Alle inzendingen over angst OR pijn OR liefdesverdriet

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

ANGST IS de dans van de geworden dingen naar het Ontworden VLAMMENDE LOGOS angst voor de Vlam EENHEID vlam ---------------------------------------------- uit: De feesten VAN ANGST en PIJN (1918-1921)…

het riet suist nog niet mijn eeuwige liefdesverdriet luister naar de regen wat valt op mij en ik op haar het huis staat in vuur en vlam ja ik kan er wat van maar nooit nee nooit is het hetzelfde als met haar die aanraaking is als bliksem dus hier lief is de donder…

Vragen vervagen het antwoord blijft hangen in het luchtledige Angst om te weten Bikkelhard, de waarheid of is het verbeelding Vastklemmend aan dromen bang voor gevolgen Als illusie bedrog wordt.…

vanmorgen heb ik gedacht aan jou aan je warme ochtendzoen daarna heb ik gedacht aan jou wat we allemaal gingen doen vanmiddag heb ik gedacht aan jou de omhelzing van je armen daarna heb ik gedacht aan jou hoe je woorden me verwarmen vanavond heb ik gedacht aan jou ons huis, thuis, toekomst, kind daarna heb ik gedacht aan jou riep luid…

Misschien heb ik de tijd wel nodig Om te weten wat ik mis Misschien heb ik de tranen wel nodig Om te beseffen wat het was Je gaat zonder reden of waarom Je verlaat me zonder te schelden of te tieren Misschien heb ik de woede wel nodig Om te zien wie jij bent Misschien heb ik het onbegrip wel nodig Om te vergeten waarom het begon…

Jij was de reden dat ik wou blijven leven, Ik wou bij je zijn, ik wou je alles vergeven. Soms ging je te ver, maar toch vergaf ik het jou, Jij was de enige waar ik mee verder wou. Heb nog nooit zoveel om iemand gegeven, Ik wist het zeker met jou wou ik verder leven. Tot het moment dat je mijn hart brak, Ik kon niks meer alleen huilen ik voelde…

Mijn wit zacht stukje pijn.…

Ik heb eens iemand lief gehad. Heel mijn hart verlangde naar hem. Ik dacht alleen aan hem, ik leefde alleen voor hem. En ik had niet door hoe dat mij verwoestte, iedere gedachte aan hem vermoordde mij steeds meer. Totdat er niets meer was om voor te leven.…

Remos, Rami, Robilo. Bergeijk tot Grave, waar is de God van luduvudu? Stenen geworpen van huis tot aan de slijterij terug in bochten, terug met golven. Oracle staat al dagen open. Maandagmiddag, Dinsdagochtend of eventueel iets later in de week. Remos, Rami, Robilo; God van luduvudu, Wanneer volgt u de stenen van slijterij weer naar huis…

Ik heb oprecht gedacht Oud met je te worden Samen levend als een stel Wat een blunder Wat viel dat tegen Die schone schijn Dat bleek de hel Jouw mooie lach Die is verdwenen Waar ik voor viel Bleek niet zo fijn Daar sta je dan Verzopen in de regen Ik trek een muur op Om mij heen Hou nu iedere vrouw Angstvallig tegen Mijn hart is koud…

geluisd door te lijken dat wat ze nooit was geweest Liefst gingen jongens voor haar op de vuist jawel hoor, dan genoot ze dus ’t allermeest Jongens te zien lijden was zowaar amusant dan werd haar ijdelheid ‘t meest bevredigd Tegen oprechte liefde leek zij niet bestand; daar tegen had ze reeds dikwijls gezondigd Ze scheen geboren om liefdes pijn…

hoe bedreven de geest verrijst boven de klanken van geduld laakt het lichaam de behoefte aan warmte en wijsheid bedwelmd schittert het blauw van de tv door een traan van het rechteroog alhoewel dag veertien volmondig het weten flankeert van wijze witte jassen woorden is deze onrust als knisperend van grind op mijn graf geen dag zal nog…

Zo graag zou ik een gedicht willen schrijven dat tranen over jullie wangen laat lopen Die jullie de diepste pijn laat voelen op plekken waarvan het bestaan nooit geweten is Zo'n gedicht die jullie meesleurt in momenten van doodsangst en jullie op het einde doet hopen Maar woorden schieten tekort in een overvloed van emoties en zo blijft…

