Alle inzendingen over binnenshuis

verderop in de straat zijn er vestingen al vroeg in de avond met rolluiken gedicht ik heb niet de indruk dat er veel is te halen nooit heeft men daar dieven zich zien verdringen of dat er binnenshuis kwalijke daden worden verricht daarentegen zet ik de deuren wijd open dat wil zeggen aan de achterkant kan men vrijelijk naar binnenlopen tenminste…

voorlopig blijven we binnen vult ruimte zich met geest verlaten enkele woorden het lichaam vloeit bier tegen droogte wacht een timmerklus, onverwacht helt de zon over in haar horizon en lijkt tijd voor het eerst geen einde te kennen…

Terwijl de storm raast, besluipt me binnenshuis een rust, ik ben geaard.…

Je kijkt naar potten je houdt van licht en kleuren bloemen binnenshuis ik kijk je aan met stille ogen hazelnoot je haar…

zwaarder weer op komst als de dreiging het grootst is neemt tijd een aanloop de rust binnenshuis staat stil tot buien open breken…

het hoofd boordevol 'k vind de juiste woorden niet verdriet eist zijn tol pijn blijft binnenshuis gevoel zit opgeborgen veilig in de kluis…

Een wrede vorm van binnenshuis terreur. Op voorhand al bestempeld als fraudeur.…

Wintertijd hagel slaat bij vlagen ongenadig toe binnenshuis Libera me de bariton drijft zijn stem naar buiten zijn hele lijf een drift Libera me is er een mooier zwijgen dan luisteren…

Ab Klink rookt ook, maar enkel in zijn tuin Omdat hij dat niet binnenshuis wil doen, Maar door de rook verkleurt het frisse groen, Want kijk maar, alle blaadjes zijn al bruin. En ook de tuinman rookt gedwongen mee, Maar die vlucht als een haas naar het café.…

middag in het dorp kortstondig klokgeluid dakpannen glimmen loodrecht mikt de toren naar de zoele zon stokoud zucht een linde op het pleintje het is alsof de stilte zijn stam afkluift over de kasseien kruipt niet een gerucht binnenshuis schudden stemmen het overschot aan woorden uit…

Eenmaal binnenshuis draaide de deurknop niet meer.. bewegingloosheid, twijfelde oprecht, de balans in het donker.. deed stapje opzij. Ik zal niet spreken over dwaas richtingsgevoel ver van openheid zoals vergeten hoe ik door de voordeur kwam lichtvoetig dansend .. de vloer, het behang de vaat op het keukenblad..…

Déze hond echter, heeft zijn bazinnetje geleerd, dat dat hélemaal niet hoeft, doet zijn behoefte gewoon binnenshuis... Hij is dus straatzindelijk, want buiten doet ie niks, Hij laat alles thuis!…

Ik loop door de straat waar ik vroeger woonde alles lijkt zo klein de huizen, de tuinen dat heb je als je ouder wordt het aantal auto's is gegroeid waar wij op straat ongemoeid konden spelen, vervelen de kinderen zich binnenshuis met computerspellen en tv dat heb je als je ouder wordt maar het is de nieuwe tijd ze willen op een…

Gentlemen, geëerd-geleerde gasten Gelukkig grotendeels gevaccineerd, Grandmaître des gendarmes, gastheer Gaston - Geleend gilet, grof geld gewend, gerant In generaties generieke genen Goudeerlijk, genereus, gentil gezant - Geen goor getatoeëerd geval (genant!) Geniet gratificaties (grand garçon!)…

de hagen om de tuinen ontnemen bijna elk gezicht de poort gaat automatisch dicht buitenshuis is het gras gazon het oogt kunstmatig groener zonder onkruid selectiever de struiken omsluiten meer privaat de bloemen bloeien exclusiever de hoge wilgen hangen dieper binnenshuis brandt het licht een opvallend trapje hoger de lampekap schijnt…

ik bouw je een huisje van papier met klinkers en medeklinkers invoegen doe ik later ik denk aan je met liefelijke letters die je makkelijk ontcijfert met losse woorden zonder tekens in een open brief een zegel kleef ik niet ik schuif mijn brief onder de deur naar binnen ik bel niet aan binnenshuis lees je met ogen die vanzelf vergroten…

