Alle inzendingen over Zwartwit

De bokkendoornen overheersen met zwartwit gebit het beeld voor ogen. Geen gebrek aan gerenoveerde kiezen. Herkauwers zijn het, de prinsen van het laagveen, op voeten van wilgentenen. De man in het midden draagt rimpels over de vingers. Gegroefd en doorspekt met eelt zijn de knuisten. De haren geplakt de schoenen voor de zondag gepoetst.…

als uit een krant geknipt gewone zwartwit beelden verloren in de tijd de rand blijft rafelig hoe scherp de schaar ook snijdt verstild zitten zij hier voorgoed gevangen in hun eigen denkpatroon verfstreken op een doek of letters op papier de lippen bewegen wel maar geluid blijft binnen gesprek met hun ik-figuur die ook geen antwoord…

vertrouwen lijkt zij te denken de leidsels enigszins gevierd ruimte geef ik haar ik voel haar onrust, stapvoets dus hier zie ik de wieken als zwarte schimmen met de molen als doodskop in deze sinistere stilte met vochtig beslagen gras hier zwierf ik, denkend en kijkend naar torens toen nog punten van hoop en toekomstverwachting en koeien, zwartwitte…

Om indruk te maken op de acteur aan mijn tafel zeg ik De mooiste film die ik ooit zag heet Paradise Lost De camera bewoog zich niet en alles was zwartwit vreemd als een paradijs nee vreemder De jongen zegt dat ik Stranger than paradise bedoel Ik concentreer me op het woord 'gereserveerd' tot de letters zwemmen en de wereld een vlek is…

Het herfstbos vastgelegd in RGB gaat digitaal met mij mee, alleen de ekster blijft zwartwit en ook de inktzwam wil niet kleuren.…

Intens buitelen de kieviten: zwartwit en slordig vliegend vervullen ze nu de morgenlucht, met hun heldere kreten van een duidelijk verlangen. Ik ruik wel duizend geuren, joggend langs een stille sloot, terwijl de ochtendzon een paar vroege spinnewebben speels flonkerend laat schitteren, in een gouden licht.…

De zon verdwijnt weer, achter de kim. Donkere wolken blijven. De dag lijkt te twijfelen, voordat het avond wordt. Bomen houden bladeren vast, terwijl de herfst valt. De winter is niet. Vorm kan niet zonder leegte. Onzin nooit zonder zin. Zwart niet zonder wit. De wereld blijft prachtig mooi, terwijl het almaar grijzer wordt. Achter…

dan zal 'k met u in 't schaars verlichte treden, voor 't zien van uw zwartwit x-ray grafiek - in vredesnaam, wanneer bent u tevreden?... uw zenuwstelsel laat zich niet verbreden - 'k verwijs u vast naar een zenuwkliniek...…

We lachen naar elkaar, we weten wat er komt: ’t Is tijd voor kleurenfilm, zwartwit wordt grauw.…

asfalt, kaneelbruin is ze, zwarte spikkeltjes, helder parelen de kraaloogjes, ontroerend, terwijl mijn Blackberry heftig zoemend trilt, schiet ik vol, want hoe charmant is ze en zo kwetsbaar, deze winterkoning, ik kniel, ik luister, koester de jongste winterkoning in mijn warme, sterke handen, tegelijkertijd hoor ik dat schelle, felle zwartwitte…

grijzend lang haar schurende wind, zilte smaak angstwekkende langgerekte zwarte keistenen pieren langs vlakten, aardedonker schuimend zingende waterslag suizend door oren, flitsende reflectie op mijn brilglazen hangend tegen onzichtbaar tastende straffe tegenwind soms kerend op mijn weg die ik schoorvoetend ga zie in mijn ziel,het zwartwit…

De zwaluwen zijn lichtmuzikanten terwijl ze spelen met de lijnen houdt hun dansen niet op; zwartwitte vogels die samen een heel boek vormen Gevuld met bladzijden van een werk uit het verre verleden: spelers die geen grens kennen Van een eindeloze kunstenaar die met diepblauwe inkt van de hemel schiep wat ik hier opschrijf.…