Alle inzendingen over bekoren

Mijn oeuvre, vind ik, is zo slecht nog niet, dus is het ook wel leuk een keer te horen dat het een jury ergens kan bekoren. Maar nee hoor, want ik kreeg tot mijn verdriet, alweer niet de Nobelprijs toegewezen. Ze zullen deze site daar toch wel lezen?…

De ‘Voice of Holland’ deed ook van zich horen Ze kreeg spontaan een brokje in haar keel Daarna beloofde ze net iets te veel Wist zij veel dat haar ‘face’ zo kon bekoren Zo ‘book’ je een bijzonder resultaat Duizenden ‘likes’ en daarmee toch gehaat…

Zij spelen muziek fluittonen in m'n oren Ik luister hun spel doet me bekoren het fortissimo Het gefluister als een stroompje aan de bergrug ontsnapt Het is als ademhalen tijdens.... hun verhalen in de omslag ........kaft van muziek.…

Ze zong voor Joods en Palestijns publiek, Maar demonstranten gingen dat verstoren, Want haar persoon kon hun niet zo bekoren, Dat maakt niet blij, dat maakt melancholiek. Zo hoorden alle mensen in de zaal, Alsnog een lang en bloederig verhaal.…

Stel dat hij zeggen zou: "Die lelijkerd kan mij echt niet bekoren." Want slechts voor zeer aantrekkelijke types Vergeten wij wat graag onze principes.…

Op Kalimantan houdt men van folklore: Daar bloeit het oude koppensnellen op; En ook al kost het menigeen de kop, Toch kan mij zo'n traditie wel bekoren. Misschien dat ik een Dajak kan bestellen Om ook maar eens Mart Smeets z'n kop te snellen.…

was het zowaar de geest vanboven of meer een vonkje vanbinnen uit dat zo hartstochtelijk werd ontstoken als een fris en sprankelend geluid was het omdat het Pinksteren werd dat ik mijn zang zo graag liet horen bij de eerste pluk me liet bekoren zo vurig en bevlogen werd gewekt…

verleid me met jouw woorden die samenvloeien in zinnen welke langzaam versmelten tot 'n ritmisch gedicht al lezende omwikkel je mij sluip je bij me naar binnen bekoor je mij net zolang totdat je mijn hart veroverd hebt…

Een kamerlid van rechtse signatuur wil graag Borsato, Bløf en Bauer horen, want Nederlands, dat kan hem wel bekoren, dus programmeer er maar wat meer per uur. Ik vind het best, zolang men maar bedingt, dat hij voortaan een Toontje Lager zingt.…

Een oude vrouw uit Weesperland die nam een oude pan ter hand en sloeg daarmee hard met heel veel zin haar goede man het ziekenhuis in Aan ieder die de rede wilde horen zei zij: Hij kon mij niet meer bekoren…

Daar volgt dan op: ‘Hoe rotter of het wordt’ Zo krijg ik van de kenners steeds te horen Dat lijkt voorwaar geen plek die kan bekoren Maar daarmee doen ze echt de stad tekort En bovendien, met koninklijk onthaal Scoort heden zelfs Ons Dorp nog Maximaal…

Die tak van sport is niet aan mij besteed Zelfs met leeuwinnen kan ’t me niet bekoren En voetbalkletsmajoors kan ik wel smoren Triomf of niet, van mij géén felle kreet Al wordt ons team door mij best winst gegund Ook zonder doelpunt denk ik kalm: geen punt…

het diepe van je ogen parelend mooi oplichtende sterren verdwijnen in het niets engel van mij mag ik je dromen zachte ogen bekoor mijn hart omhels mijn leven met vleugels vol liefde nevel verdwijnt in de kleur van je ogen…

Of ik je nu wel of niet kan bekoren. Tevreden met mezelf. En jouw liefde zal altijd bij me horen.…

speels ontlok ik aan je dromen die milde blik van damhertogen waarmee je tracht mij te bekoren zoals een vlinder op de tafelrand in alle minzaamheid voorzichtig landt onhoorbaar zachtjes even trilt van schuwheid met de vleugels rilt.…

