4450 resultaten.
Ik raap.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 263 In het landschap van mijn geest
verscholen tussen gedachten
raap ik de beelden bij elkaar
die zo lang waren verborgen.
Herinneringen steeds bewaard
eens waren ze heel goed verpakt
maar nu pak ik alles weer uit
zal ze verstrooien in de wind.…
Gedroomd?
hartenkreet
3.0 met 22 stemmen 3.681 Zij aan zij schilderen we samen een beeld van een man en een vrouw: naakt, als wij.
Dat schaamteloos vrije, dat veilig en blije gevoel hoort bij ons allebei.
We zorgen er samen vol passie voor, dat dit grauwgrijze beeld wordt betoverd
tot een surrealistisch bizar object als ons blauw deze sombere kilte verovert.…
midden oneindigheid
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 140 geef me het nachtelijk beeld
van een hemelschittering
dat leidt tot opbloei
van sensualiteit
een broedplaats vol liefde
midden oneindigheid…
beeldvorming
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 173 In de galerij van onze geest verzamelen we iedere dag weer nieuwe beelden.…
verbeelding
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 163 in de beeldentuin
fluisteren ze met elkaar
is het verbeelding…
Vervorming
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 54 Kalende takken
verhullen meer dramatiek
dan een volle boom.…
Geheimschrift (V)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 183 Een zeer bij-
zondere wolk
'de Hand van God'
een pulsar
wind nevel
Geëxplodeerd
daarna geë-
volueerd
Supernova…
Donker in duplo
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 466 de man op de bank ziet de man van de bank
hij staat daar achter het raam
naar buiten te turen, en ziet de man op de bank
beiden drinken wat, beiden staren wat
de man in de schoudervulling rookt een spriet
de man in de zwammenjas rookt wiet
het licht gaat uit, de aktetassenman verdwijnt
de man op de bank zwaait
naar de man in de zwarte sedan…
Kozakkenlied
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 109 Nog even en de spelen zijn voorbij
Weg camera's, reporters en geen vragen
Dan worden Pussy's in elkaar geslagen
En mietjes zijn voor ons ook geen partij
Genoeg over rechtvaardigheid gezeurd
Nu opgerot want wij zijn aan de beurt.…
Duel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 71 De woorden wonnen het van het penseel
De ganzenveer heeft het palet verslagen
Het dichtpaard wist de ezel te verjagen
De schrijver vloog de schilder naar de keel
Het werd de beide kunstenaars teveel
En beiden zijn behoorlijk aangeslagen
De woorden wonnen het van het penseel
De tubes ergeren zich groen en geel
Het blanco linnen eist nieuwe verdragen…
Kerstprogrammering
snelsonnet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 146 We hebben eerst tot tien uur uitgeslapen,
Daarna zijn we gezegend door de paus,
Toen aten we tonijn in whiskysaus,
En ’s avonds lagen we op apegapen.
Toch was het beste voor het laatst bewaard:
We staarden uren naar de open haard.…
Ik ben het beu.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 282 Wie doet er mee?
De woelige zee en vieze lucht maken ons ziek.
Chemie met vliegtuigen uitgestuurd als gif tegen elk leven.
Mijn lijf reeds ziek, maar ik nog niet.
Daarom die roep tot creëren; verbeeldt en het wordt je deel.
Gedachten verzetten piramiden.
Al gehoord van het Noro-virus? Weg ermee. Toveren is de boodschap.
Een nieuwe aarde…
Mind blowing
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 52 Eens was er niets
behalve iets
dat alles bevatte:
het Kosmisch Ei.
Met een oerknal
knalden ruimte en tijd
de leegte in:
Ginnungagap.
Sterren ontstonden,
energie, materie,
donker of licht:
Jin en Yang.
Zwarte gaten
vormden wormholen
naar parallelle universa
elders.
De mens,
denkend nietig klompje
sterrenstof in de goldilockzone…
overspel
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 453 overspelige
waar is je schaduw
bladeren vallen…
De stilte sprak tot mij in beelden.
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 520 Als ik eens met mijn deur
in huis zou mogen vallen
Mijn leven rond de tafel
uit zou mogen stallen
Een boom zou mogen planten
uit mijn zieletuin
Wat zou het water van
mijn zee glashelder zijn.
Als ik mijn hemel eens
op aarde kon verspreiden
Mijn goede vruchten werden
smaakvol onderscheiden
Ik zou schoon gekleed…
Beelden storm
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 439 Laten we liggen waar we
beelden willen zijn
die blijven liggen
als de stormen voorbij
zijn.…
Beeld van Marmer
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 1.039 De klok drupt
en het bloed tikt op de loden plaat
dit kwijnende gezicht
en de kromming van mijn voet.
Het zal niet lang meer duren
voordat ik in tweeën splijt.
