Netgedichten

netgedicht (nr. 28.759):

een beetje God

en toch hè
zelfs nu het mislukt was
bleef ik geloven in zijn kunnen
vol ontzag had ik gezien
hoe zijn grove handen stukjes boom afbraken
en ze weer liefdevol aan de stam teruggaven
had God iets verkeerd gedaan
zacht mompelend werden er zakjes overheen geplaatst
en met elastiekjes voorzichtig onderaan dichtgeknoopt
hij legde het me uit
althans dat probeerde hij
en ik knikte
alsof ik begreep

verstomd
wat deze simpele man deed was zo goddelijk
elke dag ging ik kijken
zachtjes opdat ze zich niet dood zouden schrikken
één stekje lag onderuit
had het niet gehaald
en in de loop van enkele dagen volgden de andere
toch wel verdrietig
dat God zich niet liet evenaren
haalde ik de vochtige zakjes van de dode plantjes
met mijn ogen dicht plukte ik ze uit de aarde
en liet ze in de afvalbak verdwijnen
ik heb het hem niet durven zeggen