Alle inzendingen over achterom

Vals lachend keek hij achterom, zijn vinger dreigend. Toen snelde hij weer weg, hij had nog méér te doen. Hij liep op kousenvoeten.…

op mijn wandelroute kijkt mij wantrouwend aan al gauw wordt mij duidelijk waarom ik dit zo voel ik loop een stukje verder blik even achterom en zie hij neemt een hapje van de daar liggende drol met afgrijzen aanschouw ik het en verbaas mij steeds opnieuw wat vogels zoal eten en nog smakelijk vinden bovendien…

dacht net, ik hou van je en toen liet je me los we slenterden weg keken niet meer achterom maar met weemoed denk ik nu ik dwaalde nimmer weer……

Een ondeugende glimlach en oogcontact -die vriendelijke wereld- Als ik uitstap en langs de bus terug loop kijk ik nog even achterom. -en ik ben niet de enige-…

Voor de buitenwereld ben ik vrolijk, de buitenwereld merkt echt niets kijk ik te veel achterom of is dat een "mama"iets…

Ik keer terug na een lange dag met jou Ik kijk nog achterom Misschien zie ik je nog Maar het is te laat Je bent al te ver weg…

De zomer had de buurman te pakken toen moeder even achterom keek stak vader de hark in een wespennest de dominee van onze jeugd had vele vragen maar niet een daarvan werd beantwoord door de wespen die naar de buurman vlogen er kwam een hiaat in het ooit zo frisse denken en we sloegen het boek dicht in een droom.…

Even blikt - met wasemogen- dit oude leven achterom… En kijk, het grijze schaap wordt lijk.…

Een Duitse soldaat kwam achterom. Ausweis bitte! Ik herinner mij een grijsachtige kaart met een foto er op. De soldaat droeg, behalve een helm, opzij een groene bus, een pijlenkoker leek het wel. Gelukkig leven wij nog.…

je keek me aan ik zag dat jij besefte wat mijn woorden betekenden in de wens van waarheid die vlamde in angst die wanhoop zuchtte zonder zuurstof stikte in verdwenen verten en opgeloste horizonnen die gedaan hadden met leugens en goede wil die niets meer om handen zal krijgen in een tijd waarin wij nooit meer achterom durven te…

Nog eenmaal kijkt zij achterom de laatste zandkorrel blaast ze met een verbaasde glimlach van haar hand diepe lijnen tekenen haar gelaat, het dolen moe laat lachrimpels vechten met de pootjes van tijd zij drukken een grimas af waar menig clown jaloers op zou zijn, gestreken lijkt de lach net echt…

Ouder Van kinderen Jaren gaan tellen Dan kijk je achterom Een heel leven gaat voorbij Jaren met liefde, vreugde en verdriet Honderd procent inzet, soms niet zo gemakkelijk Dank wordt niet altijd vrijmoedig getoond of uitgesproken Met een cadeau en woorden doe ik je tekort Ik geef gevoel: fijn dat ik je kind kon zijn…

Achterom kijkend of vooruit maak ik van letters mijn buit. Al ben ik thuis of verre oorden in een gedicht weet ik mij te verwoorden, kan ik het leven aan en bevestig mijn bestaan.…

Ik aanvaard de aanvaarding, of dans en dans niet, ik bijt of word mij gebeten, of bloos en bloos niet, en kijk nog eenmaal achterom, en staar wat in de eeuwigheid.…

In het donker zit ik achterom te kijken, bomen die op psychopaten lijken. Een autobusje dat aan de overkant staat, het is iets dat een overweldigende angst nalaat. De echo van mijn voetstappen tussen de huizen en de wal, iets wat mij altijd achtervolgen zal.…

vliegt een vogel Nog zo vrolijk in het rond Heeft nog geen besef van wat er komen zal Gisteren leefde ik nog Ik had sneller moeten zijn sneller dan hen Maar ik kon niet meer Er kwam een knal Die was voor mij bestemd En ik kreeg hem Een paar tellen later lag ik op de grond Met pijn in mijn armen en benen Niemand helpt mij Niemand kijkt achterom…

waarom teken je geen huis schilder je de bomen rood sla je dagelijks een kruis zoek je spijkers in een sloot waarom praat je met de muur en ga je fietsen in de storm zijn de appels je te zuur praat je enkel voor de vorm waarom zoek je het waarom het antwoord is toch al in zicht het is donker, kijkend achterom want voor je schijnt het…

