Alle inzendingen over afgedaan

het donkert deze dagen grijze nevels slingeren door de stad langs de gevels sluipen mensen ineen gedoken op weg naar het nieuwe jaar vluchtend voor het oude wat afgedaan is barrevoets door de sneeuw maar tintelend aangezet tot iets nieuws in de fletse straatverlichting worstelend in een drang om iets goeds te doen in slenterende voornemens…

Het staat (nog) niet in de geschiedenisboeken vermeld in Tuitjenhorn woonde een grote held Nico Tromp stond voor zijn patiënten pal met passie en zijn hart bovenal Tientallen jaren werden door het OM afgedaan als crimineel moest hij in de nacht meegaan met een lintje en standbeeld zullen wij hem eren een gele kaart voor de Haagse dames en heren…

Die als een zelfgeworden ui, de wijsgeleerde rokken, zelf heeft afgedaan. Maskers afgezet. Tot zijn zelfgemaakte ego, niet meer meurt of ruikt. Wat na zelfbouw overblijft, zijn volgens deze dichter, ons eigen jij en ik. Ons echte zelf. Is de liefde. Zijn wij.…

Groningana, 't was mij een genoegen Te dichten - ook de gaten in de muren Die kleine potjes van de naaste buren Zij hoorden alles, ook gelal in kroegen In Poelestraat, waar vindikater-luizen De aanwas ging ontgroenen bij Spilsluizen En naderhand zich in triomf ging laven Aan rituelen bij de Noorderhaven De Ossenmarkt heeft voor hen afgedaan…

de dermatoloog wrijft over de wreef een enkel velletje achteloos terzijde de ellebogen hebben afgedaan de heupen en billen jeuken beide de rechterenkel ziet er mooi uit mooier dan de linker het haaronderzoek geeft voldoening geen plekken daar maar die wreef is andere koek de dokter aait nog eens de rechtervoet adviseert andere elastische…

Koud, donker en eenzaam klinkend als kristal verdrinkend in de knal vol melodie Ontzield, beschreven en bewezen uitgevoerd als schoolvoorbeeld voorgedragen voorgelezen Naar binnen toe bewogen gevoelloos afgedaan als les herhaling zonder vragen stellen zonder voegen of vertellen Trefwoorden raken niet ze zwerven vast aan de enkeling…

Het voorstadium van niet beginnen is heerlijk Ze is net als ongeboren liefde, eerlijk Doch er was een gewaarwording van een beginachtig iets Voor de meeste afgedaan als niets! Een onherkenbaar begin Maar niet in de werkwoordszin!…

'k heb er lang over nagedacht en gekeken en gewacht gecheckt en afgestreept opgevraagd en weggesleept aangevinkt en gemarkeerd zwart op wit en ook verkeerd nagemeten en verkort vergeleken en opgeschort beschreven en afgedaan opgepoetst en laten staan omheen gedraaid en ingekeken veranderd en afgezeken punt en komma's bijgedaan die zijn…

zij streek met een delicaat gebaar het geldbiljet glad likte haar vingers mompelde zacht zo dat hebben we ook weer gehad nooit heb ik die scene kunnen vergeten magie van echte profeten zij weten precies wanneer de kentering komt duiden dat terstond de rest heeft al afgedaan en is stand de pede overgegaan het is geen nieuwlichterij…

het leek goed te gaan tot de lijm verdroogde het cement verpulverde waarin ze waren gegoten heb met alles gebroken toen ik jouw ogen zag een veeg licht in een donkere straat bij nacht je lach parelde tanden in witte aanstekelijkheid handen speelden met schaduw in een verrukkelijke werkelijkheid de andere wereld heeft voorgoed afgedaan…

Heb je de zaak dan afgedaan, dan komt er weer zo'n dode aan, met flinke pas. Thuis van het dodencarnaval zie je de spiegel in de hal, je schrik is groot: die man daar in het spiegelglas, met die bekende regenjas, was die niet dood? ------------------------------- uit: 'Ernstig genoeg', 1995.…

aangedragen alleen de kleur heb je geschouwd met cement uit alle lagen tolerantie hechtte jij de verdere expansie maar je vrijheid was ommuurd het veilig nest gevangenis op uitbraak werd gevuurd bent ondergronds gegaan gevlucht door holen en spelonken die naar doodgaan stonken naakt en nieuw heb je de wereld weer betreden en afgedaan…

Godsdienst heeft voor velen afgedaan. Zonder fout nieuws kunnen we leven. Maar leven zonder anonieme goedheid? Zonder onbaatzuchtige liefde? Kan geen mens gelukkig leven. Kan geen mens bestaan.…

die kleurenkast met overdaad aan zangtalent en als leuk bedoeld leeghoofdig geklets heeft voor mij afgedaan zo goor en guur al wat ze biedt leven- en inhoudsloos gezwets murw gebeukt door zoveel gezwam en onnozele leukigheid pak ik m’n ransel en m’n hoed niets is er wat me nog scheidt van de echte kleuren en ware betekenisvolle natuurlijke…

