Alle inzendingen over als men wandelt ziet

De dichter wandelt dromend door de stad Hij kijkt met ogen licht en transparant hoe het leven zich voltrekt Dag en nacht is alles in beweging en staat nimmer stil Getijen vloeien in elkaar stormen razen harten jong golven beuken ouderdom liefdes staren blind de nacht muziek vergeet de jammerklacht De dichter wandelt dromend…

Bij oma en opa Grootouders bezig zien met hun kleinkinderen kan me stiekem ontroeren. Onze Belgische kust is een uitgelezen plek om de familiebanden te observeren tussen kleuters en hun oma en opa. Die hebben de sleutel van een gerieflijk appartementje. De kleinkinderen worden er dankbaar afgezet door ma en pa. Ha ja, zij kunnen geen weken…

Kijken hoe het licht wandelt over het land met de schaduw aan de hand hoe de ruimte vorm krijgt van zien --------------------------------- uit: 'Tussen zon en maan', 2002.…

achter de lens leg je vast wat je los wilt laten verbeeld je het weerloze vang je de onzichtbaarheid teken je de koestering droom je in bewogenheid sta je stil in beweging schep je tegenstrijdigheid achter de lens laat je los wat je vast wilt houden je ziet niet wat je ziet…

Ze liggen aan ’t overheidsinfuus: Acteurs en and’re wereldvreemde snuiters De blazers, dansers en de flierefluiters De kunstenmakers, bieb van tante Truus Dus daar gaat Halve Zoolstra achteraan: Hij leert ze weer op eigen benen staan…

De weekendpapa wandelt door het park zijn dochtertje raapt enthousiast kastanjes op en toont ze één voor één kastanjes als haar ogen en gevonden net als papa die vanmorgen nog verloren was in de speeltuin kent ze Robin die met stenen gooit en ruzie krijgt van mama en van papa maar moet een weekendpapa ruzie geven hij ziet zijn dochtertje…

de zon schijnt en wandelt met gelijken de nacht is soms de maan afstand maakt de ster het donker naakt en ik ben zomaar iemand dag licht ik ga slapen…

ze wandelt door het lage land langs grijze rivieren waar vergetelheid in verzen samenstroomt meanderend door uitgesleten tijd buigt de wind hen heen en weer…

juist als ik hot ben en aan één stuk reutel is mijn diepste wens te worden vergeten door mijn medemens wegcijfering in de gezindheid opgeslagen in het geheugen ik wil het niet weten sla mij over zwijg ik ga alleen op weg…

Muze, is verleiden, voelbaar aan beide zijden, nooit ziet men het geheel. Geschreven woorden verkort en in de breedte oneindig even.…

Geen tweemaal wandelt gij onder 't zelfde lover. Machtloos als al uw vreugd is al uw morren.…

Nieuwsgierig wandelt zij langs de kustlijn in haar hoofd maar golven -en ook zij trekken zich steeds tijdig terug Ze wacht maar weet niet waarop een schip misschien dat haar ongehavend lichaam grenzen geeft…

Maar schrok, en hoorde dreunen in mijn oren: wat is u zelve, ijdel mens, beschoren, zo kort als gij hier wandelt bij de rozen op het gras?…

Er hangt wat treurnis over de stad In vreemde cadans Wandelt nu leven Van achter gesnoerde monden Liggen woorden Geruisloos opgeborgen Als in een morgue Zelfs het geritsel van de bladeren Is hier te horen.…

Ik droomde over twee abri’s vannacht Bij één stond ik, een jong politicus Na lijdzaam wachten plots een groene bus O wee, de buschauffeur was Dries van Agt Hij sprak: ‘Gij schrokt, kunt gij mij niet verdragen? Och vrind, ge boft, ginds stopt Maxime Verhagen!’…

verstikkend het keurslijf waarin ze zich opgesloten voelt zij is niet iemand van regeltjes het zijn de vormen waartegen zij zich verzet graag wandelt ze op het randje om haar horizon te ontvouwen vergroot haar visie de speelruimte waarin zij zich laaft aan al het goede…