Voor de laatste maal, achterom kijkend. De zon zien wegzakken, een gezicht zo onbegrijpend. Niet wetend, wat de toekomst brengen zal. Je tranen, maken een waterval. Verloren, het zicht voor eeuwig verduisterd. Enkel nog gehoor, maar niet een die luistert. Wachtend, op betere tijden. Om je van de ketens, te bevrijden!…

Voor de laatste maal, achterom kijkend. De zon zien wegzakken, een gezicht zo onbegrijpend. Niet wetend, wat de toekomst brengen zal. Je tranen, maken een waterval. Verloren, het zicht voor eeuwig verduisterd. Enkel nog gehoor, maar niet een die luistert. wachtend, op betere tijden. Om je van de ketens, te bevrijden!…

hij zegt dat ik moet gaan zomaar midden op het pad tussen basilicum en bieslook achter mij staat een vijgenboom met grijpgrage bladeren die lokt met een vijgenbelofte maar zijn klok zegt dat het stopt hij heeft gelijk het stopt wanneer zijn klok het zegt de mijne loopt door tot de uitgang ik kijk achterom en tik rustig verder hij…

Oud Straks nieuw Een blik achterom Vanaf morgen weer vooruit Wat bracht vreugde of verdriet Wie weet wat de toekomst brengt Geluk, gezondheid en liefde zijn onze wensen Wacht er niet op, het komt je niet aanwaaien Geniet van (kleine) momenten, de mensen om je heen Ligt er in 2011 weer veel moois in ‘t verschiet…

Kijk alsjeblieft achterom Zo sta je opnieuw voor me en raakt me jouw rijkdom, je fortuin aan schoonheid en raak ik jou nooit meer kwijt…

in zijn ogen klieft de dag wellen tranen op verhoord vlies doorlopen met gedachten vastgehouden jaren achterom in zijn ogen grijnzen tanden geel opgegeten stil als een dode poel sijpelt zijn blik in de spiegel achter hem in zijn ogen rilt een zenuw een herinnering geleden schikt zich zijn dorre geest doorbroken wanden blauwe beken…

de weg naar de toekomst is onbegaanbaar grote woorden barricaderen de blik vooruit een stap voorwaarts verzandt in frustratie het verleden biedt een uitweg herinneringen vormen vluchtroutes achterom kijken doet de therapeut gnuiven het heden staart zich blind doelloos hou ik me bezig met braille verzet de bakens verdwijn spoorloos in…

Zo ongemerkt of oneindig lang tergend langzaam als je wacht maar kijk je even achterom toch veel sneller dan je dacht Geduldig, maar ook genadeloos zeker, stellig, gewis steeds sneller, voelend als een flits als het je laatste seconde is Het volgend moment, haast schreeuwend stil volslagen rust op je gezicht naar waar je was, voor je ontstaan…

Loop wat door, zei je zachtjes, kijk niet zo achterom, het zit ons niet op de hielen. Maar wat zijn dat dan voor stemmen, vroeg ik, en wat flikkert daarginds, dat zijn toch tekenen die niet bedriegen? Het komt niet deze kant op, zei je, dit is het goede pad en verder hebben we toch altijd onze papieren?…

Kijk dus vooruit en niet achterom met spijt. Leef het leven, geniet van elke gegeven dag en wees blij dat je zoveel beleven mag. Want als je de mooie dingen vergeet krijg je spijt En denk je achteraf: 'had ik nu nog maar de tijd'.…

Als je haar dan bij haar hand pakt is het alsof zij opnieuw moet leren lopen links en rechts kijken mag ze overslaan al volgend gaan jouw passen alleen maar vooruit soms lijkt het wel of zelfs voeten hand in hand gaan zij kijkt nog eenmaal achterom en sluit de vermolmde poort die ooit vanzelf in het slot viel…

hij kiest het tuinpad achterom weer langs de wilde rozen zijn blik schaart over land waar paarden ongejaagd zoals de stilgevallen vogels niet laten blijken dat er wordt gewacht haar roep die ver draagt over drassig veen en stil zwart water verstomd nee, als hij komt is het om stilte van verloren heimwee * duogedicht II…

Het is hier lekker warm en fijn ik kijk niet achterom. Vissen rood en geel dobberen met mij mee. Ze schudden met hun schubben en zwemmen in de zee. Kieuwen zijn nu mijn longen, water is mijn lucht. Zo kan ik voor eeuwig blijven in deze blauwe vlucht. Kwallen in een zee van blauw, ik wil bij ze blijven.…