Alle inzendingen over begin december

Je voelt lijkt niets hetzelfde Behalve het loslaten van een ring Geen Santa Claus met elve Begrijpt het als een geheel ding Wat rijmd straft nimmer als paard Draag zand naar gracht Geen toverstaf als haard Vannacht was het gedaan met macht December in al haar glorie het westeinde Morgen kent geen Romeinen Tot dan tot sorry…

December dendert door de dageraad, de duffe dinsdagochtend deprimeert, die drammerige d demotiveert. Dat dwarsboomt duchtig deze dichtersdaad Doch dankzij diepgevoelde doorzwoegplicht daagt desondanks dit drieste daggedicht.…

De laatste maand december met moede dagen kort en koud zoeken naar genegenheid en warmte in iemand die innig van ons houdt. Liefde moet ons blijven dragen doorheen een sombere tijd van storm, sneeuw en regenvlagen tot het licht van kerstmis ons bevrijdt.…

December dendert door de dageraad, de duffe dinsdagochtend deprimeert, die drammerige d demotiveert. Dat dwarsboomt duchtig deze dichtersdaad Doch dankzij diepgevoelde doorzwoegplicht daagt desondanks dit drieste daggedicht.…

December is geen tijd om te geloven Dat alcohol voor ons niet goed zou zijn Vanouds hoort toch bij feestpartijen wijn? Dat feit komt in de bijbel al naar boven Want Jezus vormde wijn niet om tot water Nee, bij het feest werd water wijn, dat staat er…

De regen die mij, in augustus van het jaar dat ik jou zag, verregende Maar terstonds ook mij verdronk, zomert nog door tot eind december…

Beelden gaan voorbij. Worden als sporen gewist. Dan een schone lei.…

De nestor van de speedsonnettenhorde, die ruimschoots al zijn sporen heeft verdiend, heeft zijn kandidatuur nu ingediend om Dichter van het Vaderland te worden Dus geeft uw stem aan deze grote dichter, dan wordt het nieuwe jaar poëtisch lichter.…

Warmte, gezelligheid en bij elkaar willen komen Het zou niet enkel in december behoren te lonen Het zou niet enkel in december behoren te lonen…

December vind ik raar. De boom piekfijn gebald, het kindje knus gestald en dan het jaar verknald. Geef mij augustus maar.…

tot vrolijk gekleurd Gesloten in een etmaal gaat een uur keer 24, twaalf maanden, tweeënvijftig weken 365 dagen, drie kwartalen tot-en-met maand 12 December als baken van meeslepend vuur Welk van de jaren ik het meest verwijt niet de jaren die mij hebben verblijd…

In het begin kon ik zo om je lachen als je wat tegen me zei. In het begin kon ik me zo goed voelen, een stukje van jou hoorde bij mij. In het begin had ik nog kriebels als je iets liefs tegen me zei In het begin kon ik nog over je dromen Dat we samen waren, jij aan mijn zij.…

Maar ik denk nu, het waren niet je handen bij het begin, waardoor ik werd verward. Die spraken slechts een taal om uit te drukken wat eerder was begonnen in je hart. Je handen zijn een instrument van liefde, waarmee je de eerste snaren hebt bespeeld. Maar nog steeds voel ik van jouw hart de warmte als jij me met die lieve handen streelt.…

Je honger naar zelfbehoud wens ik te begrijpen, maar ook is er het verdriet om de nasleep van zo'n verlies, dat je eeuwig op vakantie doet gaan naar onvertaalbare afgetopte bergen, naar heuvels zonder tegenspraak en dit natuurlijk op neutraal terrein, waar, eenmaal ingevuld, de open plek in mijn hart voorgoed onvervuld zal blijven.…

Hoe werd ik begonnen die nacht? In welke schuwe, onzegbare woorden? Of sliep zij, schoof in haar slaap zijn hand op de tast? Het was zomer, met open ramen. Zij hoorden het erf, het gerucht van de hond, het donker gestamp van onrustige paarden. Lagen zij naakt, het dek weggeschopt, speelde hij tot zij duizelig werd en heel zacht? Of lagen…