Jammer, helaas en toch, heeft oude boeken lezen, nog lang niet afgedaan. Gewichtheffen is me veel te zwaar. Toon mij moedige boekverheffers, en hun mooie, zware boeken maar. Samen blijven ze onze vrienden.…

vlammen en vuur het rookt en ruikt uit de hel naar ontploffend kruid maar jij lacht zwaait de deur van het oude jaar dicht zodat het verstikkend geknal verdwijnt en de nieuwe wereld verschijnt de oude gewaden zijn afgedaan in het eerste licht van nieuwjaar dat met schone lei en lucht de overgang draagbaar maakt wij zijn begonnen…

Ik zag je slenteren langs het asfalt dat trachtte je te spiegelen in fijne vlokjes sneeuw, doch je handen waren diep verscholen in een dadeloos gebaar het leek alsof de vrucht van tijd onrijp jouw ziel vertolkte in de oude jas die jij dacht te hebben afgedaan, doch de rafels trokken diepe sporen en knoopten het kruispunt aan…

het donkere hout heeft afgedaan de wortelnoten glans waar kinderhanden smetten op barokke rondingen is weer een nieuwe vangst in kringloops grote netten in glas brengt licht de luchtigheid die kaatst in chroom en spiegelruit pas kleur ontmoet in het zwarte leer waarmee de bank en stoelen zijn getuigd ik heb de zon gevangen…

Je tranen spreken waarheid rechtstreeks aan met waterige tongen tot mijn hart mijn snelle overweging wordt verward het leek zo logisch maar heeft afgedaan gewoon verstand, in velen toch het hoofd begrijpt zo weinig van gesloten taal mijn ogen zien de druppels niet verbaal zo wordt droge praat van zijn kracht ontroofd wat kan ik nog beweren…

waarvan het bestaan in heden weer naadloos past daar waar het spirituele een goddeloze dood al lang gestorven had het geestelijk vacuüm al eeuwen zonder zuurstof een zieltogend einde zag wachtend op de implosie van haar verschijnen dat alle tegenstand zou doen verdwijnen want het luisterrijk offreren van brood en wijn heeft afgedaan…

't Leven, alsmede de dood staan heel dicht bij elkaar Ze zijn elkaars reisgenoot en zijn daarom ondeelbaar Hand in hand samengaan zonder angst zonder vrees Erkennen elkaars bestaan en zijn soms elkaars logés Dood is enkel de drempel naar ons eeuwige bestaan Stap in de tijdloze tempel waar ’t aardse is afgedaan Leven is intens samenzijn…

nu windsels van het uur waaien schaduwen rekken en jij geen dromen streelt achteloos elk gebaar verlaat vloeien licht en water samen harmonisch maar onbemand niemand keert het tij ook koorts heeft afgedaan geborgen achter ramen die ogen worden helderziend en wreed maak ik afscheid zichtbaar brand mijn naam in het glas als het uur…

Later heb ik dat als onzin afgedaan. Het was een prachtig gezicht om dat gelovige gezin voor de patatten met mayonaise en de kroketten met mosterd te zien bidden. Zoiets zie je zelden. Ik bekeek een surrealistisch schilderij.…

ik heb haar stralen gemist in licht en warmte op huid en gezicht waar zomer altijd het uitbundige spel speelt van vrijheid en plezier verkoelt het winters wit ons bestaan door schuil te gaan in dik warme kledij vandaag is het helder de snerper heeft even afgedaan omdat hij adem tekort kwam in zijn met vocht bezwangerde…

Tafel fraai getooid vol met feestelijke spijzen 't lijkt wel kerst: het kaarslicht aan; hij zal zich gelukkig prijzen Frisse parfum opgedaan en de wijn komt koel te staan ook het schort is afgedaan alles klaar om te beginnen Zacht muziek om bij te zingen op de klok is alles klaar; hoorde ze de auto maar he, daar roept de telefoon.…

Even wil de vliedende schemering die vruchtjes en morgendruppels nog raken met haar afgedane wondertaken, brengt overal kleine bolle spiegeling.…

Hebben je duivels nog niet afgedaan, ik ben een engeltje, ik ben van wind en rag, een zomerdag, hoe het begint, ik ben het maar.…

Terschelling heeft voor mij wel afgedaan: Ik ga eerdaags relaxen op de maan.…

Het verleden heeft al afgedaan. Wat bleef zijn mijn sigaren, een glas met koffie en Keizer. Een vogel zingt een laatste lied. De filosoof legt me nog eens uit, dat we vroeger onsterfelijk waren. Mijn sigaar is ongemerkt uitgegaan. De nachtkaars is stil gaan schijnen. De avond en ik zijn zielstevreden.…

Vogels hebben afgedaan. Mensen zijn de baas. Denken we.…