Alle inzendingen over aalmoes

wordt verbrand Het decor voor vergane deugd Ziel zwart omrand Ziedende sjacheraar Zonder spoor van vreugd Neergeslagen zwaargewicht Gescheurde huid, ogen bont Onbevangen vlagen van overwicht Eindigen in de touwen, Gevangen, knock out, op de koude grond Gebiedende bedelaar Ogen zwaar gerand, hol, ongezond Handen vooruit Voor ’n aalmoes…

Poserend als de man van 12 miljoen, zo zit de burgemeester op zijn stoep. Een stille demonstratie vormt de groep, gezien de machtsverhoudingen van toen. Jan Steen heeft toen het beeld al neergezet van Balkenende’s rampenkabinet.…

Verdwalen is verzinnen wat ik niet bereik met mijn gevangen stem die hulpeloos fluistert met gevonden woorden en de waanzin weer om een aalmoes vraagt.…

wezenloos beeld bedelaar bevroren handen versteend trage man zijn ogen smekend om een aalmoes grijpend zoek ik zijn beefhanden…

ik wil vluchten in luchten met donkere wolken me niet laten zien geen zin om de wereld nog meer te bevolken ik ben het zat met mensen te leven mezelf te geven in ruil voor een aalmoes lach om erkenning die ik nooit zag ik koester het kind in mijn diepste geheim zij mag er niet zijn in ons creatief spelen het kan niemand iets…

Twee bedelaars vragen elkaar, om een aalmoes en een fooi. Er bestaan zonen en vaders, die leven als vrije vogels, in een zelfgemaakte kooi.…

ik heb hun gebaren gezien in uitgestoken handen in het wit van hun tanden zongen de ogen het trots en hooghartig lied jij bent de dief zij kenden hun rechten in de geschiedenis van het land wisten hoe het ooit is verkwanseld als waardeloos onderpand zij vragen geen aalmoes maar pure gerechtigheid de tijd zal het hen…

heel even dacht ik iets te zijn een mens misschien maar ik sloot mijn ogen te vaak en werd een toevalligheid zoals een woord dat in het beloofde bergland naar beneden stort daar de illusie bemerkt; de mythe van het honinghart naïef bij elke boom en elke aalmoes van hoop gewuifd tot vaarwel tot niets in dat heel klein…

Van Roozendaal tot Rodeschool te reizen niet op of om te kijken maar doelbewust, recht zo die gaat de weg te vinden en het woord niet aan te kloppen voor een aalmoes niet vragen naar gebaande paden van de Plantage naar het Hoge Land van rooms naar rood, van hot naar her, te weten dat in omgekeerde richting alles zo anders proeft en ziet…

de zwever is er weer, te vies om aan te halen de zwerver is er weer in voddenbalen met ogen dof en lippen stuk zijn tanden verloren mompelt hij aalmoes aan eenieder die hem wil horen het losgeld in mijn zak verschaft een schoon geweten zo kan ik rustig verder gaan met patatjes eten de zwerver is er weer, met plastic tassen de zwerver…

De hond, met wie hij elke bete broods deelt, zijn trouwe metgezel in wel en wee, ziet de schaarse wandlaar aan met smekende ogen, totdat een aalmoes valt in ’t blikken bakje, dat hij voorzichtig met zijn tanden vasthoudt; en beiden huivren in de gure wind.…

Soms weet ik echt niet wat gedaan: die bedelaar een aalmoes geven terwijl ik er haast zeker van kan zijn dat hij geen honger heeft maar drugs zal kopen. Soms weet ik echt niet wat gedaan: een klein bedrag aan geld toch overmaken terwijl ik weet dat 't goede doel met veel procenten zal gaan lopen.…

moer waren erfslaaf van de hereboer Een arbeider in de katoenfabriek stierf uitgemergeld aan een koliek Z’n vrouw moest hoereren om niet te creperen en de kinderen, zo had God verkozen, overleden verwaarloosd aan tuberculose Een matroos kreeg de zweep voor het minste vergrijp De werkman z’n hongerloon in de kroeg Berooide bejaarden een aalmoes…

moer waren erfslaaf van de hereboer Een arbeider in de katoenfabriek stierf uitgemergeld aan een koliek Z’n vrouw moest hoereren om niet te creperen en de kinderen, zo had God verkozen, overleden verwaarloosd aan tuberculose Een matroos kreeg de zweep voor het minste vergrijp De werkman z’n hongerloon in de kroeg Berooide bejaarden een aalmoes…

arbeider in de katoenfabriek stierf uitgemergeld aan een koliek Z’n vrouw moest hoereren om niet te creperen en de kinderen, zo had God verkozen, overleden verwaarloosd aan tuberculose Geofferd aan hebzucht van Hoogmogende Heeren Een matroos kreeg de zweep voor het minste vergrijp De werkman z’n hongerloon in de kroeg Berooide bejaarden een aalmoes…

Want wie alleen aan liefdes brood De eeuwge honger kan verdoen, Vast vaak te morgen en te noen; En wat wij voor elkaar nog doen, Blijft maar een aalmoes in de nood. Want liefde is een verterend vuur. Geen hart, hoe gaaf en sterk, dat houdt Als liefdes smeltkroes op den duur.…

‘Geen schatten kom ik dragen, Leeg zijn mijn hand en hart; Een aalmoes kom ik vragen En troost voor eigen smart’. ‘Ach, of ge ook al geheven Tot mij uw handen houdt, Wat zoude ik kunnen geven? Ik zelf heb goed noch goud’.…

- Mária Lécina geef ik geen aalmoes en het is te veel voor Pepita - E! - zei toen Mária Pepita Lécina - betaal dan te veel voor Pepita! ¿Porqué, Mária? - Te veel voor niets en te weinig voor alles... - E! -hij zegt voor niets! - zei Pepita - Je zal me eerst morgen vroeg betalen, als het niets is, niets!…