Alle inzendingen over bijzondere emoties

Haar ogen talen naar verre einders, haar huid vertelt een bijzonder verhaal. Een levensloop van lijnen als een landkaart van de ziel. Zij raakt mijn wezen betreedt de roerige vertrekken van mijn hart. Binnenskamers rest enkel nog een warm gevoel, de stilte van een diep contact.…

In de verte zag ik jou, eindeloos nieuw zicht betrouwbaar verborgen verlangen vredig rustig bijzonder evenwicht. In de verte zag ik jou, plots dichterbij stilzwijgend gebroken rede onvruchtbare oase de luchtspiegeling voorbij..…

De Bundeswehr schenkt ieder veel vermaak Na twintig jaar zei een der hoge pieten: ‘Het is bijzonder moeilijk raak te schieten Slechts één keer van de veertien is het raak’ Een schietgebed? Als dat niet helpen mag Schiet dan maar weer een bok of in de lach…

En toen besefte ik pas dat het niet te laat was Nu niet, toen niet, ook niet straks En vandaag ben ik even wie ik ben Een gezicht dat ik graag erken En dan lijk ik weer op mij Niet bijzonder verdrietig Ook niet ernstig blij En straks ben ik wie ik mag zijn Ontwikkeld en gevormd door dromen, angsten, hoop, eenzaamheid…

Elke ronding elke welving elke plooiing elk haartje al je bijzonderheden voelen als mijn eigen huid ik streel je landschap kus je verborgen parel mijn huid glijdt in de jouwe tot één wellustig lichaam op weg naar het genot…

Geen kletsmajoor, hoor, Marco is bijzonder De Willemsorde geeft hem veel statuur Bij vlagen lag hij hevig onder vuur Maar drugs noch wapens kregen hem eronder Kan hij soms toveren, die kloeke gast? Wie weet haalt hij straks lijken uit zijn kast!…

Ik sta stil op straat Verwonderd over een gedachteflard Maar ik ben niet verbaasd Niet verbaasd omdat mijn gedachte altijd over jou gaat Het feit dat ik denk over zo maar iets zou al een bijzondere ervaring zijn Een gevoel geven dat ik ertoe doe of dat iets beweegt Maar dat ik over jou denk betekent dat het ontzettend goed gaat…

De liefde tussen jou en mij blijft bijzonder en onder onze prachtige muziek heerst er vaak romantiek. Liefde…

Voordat je daar bijzonder goed in bent, en alle kneepjes van het spel goed kent, kost je dat gauw een “dubbel tien” aan jaren. Maar voor Luke Littler geldt die regel niet omdat híj van nature dubbelziet.…

Hij weet het niet Dat hij alles voor me is Dat ik hem elke seconde mis Hij weet dat hij niks in me ziet Met dit moet ik leren leven Mijn dag zien goed te maken door de dagelijkse taken en maar aan hem blijven denken ik wou dat er een uitknop was Dat hij de emoties niet in mijn ogen las om me aan te kijken met een blik van medelijden ik kan…

Badend in het zweet Zoekend naar verkoeling Het vuur van verlangen Nimmer gedoofd Depressies achterlatend De gezondheid is weer blakend Emoties onbedwongen Rituelen in het hoofd Dansend in de nacht Aanschouwd door alle sterren Als een inheemse indiaan Het is weer volle maan…

ik hoopte in een paar penseelstreken jouw glimlach neer te zetten zonder karakteristiek het rake vast te maken door een stukje van jouw leven te verstillen in liefde waarbij de stemming bedding geeft om met tal van emoties je lach visueel te parelen in zoetgevooisde taal…

dromerig schemeren woorden door de diffuse hersenpan over emoties waarvoor we nauwelijks begrippen hebben gevoelens die gevangen zitten in de rationaliteit vang je ze dan klinkt het alsof je ze in een kooitje zet sticker je label er maar lekker op het gevoel is allang weer naar een volgende client.…

ik zie in jou de volmaaktheid van de schepping eindeloos glad en rond niet het vierkant harde masculiene de grove hoekigheid van korte rechte lijn maar ruimte voor speelse harmonie met warme emoties zonder confronteren een eeuwige boog die vloeibaar wordt als liefde niet door tijd zal worden gestoord…

De mond is verstijfd Praten is onmogelijk geworden Emoties blijven in je Je lichaam raakt verstopt Ontploft Niks kan het tegenhouden Dan opeen zie ik zwart Mijn ogen lood zwaar Niet te openen Mijn lichaam is ondoordringbaar Ik zit gevangen Voor eeuwig Gevangen in mijn lichaam…