Jaren lang heb ik mij aangepast Verloochend wie ik eigenlijk ben In de hoop liefde te ontvangen Van een man die ik nooit heb gekend... Dat alles achter mij gelaten Hoe groot was die stap Opnieuw beginnen aan mijn leven Een hele zure hap..... Wat een bevrijd gevoel achteraf Want na het zuur komt het zoet Mijzelf opnieuw ontdekt Vervolgens…

soms als de nacht fluistert in ’t duister aarzelt worstelt met het licht de zon verduistert staan maan en sterren stil en wachten tot het woord de ruimte klieft in echo’s duizendvoudig verder verder oude verhalen ontwakend dreunend van ver en van toen en van heel dichtbij nu in dit ene tijdloze moment horen de eb en vloed de dag…

mij is uit overlevering en van de buurvrouw bekend waar het einde is maar ik mag hangen als ik iemand kan vinden die mij weet te vertellen waar het begint ik ben altijd te laat…

Veel was het niet, maar we kregen toch iets van ons leven terug. Een stukje horeca. Het verlangen naar een domme pint met schuim, werd almaar groter. Zelf lukt die mooie kraag ons niet. En er was nog iets anders: De horeca staat voor gezamenlijkheid. Daar waren we wel aan toe na die autoritaire Lock down van die interieure ballingschap.…

Dit is niets er is hier niets te zien en niemand om ernaar te kijken.…

Als het begin nooit is begonnen Nooit ontdaan is van de druk Nooit verlost is van de verwachting Nooit is bekomen van de angst Nooit is aangestoken met de euforie Niet heeft geleefd om te mogen zijn En is wat openheid niet uitsluit De geslotenheid niet uitbuit Maakt het als een onbeschreven blad De geboorte van een kind Dan heerst daar…

dans dans met mij alsof niemand kijkt zoek zoek met mij in de nacht zonder dat je verwacht te vinden kijk in alle ogen alsof morgen niet bestaat maar kus kus alleen mijn hart zoals ik jouw hart lief…

Drie lijnen verweven; het begin is leven en het krijgt vorm, in duizend sterren, in duizend sterren is het woord gegeven.…

een vis is een vis in het water en als ze niet in het water zou zijn ging ze dood is de algemene opvatting maar wie weet wat een vis doormaakt als ze even op de kant springt dus precies dat moment en dan weer terug in het water daar begon het al…

Wanneer het einde nadert heeft al de rest geen schijn want in het boek gebladerd zou dit begin moeten gaan zijn…

dit moet het ergste zijn meer dan de onwetendheid de zekerheid van besluitloosheid een dilemma tussen goed verstandig of slecht gevoelig en geheel niets doen het wachten op een hellend zwaartepunt tot het omvalt en niet meer terug kunt behoed me voor het gevaar of is het al te laat…

ergens zou je willen weten waar deze woorden vandaan komen maar ik weet het niet nu,wie ik ben ooit was er overgrootvader of nog veel verder teruggaand hij liep langs de beek met de oude molen toen nieuw en er was een meisje die hem zag en daarom besta ik nu,maar deze woorden zelf gaan zover terug dat ze geen oorsprong…

het begin het diffuse mistige begin is het mooist er is hoop opwinding en angst alles ja alles is mogelijk en dan het broze verloop van het feest het verteerde vuur dat als as de luwte buiten het blikveld vindt…

Ik ben mogelijk gemaakt door de liefde tussen pap en mam. Zij vreeën met elkaar en toen puntje bij paaltje kwam, kon ik dus heel hard zwemmen, veel harder dan de rest. Ik nestelde mij in moeders schoot waar ik begon als ei. Zonder veren kwam ik ter wereld, maakte vleugels en vloog vogelvrij.…

Ik verlang naar het begin van iets Loskomen van de tijd Verroeste gedachten Met andere ogen Kijken naar de omgeving van Vertrouwde vergezichten Zijpaden inslaan, afdwalen Ontdekken wat jij zag en Voor mij nog geheim was.…