Alle inzendingen over bladgoud

De halfdoorgevreten poten onder zijn bladgouden troon welke door z’n vazallen van angst en beven omhoog wordt gehouden, kraken als een boodschap naar zijn God nee… meer nog een schreeuw om hulp… maar naar wie luistert de almachtige… Dat is zíjn angst… een die erger is dan de vuurvliegen van staal…. niet gehoord te worden………

jouw oceanisch groen is zoetste wijn: jij gloeit elk ruw tot een fluweel – in jou verzonken valt men geloof ik als van jou bedronken op ’t einde zelfs in zachtere gesteen; schijn is niet helder; helder dat is schijn jij hoeft mijn rotsenmond niet te verwarmen: ’t verwelkte bladgoud in je armen kan nooit de prijs voor alles, alles zijn hou…

En na een enkel uur Zie daar, Gedreven, gehamerd het ijzeren werk Met bladgoud, dun fineer. Ik zei de smid, Tussen twee tuinen wordt zijn plaats. De oude tuin vertrapt in honderd jaren, Bloemen ten prooi gevallen aan barbaren, Daar keer ik nimmer weer.…

De Goddelijke wind waait over verkilde wateren waar geen bodem te vinden is Ondanks dat gulden regendruppels bladgoud tekenen op bezorgde gezichten en de aftandse sloep klotst tegen botsende rotspartijen waar de inham zich versmalt blijft toch de hoop op verankering, op vaste voet aan land De vrouw die aan huis gekluisterd met…

Bedrieglijke spiegel, lieflijke schijn van schone waan, lege lijst met bladgoud belegd, niets dat aast op eeuwigheid: zwijg tot je ziet wat je zegt. 2. STAND STILL, YOU FLOODS, DO NOT DEFACE (CAREW) Stomme stilte streept de mond kaduuk, het zweet en rilt zich eerder nog de tanden stuk.…

Intussen wees de bladgouden pijl verwijtend naar de man die voor ons stierf en altijd in mijn richting keek. ---------------------------- uit: 'Bunker Hill', 2002.…

ik liefde en leven kennen, met de dood kijkend om een hoekje Het tempo werd opgevoerd, terwijl zij schrok toen, van telefoon berichtend over zijn coma Haar wereld stortte in, met die van hem voor eeuwig in het donker daar herinneringen vergeeld in zwart-wit, zich tot de dood een plaats hebben verworven in de kamer voor eeuwig Bladgoud…

vliegenzwammen, parasolzwammen nog meer zwammen waar ik de naam niet van ken pesterige kastanjebolsters waar mijn hondje een ballerina van wordt ze zijn niet allemaal zacht getrapt ik doe mijn best maar soms loopt ze sneller en dan plant ze haar poot op zo’n namaakegel maakt een sprongetje en kijkt me verwijtend aan de zon speelt mee en tovert bladgoud…

wereldleiders praten en praten beloven en beroven papieren dossiers als bladgoud bedrukt vanuit gouden paleizen op het rode pluche en strak in het pak kaviaar en champagne en stalen gezichten ontkennend belichten dat ze zijn gezwicht voor de armoede in plaats van het met economische winst te laten verdwijnen in plaats van brood…

(Naar de kus van Gustav Klimt) Beroemd voor zijn schakeringen van bladgoud Verspreid op wenskaarten en kalenders Vergeet men al gauw Hoe hij waarde hecht aan betekenis De diepte in het doek vermijdt Bezwerend van glans en toon Stoffelijk zoals men het met rode ogen bewaakt Spiritueel zoals hij reikt naar een zedig orgasme Het kan altijd…

Werd zij tot schikgodin die levensdraad begon Een in het lager stralende ster aan de horizon Betaalde het gelag met het licht van haar luister En stempelde een blos op Hitler's doem en duister Zij die met tegengif nieuw leven blies In wat in de kiem ontsmoort nog door Miep Gies Haar te kort geslepen pen verzon En als bij toverslag tot het bladgoud…

lief zou hebben, de liefste, voortgevloeid Uit KNIL, stal en theeplantages met welstand in sarong Het lag niet aan haar, dat ik vele jaren later uit de te Kleine wereld stapte die ik samen met haar in stand Had gehouden, samen spatten we vulkanisch uiteen Te midden van spaanders kansel, gedeukte orgelpijpen En flarden toga, raapte ik bladgouden…

De boer zaait in de zware plooien, de akker vangt de gulle fooien, de wonden zijn de rechte voren, waarin het bladgoud is geboren: maskerend ruisend levenskracht. Een koolmees nestelt in ons huis, de poes speelt met een muis, de mieren smeden een komplot, een vink zingt daverend tot slot: hiep-hiep-hiep, hiep-hiep-hiep...…

`n vleugel met haar wederhelft vlak erboven ‘n soortgenoot; de rug licht gewelfd het zonschaduwspel slokt ze op in `t okergeheel De vijver ontwaakt uit zijn zwart bevroren dromen karpers breken riet om `t eerste lauw te zwemmen waar dotters in hun groei niet meer zijn te remmen en dobberend, meerkuikentjes dan koet langskomen De bladgouden…

Ik droomde van koningswater dat valt op valse schittering van iets dat op bladgoud lijkt dekkende de rotte romp, volgens de man, van deze wereld die vervreemd van zichzelf en van zijn moeder, vermoordt de menselijkheid in de vrouw. Jouw naam ken ik niet.…