Gedichten

gedicht (nr. 1.572):

De grote boom

Een nieuwe Nurejev is opgestaan.

Blote voeten raken amper de grond,
de volmondige contouren gloeien

als wangen van een opgewonden
kind. Weinig bindt hem aan de aarde.

Zon en regen, hagel en storm
zijn rampspoed noch zegen.

Geen adders onder het gras krijgen
grip op die stam. Dit is de plek waar

hij heerst, opgepoetst en opgedoft,
de bevlogene die zich niet neer wil

leggen, spottend met zwaartezin. Geen
hemel zo hoog of hij zal ernaar grijpen

alleen zijn wortels nog

voor Giuseppe Penone

--------------------------------------
uit: 'Tussen aarde en hemel', 2002.