Alle inzendingen over afscheidsbrief

En al die tijd lag daar Dat heel gewone stukje papier; Niemand wist Dat er zo'n vreselijke afscheidsbrief Op zou worden geschreven. -------------------------------------------------------- uit: 'Dierentalen en andere gedichten', 2003.…

Omdat ze er niet zijn kon Staat er eten in de pan Een briefje: "even opwarmen Drie minuten in de magnetron Je krant die ligt al op de bank De witte was gedraaid De bonte is al uit de mand even luchten tegen de stank Je tenniskleding en je ballen Zitten in je tas Ik heb de rits maar dicht gedaan dan kan er niets uit vallen Bekijk maar…

Onuitgesproken woorden, verzegeld in een afscheidsbrief.…

Ik koester Jouw laatst gestuurde brief Een brief Waarin je afscheid neemt Niet lang En zonder sentimenteel te zijn Wijs jij Op een naderend einde Een einde Tussen jou en mij Natuurlijk vloeide er een traan Ontstond er een orgasme van pijn Maar ik begrijp waarom je moest gaan Waarom je niet meer bij mij kon zijn…

Ik schrijf je dit laatste briefje, schat daar ik je hierna graag wil vergeten Je ziet wellicht dat ’t verdriet bevat met tussen de regels vele pijnkreten Je hebt mij het hart gebroken, schat toen die ander in jouw leven kwam Vergeten was jij dat ik je nodig had jij doofde eenvoudigweg onze vlam Ik heb jou zo in mijn hart gedragen dat geen…

Ik doe mijn hart in een mand dan kan die bij de voordeur wat zal ik doen met mijn verstand? ik plaats het bij mijn hart beide zijn nu overbodig neem alles mee voor mijn part ik heb niets meer nodig ik weet niet waar ik heen ga oh ja, mijn papieren liggen in het zwarte kastje in de la…

oostenwind bladerdek herfsttint regenjack kalebas kastanje tam waterplas oesterzwam rubberzolen storm op til aanbevolen vitaminepil vioolmuziek bliksemschicht melancholiek ogen dicht uitzichtloos depressief pillendoos afscheidsbrief…

Deze nacht lijkt zolang te duren Met haar met dood en leed gevulde uren Een afscheidsbrief vol lege woorden Als bewijs te hebben bestaan Ik laat een stille traan Hij valt met een onhoorbare plons tussen de dauwdruppels in het gras Anoniem.…

Hij schreef zijn grote vriend een afscheidsbrief. Je bent altijd weer welkom hartendief. Ik voel me hier zo eenzaam en verloren. Maar Boris denkt: de man is zwaar gestoord die moralist wil weer het laatste woord.…

nu moest je eigen vrouw je vinden in het fietsenschuurtje die afscheidsbrief legde je op het kussen van het bed, waar je nacht na nacht zal willen komen spoken de rafels aan haar ziel blijven een leven lang…

Het is misschien vijf dromen verderop dat land waar jij verdwijnt in jouw dans en veel tijd om te schrijven heb ik niet maar ik vertel je over muziek over het voedsel van mijn volk er is geen tijd om na te denken jij staat daar waar mijn wereld eindigt en zwaait er naar de wolken met niets anders om over te peinzen dan de afscheidsbrief…

een winteravond vloeiend uit nooit meer tantra voor de open haard laan te rhijnhof vier ik kan geen afscheid nemen met een reine geest wat je aan had op je laatste tocht dichterbij kan ik niet komen zekeringkastjes en krimpkousen overal waar ik kijk iets te doen de tijd is spoorloos ik vraag het licht van de zon om een afscheidsbrief…

Late vogels vluchten langs blauwe hemellichten richting grijze horizon oktober is op zijn mooist wanneer ik je wil kussen meer afscheidsbrief dan ik letterlijk bedoel voorgoed voorbij die zomerdromen er dansen fraai gevormde schimmen ritmisch in leegte van herinneringen het zijn de vroegere mensen die van mij hebben gehouden, om…

transparante luchten die ik met open ogen hellend verlies door de gedoofde woorden van morgen rusteloos en zonder einde onder het drukkende puin van gisteren ga ik graven in elk geluid dat de dood wekt door drijvende kiezels die ik radeloos gooi naar alle tranen van mijn vlakke eenzaamheid op bevroren vogelvleugels schrijf ik een afscheidsbrief…

