Alle inzendingen over afbraak

Het open graf staat als een monument dat leven tot z'n recht laat komen, al wacht onder dit firmament de vijand die zijn tijden kent met open armen het moment; de afbraak van de aardse tent, het open graf staat als een monument dat leven tot z'n recht laat komen, Gods kinderen uit stof genomen: in Christus staan zij op in één moment, de…

Telkens weer, liet ik de deur op een kier, een kleintje dan, maar toch, telkens weer dacht ik: niet helemaal dicht dat is zo definitief, telkens weer, dacht ik bij het sluiten, o nee, niet helemaal, zette mijn voet er even tussen, telkens weer, totdat, de klink afbrak, de sleutel niet meer paste de deur uit zijn voegen…

Beeldenstorm en kaalslag laten geen spoor van loof en look vruchten passeren het darmkanaal, worden tot een amorfe brei in een bodem van afbraak broeit gebladerte als warme rook een schijnzalig schimmel bedekt de ruïne van aardse barbarij er borrelt een gistend mengsel in de onderbuik van bedorven jaren doch in de vochtige kelder blijft de glinstering…

ik ken de wereld niet zoals mijn ouders haar zagen nog bewoond door de ongerepte rijke natuur het waren de verbouwingen en de velen afbraken die mij vormde tot de mens die ik voor hen was in menig boek zag ik het prille voorjaar de velen knoppen bovenaan aan de stelen het zou zeker nog wel enkele weken duren voordat ze in volle glorie aan…

Het overkwam een dorp als Arnemuiden Dat vaak verloren ging in zilte golven Nog hoor je in de klokken als ze luiden Hoe het herrees, maar nooit werd opgedolven Zoutziederij, wolwevers, handelsschepen d' Avilla die kwam plunderen en doden Afbraak en wederopbouw, telkens strepen Door ieders moed van weer- en oorlogsgoden Als Lazaretdorp…

Het overkwam een dorp als Arnemuiden Dat vaak verloren ging in zilte golven Nog hoor je in de klokken als ze luiden Hoe het herrees, maar nooit werd opgedolven Zoutziederij, wolwevers, handelsschepen d' Avilla die kwam plunderen en doden Afbraak en wederopbouw, telkens strepen Door ieders moed van weer- en oorlogsgoden Als Lazaretdorp…

wildgroei bleek haar deel maar ondanks hoger ingrijpen werd het haar te veel vanochtend tegen onze kloostermuur rond tien uur werd zij ontzield aangetroffen de ogen nog geopend de laatste uren bleken slopend de dag ervoor legde ze nog onverwacht haar laatste en grootste ei het waren de mieren die hun laatste eer betoonden en aan de afbraak…

Als later toch mocht blijken Dat ik het allemaal verkeerd heb gedaan Zo achteraf bekeken Altijd tegendraads ben gegaan Dat waar niemand op gerekend had Toch ten uitvoer heb gebracht Vaak over glad ijs gegaan Veel dunner dan 1 nacht Bruggen bouwde en weer afbrak Waar niemand het mogelijk achtte Ongeduld omarmde, drammerig Nooit uitblonk in…

een getal, een daad, een liefde iets dat zichzelf kent zonder noodzaak tot notie iets dat een buitenwacht uitzondert en lichtjaren overbrugt zonder benul mijn steen ontbeert een stem gelijkend op tederheid, trilling eerder nog dan adem bevat stilte afwezigheid is afbraak ook niet meer wat het geweest is een breukvlak, een zeurende pijn…

Na de afbraak is er nog bouwen! Ik laat je praten, zeg het gerust! Je draait nog mee op deze aarde! Je draait nergens om heen! Je staat in voor onschatbare waarde! Je bent niet alleen in normen en waarden! Je verwart mij niet met al je vragen! Ik weet de antwoorden op je vragen wel! Er resten ons nog vele dagen!…

Klei is eigenlijk het enige dat helpt in een eeuw van afbraak en wederopbouw in een eeuw waarin niet alleen de schoonheid niet schoonheid alleen haar gezicht heeft verbrand in een eeuw die ieder van ons baarde, grootbracht en voedde, een eeuw weer van doorbraak en woede een eeuw die ons doorgaf tot waar we staan, in een moegeprezen moegestreden…

Klei is eigenlijk het enige dat helpt in een eeuw van afbraak en wederopbouw in een eeuw waarin niet alleen de schoonheid niet schoonheid alleen haar gezicht heeft verbrand in een eeuw die ieder van ons baarde, grootbracht en voedde, een eeuw weer van doorbraak en woede een eeuw die ons doorgaf tot waar we staan, in een moegeprezen moegestreden…

binnen omheiningen schrikdraad en hekken daar is het waar de afbraak van vergezichten zijn grimmige tentakels uitsteekt daar huist wildernis licht en ruimte kunnen slechts ademen in de geplaveide dromen van een man die met trage tred de schaduw zoekt onder een eeuwenoude mashatu boom stampende snuivende gnoes…

