Alle inzendingen over blauw OR spiegelen OR sprookje

Als u hem eens wil ontmoetten, Zoek naar een “a-gent” met blauwe voeten.…

Ons sprookje op iedere pagina in een gekleurd verhaal. De woorden zacht uitgesproken in een dromerige melodie. Ons sprookje maar de herinnering is geen vergeten illusie.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

de eenzaamheid is zelfverkozen en spreidt zich uit ik hoor haar stem en zie haar gezicht het hart zingt zelfs verstrikt de ontkenning is net begonnen maar ontkent zich niet die blauwe ogen achter die blauwe ogen die eeuwige spiegel van de ziel die eeuwige herkenning van eenzaam zeldzame liefde…

Veel te veel verdriet, maar toch krijgen we honger -- en er is een taart.…

Het is een bedrog het sprookje dat hij vertelt ik trap er niet in.…

als een poort in de hemel spant zich heel hoog een almachtige prachtige regenboog rood en oranje geel, groen en blauw net was er niets hoe kan dat zo gauw?…

je was in blauw licht in je ogen de donkere tinten aan je lijf bewogen je lachte zon in warme straten kusten we het sprookje dat begon we hebben zee gezien met vloed aan onze voeten, ze schuimde ons ontmoeten we proefden zout in afscheid nemen met lippen winddicht op elkaar gekust geen woorden meer in blik en zwaai en na…

Ongebruikelijk, overwegende zelfliefde leidt tot gemeengoed.…

1] Blauw vlamt de lucht, groen bloeit veld en boom, zonder verlangen's zucht spiegelt het, diepe stroom. 2] Blauw vlamt de lucht, groen bloeit veld en boom, diep van verlangen zucht spiegelend wit de stroom. --------------------------- uit: Verzen (1928)…

Op de tonen van een kikkerorkest worden de elfjes meerdere malen per dag getest, om even uit de knop van hun blauwe waterlelies te komen, en zo even aan hun betovering te ontkomen. Te Brabant wordt zo al vijftig jaar het sprookje van de Indische waterlelies verbeeld; wordt een literaire nagedachtenis van koningin Fabiola nagespeeld.…

glastong, blauwe reptielen. donkere adembel in slik en lisbloem spat. spiegel in enzymen, bevroren waterval. de maansteen en de melksteen, het zuur in witte kelken.…

jij bent volwassen en nog heerlijk kind in het sprookje van bloemen zon en wind…

kijkend door de achterruit zie ik niet wat ik verwacht op panoramisch glazen huid is een sprookje aangebracht door kunstenaar natuur met scherppuntig koud penseel een onvoorstelbare structuur een ingewikkeld ritueel ijzig blauw gemengd met wit schept elfjes-achtige ijsfiguren ik die gewrongen op de autozetel zit probeer er dwars doorheen…

verzot het laatste groen uit de verfpot in de droge bladeren wild en flets in de knop van bloei, die licht deinen het blauw niet verdragen, maar van verre spiegelen ze wiegen in een vaag huilen als wilden ze het snel weer kwijt in versleten blauw briefpapier in elk vel zit ook dat geel, en violet, en blauwe krijtjes in weggewassen tinten…

ik jouw trillende tepel tot mijn mond en blies een sprookje in jouw lichaam om zwanen te bezingen tot ochtendstond.…

wanneer jouw stalen plaat weer kilte praat de kou met blauwe lassen niet te dichten is open ik witheet brand warmte in je ziel omdat ik voor je viel je roest in veel vergeten toch schuurt de liefde altijd weer het samen weten glans maar staal spiegel theatraal mijn blauwe lassen zullen naadloos op jou passen…

bloemen slierten tussen geurig groen trillen kleur in spiegels water bloei verlopend in groei omhoog hang naar licht gebogen loof verdwaasd pluk ik in rood en blauw mijn bloemenzee rood golft bloot in blauw de koele ondertoon voor jou je kijkt me aan met het verwelken van de dag zie ik je gaan…

naar voren En je toverde jezelf Tot de aller- allermooiste En je zag steeds dat het goed was In mijn spiegel aan de wand Jij was de mooiste van het land, mijn lief Ik hief met jou het glas En ik liep Verliefdenlaantjes met jou Dronken en verloren Want alsof het zo moest zijn Dit lied dat iedereen mocht horen Zongen wij van duizend dingen…

akkers waren kleurloos hard zwartwit en kaal gepeuzeld zonder vogels op foto’s en op films toen kleur nog steeds een sprookje was geel en blauw bestond al wel op het gezicht van bloedend rood hartverscheurend op de bolleneters om te willen overleven hij vertelt het als een paasgedicht tussendoor de matzon en de kou en wijsneusgroene puntjes…

ik schreef met potlood een sprookje onderstreepte met zwart wat al echt was jij las in contrast alle kleuren blies leven in vorm en figuur met vlammend vuur legde de ziel bloot van fantasia’s schoot dit sprookje leeft omdat u het deelt met uw geest wil melker 07/10/2010…

Voor een cursus communiceren Werd dit paard van stal gehaald Om als spiegel te fungeren Waarvoor de man had betaald. Wat wil die man toch insinueren Paardje denkt ben ik even blij Ik spiegel me niet aan hem Maar hij doet dat wel aan mij.…

Weigert om de blauwe lucht te zien of te voelen de warmte van de zon. Je geen gezicht ziet dat door de spiegel wordt gevangen, geen opening wil toelaten. Dan worden je gedachten en verlangens voorgoed in eenzaamheid gevangen.…

Een spiegel in de kom en kijk maar mee hoe daar de kleine blauwe poetslipvis zichzelf herkent. Door die gebeurtenis neemt hij een plaats in naast de chimpansee. Ons menselijk bewustzijn loopt voorop: Dankzij de selfie liggen we op kop.…

Hier zou ik willen blijven, maar ik bederf het -- met piekeren hoe.…

een thuis woorden tekenden blauw of roze en niets was bestemd voor verdrukking of kreukte de nacht, geen ster verloor het licht ik droomde mij een woning waarin ik werd beschermd vrij van onzichtbare sporen…

in het sprookje zoals die in de samenleving wordt gemeld Nee nu, moordende robots bommen granaten niet aflatend geweld Gezeten voor de buis ontlasten zij de net niet ouders Het is gemakkelijk gegeven, bedtijd geen gezeur Tot dat, ja, dan staat de wijkagent voor de deur…

Het sprookje is uit en de kater kwam later... Hoe heb ik mij ooit zo kunnen vergissen Wat is gebeurd is nooit, maar dan ook nooit met geen enkele doek uit te wissen...…