Ik heb jou heel de avond nagelopen Maar jij doet net alsof je mij niet ken En als je omkeek ben ik weggekropen Omdat ik weet dat ik zo lelijk ben Voor je me zei, dat jij me graag mocht lijen Had ik nog maling aan m'n scheve nek Ik dacht dat toch geen mens met mij wou vrijen Want mooie meisjes zijn 't meest in trek Voor jou had ik me bloesie…

ik lees jouw woorden op het wit papier jij had al nooit een voorkeur voor het leven hier schreef met schaduw omdat licht te veel liet blijken kreeg je brief met schemer dichtgeplakt wist dat het de laatste was jouw zinnen groeten mij met grijs omkranst ik weet je veilig aan de overkant…

ontroerd ondergaan wij de beelden uit het vrouwenkamp Ravensbrück ruim 60 jaar na dato ziet een mens en wat voor een met afscheidsbrief en loden last van wat eertijds was diep neergedrukt niet klein gekregen gebogen gedaante in de kille regen ongebroken en onvoorstelbaar vief vrouw en moeder van twee kinderen te vroeg weduwe rotsvast gelovend…

dat wilde jij op je afscheidsbrief. Maar weet je, mijn lief zusje hoe mooi je was in je laatste dagen?…

Vandaag kwam jouw afscheidsbrief zat er al weken aan te komen: "Laat me maar gaan en staan waarheen ik word geleid wil nu echt verder gaan ben maar verleden tijd!…

Dit was haar laatste nacht, wist zij ze voelde haar smart tot op het bot Morgen, meende zij, is het voorbij ik vlucht immers voor het noodlot Morgen is er geen toekomst meer misschien treuren zij zelfs om mij Maar ik wil weg, ik kan niet meer ik wil sterven, dan is alles voorbij Vannacht wordt mijn laatste nacht wellicht volgt er een afscheidsbrief…

In deze afscheidsbrief beschrijf ik complimenten die ik je niet heb gegeven alles was zo vanzelfsprekend tijdens leven. De late verwoording zorgt dat pijn snel slijt troostende dankwoorden met een 'last post' verdriet verzacht voor vrouw en kroost. Na begrafenis wordt 't geestelijk testament als de grote stilte intreedt, thuis bezorgd.…

Wat heeft de vader met haar zoons gedaan? Een desperado houdt zich niet aan wetten, Voor wanhoopsdaden zijn geen etiketten, Hun moeder moet er maar een slag naar slaan. Postuum heeft hij haar ook nog in zijn tang, Maar hij is dood en zij heeft levenslang.…

kan meenemen slechts een doorprikte zijkant ervan de lijdensweg een opklopbare knapzak tot een troostbal het paar dode dingen waar je van leeft het snijden in het overleven van alles wat maar geen luchtkastelen gedroogde pezen bijtklaar aangemaakte houten lonten het scherp van de snee een afgeknepen kaartje van die ene vriend een afscheidsbrief…

Een open wond nog verder openrijten, Je vraagt je af wat nou zo ’n man bezielt Om een gezin waar zoveel is vernield Nog achteraf van alles te verwijten. Ondanks excuses is nog niks gesust, Maar laat nou eens die Ribberinks met rust.…

Diep in haar schelpen loopt ze door eigen gangen, zonder afscheidsbrief. Wat haar linkerhand toont vergeet de rechter ze heeft wel gezegd oud te worden, heel oud. Kent de natuur binnen en buiten rechtvaardig getuigen, echt de kroon op werk van mensen.…

Nooit meer denken, nooit meer dichten Nooit heb ik iets groots verricht Een laatste vers als doodsbericht Nooit meer lachen, nooit meer huilen Niets wordt meer van mij verwacht Geen argument door mij ontkracht Teloorgegane teerbeminden Hartenpijn niet langer vrezen Mijn afscheidsbrief mogen zij lezen Vrouwen heb…