Ik betwijfel of je weet hebt
van mijn pijnen,
want ondanks mijn zichtbaar lijden
bid ik dat ik marmer schijn:
glad, bijna onbreekbaar,
nog de schaduw van een Sfinx
op deze loden…
Winter beelden
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 873 lucht en de wolken nijd
klitten samen tot het wit tapijt
git alomvattend wit getooid
met zwart dat contrasteert
totdat de zon het heeft ontdooid
en alles weer opnieuw onteerd
kraaien kreten schor vergeten
spreuken in de natte westenwind
hongerig in kliek getroept bezeten
de naakten worden wit verbeeld
werpen schaduw naar vergeten
beelden…
Veelkoppig
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 323 Ongeschreven is de zin
verscholen in het vers
dat als een boreling te drogen ligt
eruptie van de geest wellicht
de boodschap in ’t verhaal
staccato neergekwakt
soms langzaam neergevloeid
er is met taal geknoeid
totdat een beeld geschetst
voor elk een ander…
Stenen Kerst
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 3.063 een stal
van stro en hout
boetseerden dieren
en een voederbak
een ster die klaar
in lichten openbrak
versierden dennentakken
rood en goud
toen vleiden ze
een kleine schattebout
- die lieve handjes blij
naar buiten stak -
in de kribbe
wijl de sneeuw op 't dak
zo kunstig liggen bleef
MAAR IJZIG KOUD BEKLIJFDE
NET ZOALS EEN STENEN BEELD…
Stenen kerstsonnet
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 3.229 Toen vleiden ze een kleine schattebout
-die lieve handjes blij naar buiten stak-
in de kribbe, wijl de sneeuw op 't dak
zo kunstig liggen bleef, maar ijzig koud
beklijfde net zoals een stenen beeld.
Dus brandden ze een kaarsje, lekker knus,
de kerstgeschenken werden uitgedeeld.…
De onmacht van Michelangelo
gedicht
4.0 met 55 stemmen 11.957 De wind neemt happen van het gras.
Iemand legt bloemen op een onbemand graf.
Een wit kind wuift met een wijde arm
en begint stil te zingen.
Een reepje stof hangt omlaag
van de stomp van een tak.
De wind haalt zijn hand door het gras.
Tandeloze kam.
Een bij harpoeneert mijn arm
en verliest lijf en leven.
Zoals eenieder die tot in de…
Focussen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 451 Jij zag het negatief
en wilde niet wachten
op ontwikkeling
liet me achter
tastend in duister
tot kleuren zuurden
naar herinnering
het uiteindelijke beeld
was scherp
overbelicht…
Sporen
netgedicht
4.0 met 35 stemmen 490 Verkleurd blad
vochtig groen mos
talloos gesponnen webben
en
in grauwgroen uitgewoekerd graspad
een diepgetrokken
glad glanzend modderspoor
doorgelopen over verhard pad
en
in een smalle net uitgebaggerde
rechte sloot
zwemt een eenzame woerd
onwennig rond
sporen van vertrokken zomer
-van een nieuwe herfst!…
Beeld scherm
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 321 Het blauwe gif
geeft inkt
haar zijden gloed
vloeibaar drenkt
een schaduwvlek
zich in immer
geheelde taal
brakend schuilen
letters onder
een volgende aanval
gebukt vangt ze
de laatste druppels
op het scherm
terwijl zij de paraplu
zijdelings laat liggen
leest zij nogmaals…
rusteloos
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 184 in de nacht
komen de beelden
van geweld
gesloten ogen
kleverige vlieg
op je vel
sla ze weg
vind labyrint
naar overdag
daar komen beelden
met open ogen
ontduik geweld
vlucht in dromen…
de speerwerper van Polykleitos
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 350 mooi, dit olijfolie glanzend lichaam,
blinkend wit, uit marmer gehouwen,
zo soepel, in verleidelijke torsies,
onderhuids, sterk en krachtig zijn
de soepele, gespannen spieren
van zijn geheven rechterarm, die trots
de bronzen, scherp gepunte speer draagt,
hier en nu, mijn beeld, is het moment,
nu, vlak voordat de bronzen speer jouw
sterke…
voorgespiegeld
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 300 de strak geknoopte das
twee woorden per uitdrukking
noch de dure polsen geur
verbergen ook maar iets
van de man
elke ingekorte nagel
afgebeten zin noch ooggeknipper
er staat een verhaal dat
niemand kan ontwijken
net zo min een pas gedoopte
het water kan vergeten
nog blinkend op het hoofd
hij zet een ontzette pas
achteruit, geen afwerend…
Ansicht
gedicht
3.0 met 26 stemmen 7.991 Ik geloof niet dat ik mij te goed voel
om te toeven tussen oorzaak en gevolg,
maar ik kan slecht zonder wonderen van gratie,
zon die meer mag maken
dan van beton na marmer goud,
onverdiende glans in den blinde,
overvloed die de adem neemt
en over de eeuwen stuwt.
onder klokgelui ligt een tuin verscholen
waarin een hovenier heimwee wekt.…
prozac
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 136 met zachte mist bedekt
de beelden in mijn hoofd
scherpe pijn vervangen
zo werd het me beloofd
weemoed kleurt geheugen
vergetelheid verzacht
slikt u maar, mevrouwtje
per dag een stuk of acht
het wandelen in nevelen
geprogrammeerd gevoel
wat kan ik nog geloven
zelfs ogen tranen koel…