Alle inzendingen over allert zijn op adder

Adder gilde jij en kronkelde rond mijn arm En terwijl je het gif in mijn onderlip spoot Voelde ik vloeiend de warmte in mijn lendenen Mijn angel vulde zich klaar om toe te steken Het strekken van jouw slanke schoonheid Bevochtigde mijn hand en onderarm En rusteloos gleden mijn vingers in jou weg Je ontspande en gleed slijmerig onder mij in…

Geen adders onder het gras krijgen grip op die stam. Dit is de plek waar hij heerst, ­opgepoetst en opgedoft, de bevlogene die zich niet neer wil leggen, spottend met zwaartezin.…

Heeft u wel eens een adder horen praten? U wel meneer? Maar u bent niet goed wijs. En waar ligt eigenlijk dat paradijs? Ik zie alleen maar daglichtloze straten waar wordt geroofd, gescholden en geleden en nooit zie ik daar God of oom agent.…

Voorlopig wil ik niet meer bij je vandaan, we hebben een band gekregen, je hebt zo je plekje in mijn bestaan, we hebben gepraat en gezwegen, want kom ik weer thuis na een lange reis, dan zie ik het al in de verte: jouw Olle Grieze is de mooiste kleur grijs, jouw taal de meest allerte.…

We kunnen nog geen afscheid nemen, maar vandaag is dan toch die dag. De zon schijnt, maar inwendig huil ik zacht. Op je laatste rustplaats aangekomen kijk ik om me heen. Zijn er meer die zich zoals ik voelen, of ben ik maar alleen? Peinzend buig ik me weer tot je graf, maar alles gaat langs mee heen. Het enige wat ik nog kan denken is,…

Twee meisjes Zongen zachtjes Hun lieve liefdesliedjes Beide meisjes creëerden Hun creaties koesterend Afscheid nemend Maar nooit Van mijn netvlies Dansend in dromen Alles lost langzaam op Niet deze dromen Altijd bij mij dragend Daarom zing ik mijn lied In de verre velden Wie zal het nog horen Alleen mijn twee meisjes…

Hoog in de lucht Draagt de wind Tranen van de Andes Bereiken nooit de oceaan Ik draag het mee Lichaamstaal Handen en voeten De armoede kleurde De tranen rood En ik draag het mee Nergens was het veilig Op elke hoek loerden ogen Ongelukken per ongeluk Droefheid en frustratie Ik draag het mee Tranen mengen zich Met het leven ten…

Sprakeloos Niet te bevatten De controle kwijt Wat doe je dan Is er ergens hulp Hoe lang wachten Een warme blik Medeleven vol begrip Liefdevol word je benaderd Ook door je buurman Zijn dochter en zijn zoon Maar dan weer alleen In de woestijn van eenzaamheid Je glijdt weg Zinkend in drijfzand Het geeft verdriet Ze zien het bijna niet…

ik ben de weg naar niemandsland het hete zand waar je voeten verbranden ik ben de vloed de gesel der stranden ik ben de gekheid de waanzin ten top ik ben de galg de valbijl de strop ik ben migraine de kanker en pijn ik ben de adder het giftig venijn ik ben de wreedheid de grijns op je lippen ik ben het schip dat loopt op de klippen ik ben de…

ik ben de weg naar niemandsland het hete zand waar je voeten verbranden ik ben de vloed de gesel der stranden ik ben de gekheid de waanzin ten top ik ben de galg de valbijl de strop ik ben migraine de kanker en pijn ik ben de adder het giftig venijn ik ben de wreedheid de grijns op je lippen ik ben het schip dat loopt op de klippen ik ben de…

Natuur in vol ornaat De wereld van het kattenkwaad Tussen bloemen en bijen Waar vlinders vrijen Je vind er harmonie Een zoetgevooisde melodie Waar vogels musiceren En je samen van de natuur mag leren Warmte golven stromen Liefde die tot stand zal komen Het hart amoureus gedijt En een adderpaartje vrijt Natuur is de klankschaal van…

Stop eerst met de jacht op het hijgend hert dat is ontkomen strompelend door de wereld tot de wind stil is gaan liggen aan de frisse waterstromen Onderweg moest ik stenen en adders overwinnen en mijzelf vergeten in 't blauw van mijn geboorte huis waarmee ik verbonden ben vergeten moest ik mijn kinderen de dorre harde grond dreef…

Hoogveentapijten In heidevelden verweven Met bosranden omgeven Je kunt er je dag wel slijten Wandelend over een venig pad Waar in de heide menig Roodborsttapuit zat Je hebt er naar Kraanvogels gekeken En naar berken die door hoge waterstand bezweken Adders zonnend op een zandig reliëf De Slangenarend die het beseft Witte pluizen in het…

ik ben de weg naar niemandsland het hete zand waar je voeten verbranden ik ben de vloed de gesel der stranden ik ben de gekheid de waanzin ten top ik ben de galg de valbijl de strop ik ben migraine de kanker en pijn ik ben de adder het giftig venijn ik ben de wreedheid de grijns op je lippen ik ben het schip dat loopt op de klippen ik ben de…

boerenland och; wie bemerkt het in deze negorij denkt hij onverstoorbaar als altijd wanneer hij al dat moois voorbij ziet gaan dat hij niet kan weerstaan pakt de zweep en slaat daarmee het paard dat hinnikend van schrik op het verkeerde been gaat staan alles van de wijs tussen zon en ijs de wolf verdrietig huilt in 't bos de adder…

