Alle inzendingen over bemoeizucht

een buitenstaander hoeft zich niet druk te maken, over een insider, die de lakens uitdeelt !…

gelukkig zij , die alles zien en horen, niets aan de grote klok hangen en zwijgen als vermoord.…

Maakt uw vriendin uw zorgeloze leven Dat u genoot als vrije vrijgezel Door haar bemoeizucht steeds meer tot een hel Dan is de wijze raad die ik kan geven: U komt het snelste af van dit soort vrouwen Door ogenblikkelijk met hen te trouwen.…

Ik ben het zat zoals iedereen over me praat, ik schijn zelfs de enige te zijn, die geen idee heeft waar het over gaat, maar ik voel ook als enige de pijn! Ze zeggen dat ik je moet vergeten, hoe dom ik omga met de situatie, ik vraag me af hoe ze dat dan weten, of betreft het puur sensatie? Clichézinnen komen weer voorbij, 'je komt er wel…

zij is een reuzenvlieg en steekt haar angel van bezitsdrang in mijn lijf zuigt mijn gedachten - nee - mijn leven uit mijn lichaam op zij vliegt maar niet zo heel ver weg keert telkens na herstel van stukgebeten irritatie- huid terug en zal niet stoppen eer zij sterft of ik…

In de kooien met die valse handel, hoogmoedswaanzin en achterlijke bemoeizucht!…

Zij vindt zijn zorgzaamheid bemoeizucht, straf, scheldt, moppert, protesteert en blaft hem af. Voor haar gedrag kan hij zich plaatsvervangend schamen. Sust met geduld al noemt ze hem een schoft, geen hulpinstantie die hem van zijn post verdrijft.…

Het paard gespannen voor de kar De clown de nar een puntmuts Met een gele ster troosteloos Gaat hij door de troosteloze straten Hobbelt over de keien in de schemering Voorbij de meidoorns het landschap Van de eenzaamheid in Waar hij in stilte zijn sores draagt Het leven laat zich niet inkapselen Of sturen door ongewenste bemoeizucht Het…

ontsteeg het grazend vee de aap die laf lacht in zijn vuist om de koude koorts te bezweren nu is het ijzer van de wil verbogen tot een kronkel van roest op een bed van schilfers de denker draagt een moker op zak met een afgemeten slag brak hij Gods woord nauwkeurig op de derde tel ontwend aan kruisteken en gebed hij schuwt de bemoeizucht…

Zeehonden stromen als koelkasten over de bergen Voorbij zijn de groene dagen Eeuwig duurt de voortkabbelende stilte Eindig zijn de bemoeizuchtige vragen Ooit stond ik alleen, te paard onder de kraan Nooit was ik samen, maar enkel zonder hart De reis die ik heb afgelegd, heeft me gebracht naar natte gronden Daar waar het veen mij nog steeds…

het einde kondigde zich aan toen het voorjaar werd bomen nog zonder blad niet wetend van de onontkoombare cyclus die inzet bij elk begin het eindigde toen de streng werd geknipt en het kind de tepel zocht toen een deur sloot het gedwongen vergeten aanving uren bemoeizuchtig werden en terug wilden naar momenten toen het einde nog niet…