Alle inzendingen over aangespoeld

aangespoeld verlangen gebroken in golven markeren bakens van mijn wezenlijk bestaan afdruk na afdruk zorgen achterlatend balancerend op grenzen zee keuzes latend richtingloos op zoek naar toekomst gebroken in zorgen verlichting tegemoet…

een lied van januaridruppels danst op papier, over een toverkoord van ingehouden zachtheid zo innig strijkt zij haar weke vleugels als een intieme fluistering over mijn aangespoelde eenzaamheid de nacht schrijft zich in verre havens waar ieder woord een droom van thuiskomen is…

Gestrande engelen strelen de schelpen in mijn oren Stormvloed vanachter de pupillen laat verouderde schepen vergaan Elke keer als ik aangespoeld Flower duet mag horen Dank ik Neptunes voor de muziek van de bloemen uit zijn oceaan…

eenzaamheid klopt op de deur welke zij radeloos openen wil al was ‘t raam sneller bij de hand genomen vliegt zij over gestolen wolken die intense leegheid verdoezelen aangespoelde waarheid gaat langzaam op in de mist die al even treuzelde…

Verdoken gangen Leiden Naar Geheime kamers Treuren Om Een Verwonderd hart Gevangen dromen Breken In Rustende geheimen Tranen Door Een Wenend hart Verloren vluchten Drijven Langs Aangespoelde jaren Verscholen In Een Stervend hart…

Aangespoelde moeders op de rand van een zwembad vol kinderkopjes. Twee lieve kindjes spetteren traantjes van geluk op vader z'n krant.…

Bijna had ik je Laten gaan, in De stormvloed Van dit leven, Maar toen we Na de strijd Om ons bestaan Samen waren aangespoeld Op het zachte strand Dat rust en vrede brengt Merkte ik dat ik mijn Liefde voor jou niet Los kon laten - liefde Die in mijn ziel te zeer Was ingebrand…

ben ik de bewogen bewegende rusteloos zwervend tussen eb en vloed angstig speurend van kustlijn naar einder of ben ik de aangespoelde vondeling treurend en dolend eindeloos zoekend ginds en dichtbij wie zal het zeggen https://www.youtube.com/watch?v=tryI72ExYaI…

Geen poema is door liefhebbers gespot Geen boze wolf heeft onze tuin omwoeld En nergens is een pinguïn aangespoeld Gelukkig was een ouwe leeuw heel hot De Wildersstemmer wordt elk jaar weer dommer Volgt nog het laatste nieuws van de komkommer…

in dit onontgonnen land van steen en ijs van de dichtgevroren ijszee en bevroren aarde keert met het voorjaar het licht in het noorden terug de hut een stipje in de mist als een kleine aangespoelde kist de koperrode zon en het onbedwingbare verlangen naar de verte haar wezen verschuift met de tijd…

Ratelpopulieren in mei Nevel in de takken Het regent naalden over het grauw meer Laat avondrood daalt met een geeuw Een vloedlijn, een zoutspoor Aangespoelde algen Een keten van gestolde stenen Gemalen schelpen Ze tekenen het slik Tot de golf breekt Een tong van schuim die alles wissen wil…

Sneeuwwitte vlaktes zandduinen als golven gestroomlijnd schelpen aangespoeld op een hagelwit strand het beeld overdondert gedachten dromen voort verbeelding draagt mij naar de horizon verstrooide as verdwijnt als sneeuw voor de zon stilte... ik verlies mijzelf in stil geluk.…

Laatst lag een zilvermeeuw in het zand Niet eens aangespoeld, maar toch dood Strijd verloren tegen een soortgenoot Misschien slachtoffer van een hond Niet aangelijnd, dus zonder band Of het kwam hier vredig rusten Eén enkele vleugel stijf omhoog Weggespoeld, straks, na de vloed En dan: vergeten, voorgoed.…

Aangespoeld op De vlakte van Wildernis en Eenzaamheid - Geen mens meer Te bekennen Op deze beide Jongens na Die nog moedermelk Behoeven om voor Het leven voldoende Te worden uitgerust Jij bent geen mens, Maar je hebt moedermelk Waarmee je deze Vondelingen kunt redden Onwetend sticht je Een sterk geslacht Basis voor…

de aangezegde dood in bootjes van papier aangespoeld wachten op zilte handen de zwaarte deinde stil en licht tussen hen in de tranen raakten bevriend met de verliezen ze weven nu de dagen losjes aan elkaar lopen door de avonden naar de nachten vandaag is niet meer wie zal vleugels geven?…

De bij Texel aangespoelde bultrug Johannes is gestorven. Het laatste levensteken was het knipperen met de ogen. De bultrug die bij Texel is gestrand Neemt met een knipoog afscheid van het leven, Alsof zij op de valreep aan wil geven: “Mentaal is er met mij niks aan de hand”.…