6 mei 2000 daags na het herdenken Prins Bernhard al weer weg uit Wageningen Nog een warme dag en de terrasjes vol muziek lawaai en metalen klanken veroorzaakt door buizen van tribunes, op een hoop gegooid, afbraak is in volle gang de zwanenzang van Feestgedruis 2000 Weg spanningsboog die dagenlang de harten bijna barsten deed herinnering…

het -gak,gak,gak- van een ganzen-V aanzwelt en laag over de wieken wegglijdt de warme witte adem van de huizen kruipt traag omhoog in de stille herfstlucht rondom ingevat door herfstkleuren zoeken mijn voeten hun weg door de grillige patronen van het afgevallen blad een lichte nevelsluier ijsprikkelend op mijn wangen verzacht de afbraak…

piste op dat stoeltje waar het vanaf liep op de splinterige waaiboomhouten vieze vloer het licht kwam getemperd binnen door het fijnmazig dikke rooster de mistroostige sfeer een bedompte lucht huilende kinders in hun wiegjes toen ook al mensen die hun kroost te jong onderbrachten na de oorlog dat wel de opbouw die de afbraak…

Vechten tegen je afbraak, door anderen geweerd ? Wapenen tegen de liefde blijven altijd verkeerd !…

jij bent niet hier vanbinnen niets meer een omhulsel ben ik slechts een krot voor afbraak in de steek gelaten leeggehaald tot op het bot lamgeslagen, zwaar gehavend voelt mijn hart, mijn lichaam aan wankel zoek ik naar een houvast struikelend over kruiend ijs maar de toekomst ligt in duister voor mijn ogen doemt het grijs waar is onze…

Multiple Choice Swastika's zwaaien Vierkante vuurvlammen Vernietigend vierkante vuurvlammen Een, twee, Een, twee Vernietiging, destructie, afbraak Chaos is een nieuw begin? Multiple choice (A of B) (What happened to the Post War Dream?) A.…

en toch hè zelfs nu het mislukt was bleef ik geloven in zijn kunnen vol ontzag had ik gezien hoe zijn grove handen stukjes boom afbraken en ze weer liefdevol aan de stam teruggaven had God iets verkeerd gedaan zacht mompelend werden er zakjes overheen geplaatst en met elastiekjes voorzichtig onderaan dichtgeknoopt hij legde het me uit althans…

Er wonen allang geen heren meer in de Herenstraat, maar absolute losers, die de afbraak in stand houden. Ook ik woonde daar, een belabberde tijd, waarbij mijn televisie akelige groene Hulk flitsen uitzond en ik dacht dat Armageddon in gang was gezet. Kon best overigens.…

Al scheurt de dood het leven hier uiteen en zaaien wij de korrel in de aarde; U geeft de vrucht voor eeuwig nieuwe waarde dwars door de afbraak van dit leven heen, U wilt ons uitzicht geven, de toekomst is het leven.…

gesticht Door Julius Caesar lang geleden En later door Karel den Grooten, die daar veeltijds verblijf hield, Werd hij tegen 't einde der achtsten eeuw in vorigen staat vernieuwd En nadien door Noormannen vernield Bij den belegering der stad In 1794 door de Fransen Werd deze Burg zwaar beschadigd En vervolgens twee jaren later Voor afbraak…

Gestript van menselijke maat past hen slechts de tooi van deze tijd van afbraak en van verval, van geweeklaag Het huis gaat schuil onder huilen en gerammel en geklapper overstemt het leven Krakend stort majestueus het erf van gepluimd en dapper siddderend en met een dreun ter aarde Respect voor dit ontzagwekkend natuurgeweld overtreft…

op caractère meer vliegend dan glijdend een stipje snelde toen al steeds stiller lijdend naar zij hem later zei reeds ruim voor haar val vele verdiepingen lager kwam zij tegen een witte rand half hard op weg naar het dal zelfs zonder remmen tot stilstand de zevende nekwervel sprak krak naar later bleek was dat omdat een stukje daar afbrak…

Op een wankele hoogzit in een zilverberk zit een stropersman, en ziet dit alles gulzig aan Hij is daar voor de Kerst aan het werk en is dus niet met het lot begaan Van dieren die zich niet kunnen weren Nee, deze man in zijn groene camouflage pak, denkt alleen maar aan heerlijk vet dineren EN IK ZOU HEEL GRAAG WILLEN DAT DIE TAK AFBRAK......…

Zij verzamelde een hele groep vrouwen om haar heen; gaf het startsein tot afbraak van kasteel Vredenburg tot aan zijn laatste steen. Zo werd Trijn van Leemput tot aan haar dood in 1607 een stedelijke verzetsheldin. Waar het de mannen destijds aan de moed ontbrak, ging zij er steenhard tegenin.…

criminaliteit ons recht op steeds banalere tv-programma’s, desinformatie nog dommere hoofden die ons vertellen wat we van iets moeten vinden na al die jaren strijd voor het recht op stervende zeeën en oceanen lekkende kerncentrales, politici die de taal van het volk spreken het recht op een tegenvallend pensioen, langer doorwerken het recht op afbraak…

ongeëvenaarde stip ervaar in een priemend licht van iedereen die ons na komen zullen om in het zaad van hun ambivalente afkomst, de eigen sporen zullen baren, zaait alleen de wind het zuivere zaad van duurzaamheid, wanneer macht van decadente materie zichzelf zal reduceren, uit de toekomst ieder zijn vruchten plukt, niet over afbraak…

Je kust je moeder niet meer in het ziekenhuis evenmin je man als je weer thuis bent thuis in de caravan naast de afbraak waar de kolenkachel al weg is was je je handen onder de dunne straal verpieterd water om de besmetting weg te wassen. ik hoor je stem door de telefoon die niet besmet, warmte op afstand ik denk aan je kind dat niets weet…