De pijn is rood Van innerlijke verwondingen De pijn is paars Van radeloze angst De pijn is zwart Van verstikkende duisternis Het enige licht is de bliksem Die de pijn nog dieper laat zijn…

Van ver ben ik gekomen Met angst en pijn gevoed Vervormd door verdriet Tot Jij mij zag en zei Wat ben jij prachtig Mijn angst kwijnde En de pijn verschrompelde Vreugde verving ongemerkt het verdriet Langzaamaan werd mijn tred Vast en recht En ik als nieuw…

Ja, ik huilde bittere tranen 't was mijn eerste liefdesverdriet Verdriet nog van een heel jong meisje, want... die jongen kreeg ik niet...…

Je ogen stralen het uit lichaamstaal geeft 't aan gebaren doen vermoeden dat het om verdriet zal gaan De pijn krijgt een plek 't verwerken moet nog komen 't is nog te verward weg zijn al je dromen Op 'n dag word je wakker met weer een fijn gevoel Dan begint 't aanvaarden je begrijpt wat ik bedoel Nu is het nog duister maar er…

dit is geen wens laat staan z’n droom om binnen almaar spitsen d’oren doorgaand niks van haar te horen stilte benauwt tot allengs schroom buiten daar is het ware geluk de mensen dansen en swingen hun zomers sjansen zingen voor hem leeft slechts den druk hij denkt met smart in herinn’ring aan zon van stralend op het water rode rozen luikend…

Verstolen blikken, gestolen momenten, ontelbaar... Uitverkoren enige, verloren liefde, voor altijd...…

een brief vol woorden die ik niet begrijp een zakdoek vol tranen is het enigste wat overblijft een verscheurde foto op de tafel een verscheurd gevoel in mijn hart alle blaadjes van de roos alleen de doorns nog over die me keer op keer in mijn hart prikken een gevoel dat geen gevoel is verdoofd van de pijn huilend door de gedachte…

Ik zit thuis. Mensen om me heen. Toch voel ik me ontzettend alleen. Er is soep en mama kletst wat. Het interesseert me geen bal. Ik ben het helemaal zat. De zon schijnt. Van binnen voel ik me kil. Het is zo stil. Het liefst zou ik je bellen. Van alles vertellen. Maar jou moet ik ruimte en rust geven. Bellen doe ik je later. Al is het maar…

Een grote liefde was in haar ontloken. Nostalgisch dacht de vrouw aan vorig jaar. Het wachten op d'r herkomst viel 'r zwaar. Ze bleef maar weg. D'r hart was haast gebroken. - Geen taal of teken. O, wat had ze 'r lief! 't Was zomer, toen-ze afscheid had genomen. Ze vroeg zich af, wanneer ze weer zou komen en van het wachten werd ze depressief…

Wat is het bestaan meer dan een onmogelijke droom Een brandend leeg land waar je minder bent dan stof Onverdraaglijk verdwaald in de ogen van een ziel…

Wat tussen ons is gegroeid, werd genadeloos gesnoeid door een rivier van woorden die mijn hoop vermoordden en mijn wangen hebben overvloeid.…

Alles wat ik wil, is weer dicht bij jou zijn, maar ik zal verder moeten met deze vreselijke pijn. Buiten is het nog altijd even stil, ik zou je willen bellen maar ik ril. Nog nooit eerder voelde ik mij zo alleen. Hoe kom ik hier ooit nog overheen?…

Een grote liefde was in haar ontloken. Nostalgisch dacht de vrouw aan vorig jaar. Het wachten op d'r herkomst viel 'r zwaar. Ze bleef maar weg. D'r hart was haast gebroken. - Geen taal of teken. O, wat had ze 'r lief! 't Was zomer, toen-ze afscheid had genomen. Ze vroeg zich af, wanneer ze weer zou komen en van het wachten werd ze depressief…

Wens dat iemand je echt kan helpen, doe jezelf daarin niet tekort, want daarna kan het misschien weer, ook al zul je mij wegpoetsen uit je leven, omdat ik te dichtbij kwam, dichterbij, ik offer zelfs mijn verlangens op, als het jou maar goed gaat, ook al maak ik er geen deel vanuit, tot mijn grote zielsverscheurende pijn, hoop dat we elkaar…

Van liefdesverdriet kun je echt sterven, Zo is wetenschappelijk bewezen. Maar ik had al bij Nijhoff gelezen: “Mijn stuk hart rammelde van de scherven”.…