Verhit wordt de gevoelige viool bespeeld Vingers beroeren glijden langs haar ranke hals Veelal kreunt zij opgewonden klankvol gespannen Vooral om al haar emoties zwoel weer te geven Vereend met klanken van haar liefdesduet Vlijt hij zich neder lavend aan haar lusten…

Gekleurde tijden Vandaag razen de wolken Mijn tranen uit over het land Waar mijn emoties zich Een weg proberen in te slaan Morgen voert de wind Mijn kwaadheid over Zee met een grote herrie Van teleurstelling In de toekomst straalt De zon mijn lach Over iedereen die Zich ongelukkig voelt…

De emoties vliegen Van links naar rechts Van binnen naar buiten En weer omgekeerd. Ze zijn oncontroleerbaar En beredeneerbaar Het maakt me in de war Waarom is niet meer Wat er altijd was Wat is er nu veranderd Ben ik dat Of is het iedereen en alles?…

Een heimelijke hartenkreet onloochenbaar en puur De meedogenloze hartenpijn door zelfopgelegd censuur Het woud van mijn emoties overwoekerd door pure angst Als visser op de open zee huiswaarts kerend zonder vangst Met een mokerslag moet ik breken door de sterke rotsenwand Om de liefde te verklaren aan mijn tersluikse zielsverwant…

het penseel ontmoet een nieuw palet van blauwe lichte kleuren in iedere druppel hemelwater waar warme liefde haar heldere momentum heeft het lichaam schuilend in vertrouwde emoties het dunne schilderspenseel streelt zacht papier ze schildert regen omdat het regent…

Ik ben een mens van vlees en bloed met emoties en gevoelens. En al gaat niet alles goed, ik geniet van alles heel intens. Ik sta nergens meer van te kijken van wat er om me heen gebeurt. Ik wil een ieder graag bereiken, lukt me dat niet, dan niet getreurd.…

ik leg mijn gevoel op flinterdun papier de pen ontbreekt evenals een vaste hand om te schrijven woorden verdwijnen voordat letters elkaar vinden als een aquarel kristalliseren emoties in kleur op het witte vel ik geef je een vlek om te lezen de neerslag van mijn leven…

krakend lossen schotsen in de warme onderstroom die opwelt uit de diepte van je hart scherp snijdend jaagt gedachtenwind het kruiend ijs weer vast nog wakken de emoties hun open donkere pijn laat je niet bevriezen juist in barre tijden moet je open zijn…

Warboel van kabels In mijn hoofd Overal knopen Die mij het Zuivere denken Beletten - Warrelige warboel Van eindeloze Gedachtenkronkels Die mijn denken Op slot zetten - Pas als ik Schilder en met Verf mijn emoties, Mijn diepgevoelde Gedachten vorm geef Lukt het mij alles Dat in mijn hoofd Vastzit te ontwarren…

ik zie je hart in je gedichten je woorden kussen mij maar in de regels lees ik je onzekerheid je kijkt verbaasd als woorden niet meer zeggen wat je voelt als in de zinnen jouw emoties niet meer klinken je voelt je bloot kwetsbaar zonder tanden handen heb je vrij je hoeft nu niet meer terug te bijten in onzekerheid…

Emoties door het hoofd gevoelens in het hart met overtuiging van je laatste kansen. Herinneringen van toen door het gevoel van leven in vrijheid als vliegende ganzen. Nu een ongedwongen reis naar het zonnige oord als het inademen van frisse lucht.…

ik hou er echt wel van zo maar een lekker fel potje en toch ben ik soms bang voor de vlam in de pan voor dat doorgedraaide niemand houdt zich nog in bedwang emoties gaan op de loop waaruit zo maar een kogel kan klinken tot ieders hoop ’t is slechts een onschuldig schotje maar toch … goal!…

rennende gedachten spelen tikkertje met hollende emoties op de speelplaats in mijn hoofd nachtmerries galopperen zij aan zij met dravende angstdromen naar de poorten van mijn geest gedachten en dromen vechten fanatiek om de eerste plaats in mijn brein terwijl ik verlangend wacht op die ene niet doorwaakte nacht…

De plotseling opduikende mist vraagt aan haar omsluierde bomen: "Heb je me gemist" Een nog wat iele jonge boom antwoordt bedeesd, omfloerst en hees: "Ik heb 'het bomen' gemist!"…

jou leren kennen een bijzonder moment ik wil van je houden gewoon zoals je bent ... een kwestie van vertrouwen en wederzijds respect ik zal van je houden gewoon zoals je bent ... oprecht, zo eerlijk vol temperament ik blijf van je houden gewoon zoals je bent ...…