Alle inzendingen over armoe

weer brak een stukje van haar wereld af het dunne glas was uiterst transparant zodat nu iedereen haar zag nooit heeft zij geklaagd of daarover kunnen praten die stilte moet zij nu verlaten het bestaan was lang slechts schone schijn armoe deed haar te veel pijn maar haar hoofd blijft trots geheven ook met scherven kan zij nog…

nu nog schaduw in de tuin tien zonnebloemen blinken zwaar de kat strijkt en vogels zoeken naar een enkel evenwicht perzikkruid verzoekt een wilde bij om toch ook een vlinder toe te staan in haar gaan ging zomer mee ze stierf aan armoe en het vallen van de nacht ik heb gewacht, geschreeuwd, gebeden maar het heden biedt niets meer…

een kille stilte nadert de dam ik proef de droefheid die mijn oog vernam verloren grond zwevend in de hel lucht is een gevoel van armoe het voelt zich onwel een stem in de geesten in de ziel verniel vergaan niet meer bestaan verlaten en verloren niet voor geluk geboren de ziel nadert de dam en springt de diepte in het leven nooit…

Wat is vrijheid in een wereld van geweld in een tijd van armoe waar een leven niet meer telt, Wat is vrijheid waar steeds wordt gemoord en een eerlijke stem niet eens meer wordt gehoord, Wat is vrijheid in een wereld van verschillen het ís toch de vrijheid die we met z'n allen willen ?…

de winkeldeuren gaan straks open het hongerige volk zwelt aan ze kunnen weer van alles kopen en vullen zo hun leeg bestaan begeerte is tot deugd verheven bezinning is verleden tijd de mensheid heeft haar ziel vergeven en is daarmee haar wezen kwijt in armoe waant de mens zich rijk en lijkt zich van geen kwaad bewust terwijl ik naar de…

‘Shell helpt’ was ooit de leus van dit bedrijf. Het waren zoals altijd mooie woorden, terwijl de winsten jaar na jaar ontspoorden, beloftes hadden nooit iets om het lijf. Benzineprijzen gaan ze niet verlagen, de aandeelhouder willen ze behagen.…

Voor u was er geen armoe en in tijden van nood was daar nooit úw uitgestoken hand. Te trots om toe te geven, egoïstisch als u bent Koos u voor een bestaan zonder ons en armoe... een bestaan zonder tendens. Uw geld en goede naam verkwanseld, koud tot op het bot Maar egoïstisch als nooit te voren, bad u nu tot uwer god.…

het zijn de gezichten die je steeds weer ziet, ze kijken min of meer voorbij het jouwe glimlacht voordat je ’t weet met soms een afgemeten groet die roet in ’t eten gooit, je bent er lang niet altijd op bedacht iedere stoel bewaart zijn zitting voor een welkome gast tast toe en bedaar bewaar de restjes voor de armoe van het laatste…

Een stroom van licht en liefde trekt door de wereld voort, al is er haat en oorlog en armoe ongehoord, we zijn op weg naar Leven, naar meer verbondenheid al is veel nog niet zichtbaar en duurt het nog een tijd... We mogen samen bouwen aan vrede, met veel moed, voor al die lieve mensen, slechts dàn is alles goed.…

het wordt niks ik voel dat woorden blijven zweven ze willen niet weergeven wat ik ermee bedoel heb ze geschild van emoties ontdaan ze kijken me kaal aan zinnen hergroeperen werd een wanhopig allerlaatst proberen heb in armoe het werk weggedaan helaas bleef alles staan in het herlezen begon het langzaam vorm te krijgen…

in de armoe van mijn bestaan dook jij op in mijn dringende leven niemand is voor iemand gemaakt zo denkbaar in onze hoofden wij veroorzaken elkaar ondeelbaar in ons hart maar slapen ieder onze eigen nachten jouw antenne gericht op voelen en ervaren een rode draad door onze bezieling niet bewust gezocht maar voelbaar één geheel ook al…

Ik droomde in jouw droom vandaag dat het kerstfeest was we niet leefden in armoe en zonder wanhoop droomde ik verder maar toen ik wakker werd was de droom weer plots verdwenen lag je met hoge koorts ziek in bed met de poes die je de hoop had geschonken en ik bracht je thee en warme koekjes een zilveren kerstdeken waaronder…

Ik hef je op de okselkes omhoog, Ik zie een sterreke in elk oog, En voor mijn armoe word ik blind, Mijn klein, klein dochterke, mijn kind!…