En nog steeds, op de strandjes bij Warder, tussen Hoorn en Edam, vind je schelpen, kokkels, strandgapers vooral, uit de tijd van de Zuiderzee die pas zijn losgewoeld, opgestuwd, aangespoeld. Er staat me nog heel wat te wachten. ----------------------------- uit: 'De Gids', mei 2012.…

Zoals zij is grootgetrokken uit de kleiïge bodem van dit aangespoelde land heupvol borsten zacht gelaat stem op hoogte zo danst ze het ritme van de wind van stil tot stormachtig tot ze mij vraagt te bewegen zoals ik ben een hark maar ze glimlacht mij in beweging en ik dans soepel als klei waaruit ik ben getrokken zoals…

Regen striemt wind waait mij langs de vloedlijn loodzware wolken drijven aangespoelde schelpen verhalen hun reis vogels duiken hun vlucht zweven op de thermiek van de zoute lucht golven slaan mijn hart aan stukken snijdende pijn ebt weg in de ruis van de golven…

Lopend langs water Dragen glinsterende golfjes Dwellende gedachten Over bezonken beslissingen van later Moeten nu beslecht Door versnelde stromen aangespoeld Voel ik mij gevangen in een web Van water Druppels Sijpelend door mijn denkend brein Vlakken scherpe zijden Van dit luw en lijzig leven Af…

OP die dag zweef ik met de wind in de rug op ambrozijnen muziekvleugels in rozekant satijnenstrikjes zwart visnet in jouw open armen zien ogen pretlichtjes mijn lief als een zeemeermin aangespoeld door hoge schuimig witte golven op het strand onderweg naar jou proef - ruik - voel ik jou jij in mij altijd bij mij…

een kind speelt in ’t schelpenzand tussen ’t vuil net als vele andere kinderen, laten zij zich niet hinderen door plastic, patatzakjes, ijzer, hout en ander afval zelfs niet door een stinkende aangespoelde blauwe kwal of door de paardenvijgen in ’t zand kinderen spelen slechts lekker op het strand…

ik ga wat huilen nou ja wat tranen waarvan ik niet weet waar ze vandaan komen op tv zeggen ze iets over het weer of over een verloren liefde of over aangespoelde dolfijnen of zelfs over meisjes uitgehuwelijkt in een godvergeten kamp wat ik niet wil zien terwijl ik luister naar bloed zweet en tranen en een beetje huil terwijl…

waarom vloeit er nog inkt harte vocht, in kanalen bedwongen naar oceanen van papier altijd weer die eendere golf vervluchtigde monding vergleden strandzand wat me krimpen doet mijn zinnen ontdoelt afgedreven wrakhout ergens aangespoeld op tijdloze klippen zonder ondervloed verlaten, verwezen mijn pen leeg geschreven…

Daar zwommen ze, de vrijheid tegemoet. ’t Was hartverwarmend, en de tranen welden hier aan de oever van de Oosterschelde. Elk afscheid doet verdriet, het is voorgoed. Alleen Verdonk had dikke binnenpret: “Geweldig ! Wéér een tweetal uitgezet !”…

schelpenhand het gaat boven verstand te zijn wie je bent het lust en laten in kuststrook verlaten vallen er gaten in het aangespoelde gepolijste schijn niet zo in mijn gezicht zon ik dicht mezelf een ruimte maanling over de dag ademt in en uiting het raast rust voorbij de vloed in kust geboren zeearm met het schelpen verzandde strand…

paardenhoeven kletteren op de stenen water valt met bakken op de aangespoelde lading bijeengesjord met lijkentouw onder zeil in jute zakken ergens wordt een klok geluid uit nooddruft slaat hij zijn slag de jutter, hij fluit zet een zuidwester op, voor hem is het zo’n dag van brood en vis zijn bedreven oog zeeft de vloedlijn op bot en…

zij die ik niet ben kijkt me aan ze kust me niet noch de kinderen in mijn open buik en hoe meer ik verander, mijn gebeden in de rivier verdrink, eerdere gedachten aan ontwortelde bomen bind de schemer vasthoud alsof ik daardoor de terugkeer kan vermijden ze is slechts een getij aangespoeld door de zon ik kijk haar aan het meisje…

Het tropische strand in haar bruine ogen lag vol kleurrijke schelpen en aangespoelde sieraden van uitgelaten piraten. Macht is een slang, die is ingesteld om te wurgen, maar omkomt in zijn eigen gif.…

Toch had hij enigszins opgekeken Al gaf de navigatie aan “keer om” ’t Bleek wel de kortste route van Tom Tom Om de Noordzee dwars over te steken Logisch dat hij de verkeerde afslag nam Op weg naar Mini-stad Madurodam …Op het strand van Zandvoort is een Mini Cooper aangespoeld met Engelse kentekenplaten.…