verzond gleed hij beschonken op de grond het deed een lezer zwaar verzuchten dit zwaar gedicht is mooi en diep terwijl hij peinzend naar zijn pc liep om daar nu zelf zijn hart te luchten…

na al het gissen na al het beslissen ben ik op en dit verhaal is top maar wat weet ik nu kom gewoon langs dan zie k je of er loopt iemand hier heen dan ga ik wel mee m'n hoofd is wat in de war schreeuwers in me kop beetje dom kom op ff normaal ik ken niemand daar…

Het is zo zwaar om je te zien. Om je te horen praten. Het is zwaar om dingen te weten. Over dat je me hebt verlaten. Het is zwaar om slechts te kijken, Zonder het ook te voelen. Het is zo zwaar om niet te zijn: Met jou, van jou. En daar gewoon naast te staan. Zoveel twijfels zijn gevallen. En nieuwe weer op gestaan.…

Ik zou wel eens willen vliegen, over alle wolken wiegen. Even weg van daar benee, alleen of met ze twee. Even weg van alle zorgen, vliegen naar een nieuwe morgen. Als alles sterren aan de hemel staan, zal ik terug mijn bed in gaan.…

Als een vette vogel op een dunne tak Schreeuwerig, niet waardig zoals verdriet dat soms kan zijn -stil sereen en draaglijk Zo weegt het…

Waar het leven Niet meer woont, De dood niet Langer wacht Maar nu al Is komen wonen In wat mijn brein Schijnt te zijn, Terwijl het lichaam Zo op het oog doorgaat Met leven, nog, Worden graven Opengebroken En vind ik de Dood die uit het Leven is opgestaan, Is het alleen de dood Nog die leeft…

Soms is het hoofd zwaar van al dat loden denken wachtend op wat lichts…

Het wordt nog een zware tijd. Het virus dat leidt.…

Maar hoe zwaar het soms ook is spreekt het orakel Echte liefde overwint alles en Samen versla je ieder obstakel... René’s Gedichtenhoek...…

Mist Verloren De weg Weg Geen Zicht Gewicht Zwaar Slaap Maar…

ingevulde tijd is minder zwaar te verduren dan welke die ledig is…

Wanneer mijn vader sterft, laat mij dan staan Vereenzaamd als een treurboom in 'n plantsoen Gesmukt met 't teerste, avondlijkste groen, Bijna bebloesemd, sneeuwwit aangedaan.…

Wanneer mijn vader sterft, laat mij dan staan Vereenzaamd als een treurboom in 'n plantsoen, Gesmukt met 't teerste, avondlijkste groen, Bijna bebloesemd, sneeuwwit aangedaan.…

Wanneer mijn vader sterft, laat mij dan staan Vereenzaamd als een treurboom in 'n plantsoen, Gesmukt met 't teerste, avondlijkste groen, Bijna bebloesemd, sneeuwwit aangedaan.…

Bill Gates schonk nu al 25 miljard De helft van zijn hele vermogen Gedeeld is zijn vreugde en dubbel zijn smart Bill Gates schonk nu al 25 miljard De helft minder weelde. Ja, 't leven is hard Voor wie zo sociaal is bewogen Bill Gates schonk nu al 25 miljard De helft van zijn hele vermogen…

Huilend om het duister verleden Vallen zware regendruppels Langs mijn uitgestoken armen Als stille getuigen naar beneden Zingend over stille wateren Fluistert de wind over mijn meer Hoor hun troosteloos lied in de stilte Vermanende woorden strijken zacht neer Draai me langzaam van hen af Kijk niet langer terug naar het duister Regen en…

Ik voel me helemaal leeg zo eenzaam en heel alleen ik mis jouw vrolijkheid jouw armen om mij heen Mijn twijfels zijn groot ik wist niet dat je zo was gevoelens zijn pijnlijk teer en breekbaar als glas Ben jij wel echt de ware of heb ik me flink vergist mijn hoofd vol met vragen zwevend in een dikke mist Wordt weer dezelfde man die…

Ik was van de week nog even bij De Slegte rond aan 't zwerven in een groot gedicht en zag een dame met penelopisch literair gezicht ze droeg Homerus in haar armen, struikelde en dook de roltrap op naar boven, raakte daar toen uit haar evenwicht letterlijk bewogen en metaforisch uitgelezen zei ze: die klassiekers zijn ook veel te zwaar…

Te woeden vanuit kennis toch zijn grenzen kent voor het kunnen ingeburgerd schijnt naar zijn vorm; iemand die even beziet zich tot aan het raam wendt, in te zetten poolshoogte buiten die natuurlijke storm.…

Zware woorden kronkelen hierboven rond. Ze stoppen, draaien zich om, en kijken mij vragend aan. Hun donkere kantjes gevleid tegen mijn vage glimlach, worden ze afgewogen en achteloos opnieuw ingeslikt.…

zware woorden kronkelen hierboven rond. ze stoppen, draaien zich om en kijken mij vragend aan. hun donkere kantjes gevleid tegen mijn vage glimlach worden ze sterk afgewogen en achteloos opnieuw ingeslikt.…

het is al te laat ongetrouwd in de galm van het feestgedruis gevallen jij speelde Jezus en dacht aan de luipaarden in jouw hoofd mag ik ook een stukje sluier misselijkmakend schreeuw je het uit als je al vanavond naast mij komt liggen streel mijn haar dan en fluister wees gezegend later komt niet meer spijkers in mensenvlees…

de bui trekt over onuitgesproken zaken zonder donder bliksem of geweld striemende woorden- regen niet tegen te houden scherpschutters taal opgelucht tuimelen zinnen naar buiten vol vleiende woorden bevrijd van de druk en de dreiging valt mee deze keer al is het zwaar weer…

Maar de zwaarste inspanningen ten spijt, de boot raakt nooit haar zware lading kwijt: het lossen gaat boven menselijke macht.…

Een zwaar verlies heb jij geleden Pijnlijk en moeilijk niet te vergeten Zo veel pijn die jij voelt van binnen Je zult het keihard uit willen gillen Drie maanden zat het bij jou binnen Jouw kind waar jij een goed leven voor wilde Het lot heeft hem van jou afgenomen Zijn ziel is naar de hemel gevlogen Maar een stuk daarvan is in jouw hart gekomen…

Er valt niets te verwachten, alleen adem beweegt en die stokt als een ezel op onwillige poten. Er zou geritsel moeten komen uit bomen. Het open meer zou moeten rillen. Maar niets, niets verroert zich het water is onhoudbaar te oud de wind allang de dood ingevroren. Er valt niets te verwachten niemand is jarig geen mens hangt zich op…