Mooi bekoorlijk zacht handen glijden over haar huid zonder enige weerstand weten `t zelf eeuwenlang bezongen in menig liefdeslied mannen knielen als voor de grootste opponent vrouwen weten mannen knielen eeuwenlang…

Eerst riepen ze fantastisch en geweldig maar toen het alsmaar beter ging verstilde de verwondering, knikte men enkel uit beleefdheid tot ook die ten onder ging het maaiveld kortgeschoren zou meer bekoren. Zie het maar als bescherming fluistert de wind vol ontferming.…

Kattestaarten in een sloot van een purper waarbij zelfs een distel bloost bramen blinkend zwart frambozen die bekoren hondsroos van een schuchter rood een landweg op een heuvel een helling vol van peren een uitzicht kerketorens ver…

Mijn snelsonnetten rammelen nogal Het metrum loopt vaak lang niet naar behoren De grapjes kunnen ook niet echt bekoren Zo raakt de site nog lelijk in verval Maar denkt u maar, wanneer het straks te laat is: Ze waren stuk voor stuk tenminste gratis…

Wind, regen, ik kan er tegen, hagel en bliksemschichten zullen me niet laten zwichten, dondergod laat van zich horen, ik laat me bij het verschijnen van de zon alleen bekoren, verbaasd kijk ik omhoog, want in al haar glorie staat aan de hemel prijkend de regenboog!…

nee niks met glas zag je pas toen je gebroken was mocht je kleuren tellen in het opgaan van de zon zag de kleine diamant een schittering in het ochtendgloren je facet nog steeds in nieuw bekoren mag ik nu eindelijk je setting zijn…

zag je gezicht blij in de duinen pakte je hand toen ik jouw liefde wist je bloeide geel ik liep de sporen van elkaar bekoren je gaafde heel bent zelf gekomen heb je niet genomen want samen waren we zoveel…

voel het verleiden harmonieus waar dansen verglijdt in zacht bekoren zweef door verlangen dans in een dans laat je leiden een eeuwigheid door waar harten raken handen strelen voel je het ritme van liefde in dromen…

In het donker was ik verloren in het donker was ik verdwaald nooit dacht ik iemand meer te bekoren jij hebt mij uit het donker gehaald door jouw liefde werd mijn hart verlicht de duisternis doorboord jij hebt mij weer in het zadel gelicht en mijn verdriet gehoord…

in het zoeken naar toekomst laat zij tranen ogen vol angst ontsieren haar lach waar zij staart naar zichzelf in het toekomstbeeld haar vaalgrijs geworden jeugdigheid hervindt zij de blik die ooit kon bekoren even die lach het beeld verloren…

Hoe droevig dit bestaan zo zonder vrienden, ik kan er geen ten diepste vinden, want altijd wil ik méér en verder reiken nooit is er iets dat blijvend kan bekoren. Is dan ons hart vergeefs geboren?…

in bekoring zou ik de voile willen zijn voor de ogen van jou bijna rakend, luchtig zwevend in een schamel weefsel kussend dicht doorschijnend gefilterd licht is het de mantel die jou kleedt de nevel van de vroege ochtend de adem van mij,die haar zo begeert…

je paste feilloos in mijn hand een steen uit duizenden ik zag de breuken komen gelukkig aan de buitenkant er was verval tijd trok zijn sporen tot onverwacht de kern brak jij viel uiteen niets kon me meer bekoren de schepping was totaal verloren…

Goedemorgen ochtendgloren mag ik u even zeggen dat u mij wel kunt bekoren met uw prachtige kleuren verschijnt u nu hier dus open gauw uw deuren en vraag de ochtend ten dans zodat u samen kunt schitteren grijp dan nu uw kans…

handen draalden vingers wilden namen schrijven in los zand maar de wind vertaalde hun verblijf met niets om het lijf wiste sporen van elkaars kortstondige zo passievol bekoren het strand na eb en vloed voelde als opnieuw geboren…