Het is een levend huis in oud model gehuld, maar binnenshuis is het vervuld met ruime, dichterlijke woorden.…

de straten zijn grijzer geworden er is weer mist, regen en wind mensen dragen weer de zorgen van hun werk en huiselijke plicht de vakantievrijheid is nu voorbij het leven krijgt zijn gewone sleur de schilderachtige herfst is nabij en de winter staat voor de deur we zoeken binnenshuis behagen met verse vruchtentaart en wijn maar de terrasjesmensen…

We hebben de auto geparkeerd tegen de rafelranden van de slingerende dijk Je wilt de wijk nemen uit binnenshuis en nauwelijks bewegen Je kent de wegen van en naar de brokken en klonten modder Er is een rijk aan vogels die zwemmen of in vlucht overvliegen Met een kijker kun je ze volgen niet met het blote oog We houden…

Een boom gestild verkleurd verschiet verdriet achter de huizen buigt eenzaam met de wind geef hem die hand, mijn vriend en tracht onachtzaam mee te zaaien deze droeve melancholie heel af en toe tussen het zwerven het is nu voorbij de grote trouw blijft behaaglijk binnenshuis waar haardvuur knettert en weer een jaar bedachtzaam wordt…

Alles tegelijk De lente vond ik er in zachte geuren in witte bloesems in de wind De herfst bracht vallend blad in houten kleuren met sterke adem van een kruidenbad De winter was er in de kale bomen alleen de koude werd electrisch binnenshuis gevoed De zomer zong haar warme krekelliedjes de kikkers zeiden 's avonds alles na de tjitjaks…

in de spiegel nog raamvensters leeft haar stem rond de kamer van eenzaamheid sinds ik Emily Dickinson haar naam mompel uit het vergeetboek binnenshuis mantel ik haar poëzie, haar verzen (als lieflijk juweel) bewonderswaardig om nooit te vergeten in de leeskamer van boeken in het heelal van poetry waarin jij mij weet te ontroeren…

Ik zag en hoorde een vroege hommel binnenshuis verdwaald Verdwaald..... in een vaas met bloemen Zijn dwaaltocht begonnen aan een open deur In haar vaart en capriolen door mij niet te stuiten Hier onwennig de weg -in kleuren- echt niet weten Waren het de kleuren? de geuren? van bloemen juist van de markt meegenomen?…

’t Is niet zozeer dat ik alleen rust en stilte binnenshuis vereer voor even afstand wens te doen hoe dierbaar ook de verf sleept toch de etspen, droge naald mijn passie, langs het leven van de stad lokt het landschap overweldigend door al het zonlicht op het water van de Amstel smeekt schoonheid rond de Omval ook naar het geschept Chineespapier…

Boos botsende bestuurlijke blikken flitsen curieus fel over en weer Wild wapenende woorden verjagen de harmonie van weleer Strijdlustige star stramme strategen bestormen klunzig hun schans van besluit Hete hardleerse harten verstoken de bres voorts vol binnenshuis Bescheten bang beroete bestuurders slaan verbleekt hun ruïnedrôme gade…

Laten we zacht zijn voor elkaar binnenshuis, buitensluiten herfst en z'n grillen.…

je ziet geschiedenis proeft bloed van heldendaden raakt aan verraden voelt zacht geluk je dag kan niet meer stuk als je de stenen leest die alles weten van leven en begraven hoe generaties hier de jaren hielden binnenshuis een thuis voor mannen die vielen en verloren gingen in de ruis van eeuwen tijden staan niet stil in een…

vandaag mijn eigen leven van vandaag zachtjes zingend op weg naar het volgende kruispunt in het park wetend waarheen ik ga linksom of rechtsom altijd terug naar vrienden met wie ik gelukkig ben Ook als ik niet meedoe met de buren, heel Brussel Berlijn, Beiroet en Beijing dan nog doe ik mee maar anders, leef ik dicht op mezelf binnenshuis…

Onze aard die in een jungle belandt De wolf die mij vergezelt Geeft me rust en vertrouwen Zonder hem raak ik bekneld Binnenshuis bij volle maan ben ik aan het rouwen Weer een dag vol kantoor geweld Zachtjes huilend in mezelf kan ik het leven verstouwen…

Daarom is: een cent, bespaard, 't Winnen van een gulden waard' Wie zijn reek'ning goed kan sluiten Baat het binnenshuis en buiten — In de Hemel als op Aard'!…