inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 9.107):

waanzin

hij was de slaaf van die zuigende kolk
spinsels die wervelen naar de bodem

voor elk idee vraagt hij een tolk
die ronkende waanzin omzet
in de letters van de lezer
een ander, kleiner alfabet

zijn geest lijkt verwrongen
tot de arts gluurt onder het schedeldak
waar de cel woekert tot gezwel

dat verklaart zijn gespleten onmacht
hoe hij gekneld zit in het vel
zo bloeit de rebel in de schaduw

zijn wil ontsteeg het grazend vee
de aap die laf lacht in zijn vuist
om de koude koorts te bezweren

nu is het ijzer van de wil verbogen
tot een kronkel van roest
op een bed van schilfers

de denker draagt een moker op zak

met een afgemeten slag
brak hij Gods woord
nauwkeurig op de derde tel
ontwend aan kruisteken en gebed

hij schuwt de bemoeizucht van de klerk
die knielt voor het altaar van de orde

als hij opduikt voor de spiegel met de barst
herkent hij een geknakte held
die vinnig en bewust van zijn ik
de wil schikt naar het lot
afgestemd op een hogere vloedgolf
die breekt als een vlot
in een storm van twijfels

Schrijver: Wim Veen, 14 december 2005


Geplaatst in de categorie: welzijn

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 521

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)