Beste Sint dit jaar hoef ik niets in mijn schoen ik wil u vragen dat bij anderen te doen er zijn zoveel kinderen met helemaal niets ik heb een computer, gameboy en een fiets ik weet natuurlijk wel wat te vragen maar als ik dan die beelden op zie dagen op de tv van kinderen met oude kleren en zonder school om iets te leren armoe, honger…

jouw oogopslag zat altijd boordevol illustere ideeën vandaar mijn wat afwachtende lach je handen spraken gaven vorm aan wat jij al tijden in gedachten had dat nu het zonlicht zag plannen groeiden maar tijd en geld snoeiden hun bloeien met wanhopige groet wierp jij het boeket de hemel tegemoet ik heb de bloemen in armoe opgeraapt…

het schor ziet dor slikplaten sudderen na weer een vloed zeekraal is scheutig op overgangsplaatsen paaltjes markeren de grens, wit bescheten bieden zij plaats aan vluchtige bezoekers zon zaait weer armoe de bodem zal scheuren onder vluchtend gekrijs steltlopers priemen en drillen de bodem leeg tonen hun stuit, brutaal is hun uitzicht…

een kindskind, eerstgeboren gelijk zijn moeder, die ooit aan de borst van eigen oorsprong lag toen trilde er nog vreugde in de stille lach van haar, die ooit zelf de eerste was maar nu ligt een kleine hand werkeloos op gras verlangen groeide, gedragen door de tijd en nimmer vervangen want kwijt is kwijt en hij, het kind dat armoe…

Ze noemen zich gekscherend 'Tina' alsof ze op haar vallen maar in werkelijkheid met omlaag geschoven broeken elkaars 'pikkie' bekijken hoe mooi, lang, dik, lui, actief, meewerkend ie is maar in werkelijkheid denken ze wie is, wordt de lul ´Tina´ `There is no alternative' en dat is mijn inziens de armoe van onze politiek; er…

‘k ben in de hongerput geboren van zwart Nazareth met niets dan armoe aan me donder en dode dromen aan mijn bed onder het kruien van de molen in die gemene kolenlucht werd het grove mout vermalen voor mijn vaders drankzucht wie bezong de blanke top der duinen in het vuil van de achtersteeg wie rook de lente van ommuurde tuinen in een stad waar…

laat de oude bomen mij opnieuw verleden geven als ruïnes die nog huiveren in verlaten land oude schuren armoe spreken in de stille dorpen, harken aan de kant oude handen met hun vouwen dunne haren grauwig grijs boven de versleten ruggen verdroogde huid in vochtig huis laat dit alles overstemmen wat perfectie heet, het niet meer…

Een gedicht over armoe van kwijtgeraakte woorden van een stem die wel wil spreken maar de taal niet meer beheerst.…

verloop snijdt telkens het mes in verbintenissen die ooit de naam liefde beschreef omstrengeling verzwakt in verlatenheid tranen doordrenken is het misschien de mammon die bederf zaait zodat armoe kan binden?…

Ik hef je op de okselkes omhoog, Ik zie een sterreke in elk oog, En voor mijn armoe word ik blind, Mijn kleen, kleen dochterke, mijn kind! ------------------------ uit: Gedichten (1907)…

Waar de ochtendzon prijkt Zonneharpen spelen En jij naar wolkjes tussen blauwe luchten kijkt Zand en dennen het landschap delen Sereniteit Waar windzuchtjes met dennennaalden spelen Je voelt je gevlijd De stilte in natuurschoon te mogen delen Hier heerst Veluwse armoe In een lustoord van schoon Gemoedsrust kwam je toe Waar slechts een…

Waar eens overvloed trappen klom Zich etste in glas-in-lood panelen Waar haute cuisine door kelen zwom Men lucht verbouwde tot kastelen Werd schoonheid in Renoir gekocht En pleister in bombastisch barok Met prieel en vroomheid werd gepocht En schulden rezen tot de nok Die huisden zijn door de tijd genomen Met ziel in zalig armoe vergaan…

Wat lijntjes coke en ter verpozing nog wat wulpse vrouwen Zo’n Lord kan van ’t belastinggeld veel louche feestje bouwen En komt het uit, nou en, dat geeft hooguit één dag schandaal Dan gaat het leven van de Lord weer als vanouds, normaal Edoch voor ons gewone mensen geldt toch steeds de wet: Geen poepel noch le foef, jawel de armoe houdt ons…

Ik heb geluisterd naar de Paus ‘The pope’ van het instituut RK Kerk ik heb gekeken naar Priester Bodar boudoir van intrinsieke depressiviteit wat een slechte poppenkast wat een intrinsieke leegte wat een geklets wat een armoe alles wat gezegd werd had al gezegd moeten worden had al gedaan moeten worden had al niet meer moeten bestaan…

Wat baat u het bezit van landen en van steden en 't prachtige gebouw vol dure kostbaarheden waarin u woont, omringd door 'n prinselijke stoet, wanneer u in uw bed 's nachts eenzaam slapen moet? Wat baat die erezwerm van dames blank en blij en 't vorstelijk gevolg van prinsen groot en vrij, wat baat het dat een elk u als een God begroet,…

, in de armoe van mijn hart ontbere, leeg en bar, zelfs de arme vreugd van eenzaam branden... ---------------------------------------------- uit: Verzamelde gedichten (1958)…

ik voel de pijn weet dat woestijnwinden schralend waaien door het schuren van fijn stof zo is ook iedere plaats te achterhalen waar eeuwen tijd hebben vermalen tot couleur lokale een mengeling van kruiden en bereidingswijzen van de gewassen van het land met trotse hand ook armoe en verstarring bepalen dagelijkse kost in het soms…