Deftig, fier pronkend wandelt de fazant door stank van het uienveld. Tussen dorre beuken geurt allerlei jonge bloei.…

Er wandelt een vrouw in het Kronenburgerpark, raven vallen aan; Snavels pikken scherp, armen weren zich vergeefs, vleugels vliegen heen; Het is persoonlijk, felle haat gericht op haar: zij, die duiven voert.…

Vol weggestopte haat en nijd tegenover zijn medemens die standhoudt door 't Woord in liefde bewaard De medemens die niet in eigen gerechtigheid maar in Goddelijke gerechtigheid wandelt Die moet zich dan van hem bekeren om te leren de leer van het omgekeerde de andere kant.…

Met vlindervingers streel je mijn hart, je ziel giet kleuren over mijn leven Je wandelt door mijn fantasie en kietelt mijn pijn door mijn dagen weef je een webje van twinkelzilver Met acht pootjes hou je me vast en hoef ik niet meer te vallen…

je bent niets meer dan een infiltrant die wandelt door mijn gangen zijn oor tegen mijn muren legt om woorden op te vangen het is moeilijk zoeken in dit vernuftig systeem maar heus ik zal je vinden dan sluit ik de poorten en maak zo een eind aan dit storende probleem…

Het glinsteren van de wind als veel mensen samen met gelijke tred die bocht nemen is dat het moment van ommezwaai tijd van veranderingen fluistert de wind met een glinstering er wandelt liefde klinkt het wolkenzacht en ik nam een hapje…

de nacht zo stil de maan zo vol van haar ‘n schijn van kans dat uit te lichten haar voeten gaan aan haar voorbij ze volgt het niet maar blijft klaarwakker naast zich lopen ze wekt de indruk maar die slaapt en wandelt verder…

Heb jij dat ook wel eens dat het soms lijkt Wanneer je wandelt of de rozen sproeit Of kijkt hoe Kitty met een kluwen stoeit Dat jou het paradijs wordt aangereikt? Vanmorgen had ik dat ... en zag toen pas Die mulle molshoop op het strakke gras…

Socrates, in zijn witlinnen gewaad, wandelt langs de Stoa Poikile, en ziet hoe de mussen ijverig pikken van pas gestrooide broodkruimels onder de olijven Zilvergroen ritselen de blaadjes van de oude, gerimpelde bomen langs het pad naar de Akropolis Socrates hoort hoe Euros fluistert en hoe hij verhaalt van de onstuimige zee Op de markt…

Met tedere handen zonder angst als een reis door een fotoalbum de weg terug ziet er verlaten uit zij verzorgt haar eigen imperium.…

en of een dag een marge heeft niet meer of minder of het eindigen van de nacht nog telt evenwicht is iets dat je moet loskoppelen en cohesie bestaat uit factoren waar regen uit wind slaat en wandelt door mensen het enkelvoud van eenzaamheid zodra je ergens bent, maar waar…

na vele donk're nachten door haar voeten te zijn gedragen, wandelt het einde langzaam in zicht 't vroege ochtendlicht doet haar ogen samenknijpen totdat ze is aangekomen bij de brug van verlangen stapt ze fier het voorland in…

Ik wandel in de stad zwevend tussen mijn zwalkende gedachten Plots loopt een oude man mij voorbij En ik struikel dankzij een gebroken kassei De oude man stopt Bekijkt mij beklagenswaardig aan en wandelt vervolgens voort.…

U wandelt met mij twee voeten in het zand. Ja. U bent er altijd bij soms voel ik Uw hand. Ook op andere wegen loopt U met mij mee. Het is voor mij een zegen dat u altijd bij mij bent. Uw voetstappen zijn overal waar ik heen ga in het leven: langs het strand of in het dal. Ja, U wil ik een hand geven.…