Alle inzendingen over beroofd

ineengedoken zit ze daar grijsheid te vroeg ingetreden ze lijkt haast versteend dromen bruut ontnomen nu de zon is zwart gekleurd vallen harten uit de bomen hangen schommels roerloos zij verstommen evenals ijle stemmen die roepen in de wind…

beroofd ben ik van het geloof van goedheid in iedereen beroofd ben ik van dromen over wereld vrede voor iedereen machteloos staand aan de zijlijn en lees woorden die ik niet begrijp machteloos kijkend naar de dag die vanzelf weer nacht wordt en de mensheid die nog altijd niets geleerd heeft van het leven…

rovers slopen 's nachts het pakhuis binnen dat tot de nok toe gevuld was met herinnerigen meedogenloos maakten ze het interieur met de grond gelijk een beroofde man zoekt in het puin vergeefs zijn verweesde zelf hij slaat met een hand op het onttakelde hoofd: help houd de dief het wankele gelijk aan ziijn…

Helden van vroeger Zijn hun heldhaftigheid kwijt Als ze van eigenwaarde beroofd Doorliggen op klefklamme lakens Helden van toen Zijn hun voorbeeldfunctie kwijt Als ze van motoriek beroofd Kwijlen op vlekvolle hemden Helden van gisteren Zijn hun krachten kwijt Als ze van zelfvertrouwen beroofd In stilte huilen achter halfgesloten ogen…

Beroofd van zijn nieuwe telefoon Zijn geld nog kunnen redden, ofschoon...? hij kon in zijn eentje niet op tegen vier Laaiend van woede, weg het plezier... Is dit normaal, als je een dagje gaat stappen? op weg naar 't station en zomaar die klappen? Hij is niet de eerste, maar ook niet de laatste Dat vinden we allemaal al heel gewoon!…

Die flarden zijn zelfs menselijk, alsof in tijden nu vervlogen Bespeur in zekere zin, de onrust in jouw hoofd; de drang neigt naar emotie, waar jij van bent beroofd...…

Jonge kinderen plots van het leven beroofd Levensdroom voorbij....…

Die met geweld van het leven werd beroofd. Anne had nog een heel leven voor de boeg. Een fietstocht werd haar fataal en haar vermissing maakte haar familie bedroefd. Een hoopvol leven werd gewelddadig gedoofd. Wie dan nog in zijn medemens gelooft is nog niet van al zijn illusies beroofd. Rust in vrede Anne!…

avondzon bloost zacht bomen vol lome dromen van hun loof beroofd…

Mijn voetstappen klonken hol Ik hoorde mijzelf lopen Naast mij een vrouwelijke cipier Die deed de hekken open... Ze rammelde met haar sleutelbos Verward en angstig besefte ik: Hier kom ik nooit meer los... Dankzij mijn echtgenoot zat ik nu hier Hij liet mij arresteren Wat zijn mijn ogen opengegaan Toen hij mij dit had…

elf lentes telde de blonde fee in de carnavals optocht vrolijk dansend over het schoolplein zoekend naar bevestiging van wat liefde heet, werd haar onschuld verdonkeremaant bleken dekens over 't hoofd geen veiligheid te garanderen wreed beroofd van ongeboren kinderdromen kleurt haar bemantelde glimlach onzichtbaar grijs, zichzelf…

Zij denderen door het openstaande raam mijn hotelkamer binnen Tergend langzame seconden razen oorverdovend door mijn hoofd Onafwendbaar blijven ze komen als duivels in de nacht Een vriend van overdag die kalm zijn kilometers maakt is bij toverslag veranderd in een briesend monster dat ijzeren stangen vreet en mijn hersenen doorboort…

de aarde verdoofd een mens verslagen, van zijn geest beroofd hoe moet ik het sterven verdragen als het na de nacht niet wil dagen…

Een boerenpaard ergens in Greven Beroofde een volbloed van 't leven Die wilde zomaar Een veulen van haar Een hengst heeft ze hem toen gegeven…

Altijd vol van dromen glanzend nieuwe hoop, het eerste liefdevolle licht in je ogen Gauw zou het doven ik wist niet dat je zou vluchten ik bleef achter,alleen,helemaal alleen De dingen waar ik bang voor was de dingen die je zei, branden nog steeds, nog steeds in mijn gedachten Beroofd, beroofd van alles wat we hadden Mijn ziel, zo jong…

Een humeurige merrie in Greven Beroofde een springpaard van 't leven Die wilde zomaar Een veulen van haar En toen heeft ze 'm een hengst gegeven…

De randdebiel die de vrouw in haar scootmobiel, lafhartig overviel, beroofde, haar hondje molesteerde tot hij eraan bezweek, is het leven als zodanig zelf niet waard!…

Een boerenpaard heeft laatst te Greven Een volbloed beroofd van het leven Die wilde alsmaar Een veulen bij haar Zodat ze ‘m een hengst heeft gegeven…

Twee "handen" om een kinderhoofd die zacht de slapen koelen Is dit het diepere bedoelen om nu van het leven zo zeer beroofd zich zo gehavend te voelen…

Toen al het gepieker was gesust daalde over haar een ware rust en kon zij met een ordelijk hoofd, niet meer van zekerheid beroofd, genieten van al die kleine dingen die haar met zoveel affectie omringen.…

als longen zonder lucht als een vis zonder water als een vogel op de vlucht voel ik mij nu niet veel later gescheiden van mijn vleugels beroofd van mijn verstand geen greep meer op de teugels bij ons afscheid aangeland…

zij vond mij een god en ik geloofde haar schiep een wereld om haar heen een koning, een keizer en ik beloofde haar de aarde als geen één.. .. maar mijn eigendunk beroofde haar van ’t leven naar het scheen…

mij werd een voorpagina beloofd want ik had zonet een gedicht, in het holst van de nacht, verzonnen, ik dacht dat mijn pad werd verlicht doch ik werd van mijn zinnen beroofd ik verkondig nu wereldwijd ik kan hier mijn ei niet kwijt…

Ik ben als een hert gevlucht voor de jager ontheemd beroofd loop ik op glibberige paden het plateau een onderaardse- gang met heksenbezems de route is een omweg naar het doel van mijn bestemming…

Nu moet je er alleen nog even Een bestemming aan geven Of voel je je beroofd ? Wat kun je nog meer verlangen Je zit nooit meer voor één gat gevangen !…

Ik wanhopige, ben van mijn geweten beroofd. Een ziel die vreemd gaat terwijl hij eeuwig trouw heeft beloofd.…

als een uitgedroogde kameel in de woestijn strompelt mijn “ik" door mijn hoofd wegzakkend in het zand brandt m’ n kop vol pijn uitgedoofd als een kaars van zijn vlam beroofd…

Laatst werd er aan mijn voordeur luid gebeld. Nieuwsgierig keek ik toen door het spionnetje En zag een meisje met een lampionnetje, Van twee enorme dienders vergezeld. Benauwd gaf ik dit trio op de stoep Onmiddellijk mijn hele voorraad snoep.…

gedachteloos vergat ze de woorden in haar hoofd machteloos zo zat ze van alle tijd beroofd sprakeloos verdeed ze haar dag met zoeken naar vaker boos zo leed ze het lag steeds meer aan haar…

Als een vogel Gewiekt Gekooid Gedoemd tot een leven Alleen Afgezonderd Beroofd van z'n Vleugels Vrijheid Wie opent een deur Terug naar de onschuld Die voor jou is vergaan?…