Een vogelkers, een ridderspoor, een haan Ontsnapt uit eldorado Pescadora Ik duinde gras, en zag opeens een mees In 't woud van la foresta pluviale Op monterosa grutto's in platanen En op de allerlaatste bladzij Kees 'Daar schuilt een adder onder 't groene gras!...…

achter slot en grendel verdampt ook levendige exotische schoonheid Op 2 paardjes van bij ons is hun geluk zoogdierlijk besmettelijk De dieren zijn voor hen leuk speelgoed Geen rondjes draaiende werkpony's Aanstekelijk kinderplezier in avondlicht Groene plekken van vele kindertijden Het groene, lange gras van herinnering waar venijnige adders…

Achter de grenzen van dit visioen, zien wij de zuigeling met een adder spelen, de wolf zijn voedsel met de schapen delen, en niemand die hen enig kwaad zal doen. Zo dromen wij onszelf naar vrede toe, naar niet meer bang zijn, niet meer hoeven huilen, nooit meer voor razzia’s, voor bommen schuilen – O God, wij willen wel, maar toon ons hoe!…

De oude man betreedt begraven jaren in de crypte van een dorpsidylle. ’t Noodlot zit hem dichter op de hielen, dáár waar giftige adders glibberend paren, met de schimmen van verwrongen eiken en de contouren van de kromste bomen. Die als stille wakers ’t dorp omzomen waar huisjes onder ’t juk van tijd bezwijken.…

Uit onwetendheid en uit eerzucht luisterden zij naar die adder onder het gras die hen voorspiegelde dat er meer te weten was. Niets heeft kunnen vermijden dat in het begin van alle tijden Adam en Eva niet voor bij de gevolgen konden gaan; en het lijden van alle tijden deel ging uitmaken van het menselijke bestaan.…

mensenredders artsen het verplegend personeel ik denk aan jullie waar ook, aan kinderen uit 't veld geslagen omringd door coronaplagen ik denk aan jullie waar ook, die het land moeten besturen schrijf de zinnen gekooid als een tijger in mijn huis en veeg het gruis, bouw aan mijn huis, geen onheil zal ik vrezen, noch huilen of beven voor de corona adder…

nog een laatste blaadje dan zijn we verlost vaak gegaan tot aan 't gaatje dat heeft wat heel respekt gekost maar ja als dichter moet je diep buigen richting het klein zijn want de mooiste inspiratie doet pijn tijgers van het woud bij nacht er is nog tijd en reden en houd wacht voor velen een zwak voor ieder gedicht…

och, ranke stengel omringt door groene schilden je groeit en bloeit zo recht omhoog. zoekend naar licht wijst je bloem met gele kroon, bereidwillig naar het oosten. een hart van goud met duizend draden, gesponnen echt ragfijn, kunstwerk van jewelste, je mag er best wel zijn. zelfs krom gebekte vogels maken ruzie om je vruchten…

Zoals een zwerver die dwaalt door vele straten dool ik in mijn ziel.…

de kat en ik voor het raam, gesetteld in onze luie divan met de haard die knettert. het komt en komt het dwarrelt en valt het vlokt en kalkt het schittert in het licht. zo mooi, spiegelglad 'k vertel het mijn kat ze kijkt op en ze geeuwt, bah, ze miauwt "het sneeuwt"…

Het virus trof dus ook de president Hij zit in quarantaine met z’n vrouw De smaak van bleekwater, zo merkt hij nou, Is iets waar hij niet makkelijk aan went Door Democraten wordt nu wel gezegd: ‘t Is òf Fake News, òf God bestaat toch echt…

In Nederland wil ik niet leven, Men moet er steeds zijn lusten reven, Ter wille van de goede buren, Die gretig door elk gaatje gluren. 'k Ga liever leven in de steppen, Waar men geen last heeft van zijn naasten: Om ‘t krijsen van mijn lust zal zich geen reiger reppen, Geen vos zijn tred verhaasten. In Nederland wil ik niet sterven, En in…

vriendschap nimmer zou verzaken Voorzichtig probeert men tij te keren Wrijving echter ongemeend gestaag Geen woorden van raad aangenomen Lijdzaam berusten hier de beste raad Het gevaar van niet te lijmen breuk Poging tot inzicht lijdt tot wandaad Staat immers niet geschreven In de woorden van weleer Hij onderworpen aan de boezem Koestert adder…

richting op de hei Volgen heidestruiken Dor gewas dommelt Camping Municipale Oorsprong van de Tarne Een plekje ideaal Grote keien in het water Tussenin kleine meertjes Een dunne gifgroene slang Waaghalzen duiken Op de hoogvlakte Riemen van een herder Handwerk origineel Ik draag ze veel Egels wilde honden Sprinkhanen vreten kaal De adder…

Mijn vader droomde ervan ooit een groot voetballer te zijn hij werd chauffeur van een bus ik droom ervan ooit een groot dichter te zijn het is dezelfde cyclus altijd gevangen altijd klein maar een groot verlangen.…