Alle inzendingen over bleef kleven

De angst uit een vorig leven Had hij met succes verdreven Toen nam hij een trekkie Van een rijkgevuld sjekkie Nu is de angst aan hem gaan kleven…

voorzichtig geopende handen los zand de zeebries neemt het mee niet sterk genoeg de zorgen blijven kleven…

De olijfbomen gortdroog geen teken meer van leven in vijf jaar had het niet één druppel meer geregend het stof niet meer in staat nog ergens aan te kleven…

De rode draad van mijn leven, gesponnen maar nog niet geweven, raakte diep in de knoop, door de ijdele hoop ooit aan je lingerie te kleven.…

Ik ben dwangmatig geweest Dat Zit nog helder in mijn geest Hoe ik dat Nu wil beseffen Dat Kan ik niet verleggen Dat kan ik nu wel beschrijven Soms blijft dat nog wel kleven Maar Dat is ook leven…

de beelden zijn uit het park verdwenen nog kruipt er weemoed tussen het gras stiller dan de stenen durven spreken er zijn geen woorden blijven kleven.…

Een autobezitter uit Kleve was niet in conditie gebleven, want reeds na een uur werd-ie moe achter 't stuur en daar sliep-ie de rest van z'n leven.…

haar vingers kleven na jamsessie mondhoeken naar boven vers brood na de liefde wankele zoen schittert in overgave tussen enkele stralen het is kort wil ze zo…

vroeger liep ik aan mijn vaders hand later waren de rollenomgekeerd toch bleef hij gewoon mijn vader en ik zijn vergrijzend kind…

ik keek naar je maar je blik wilde niet kruisen zelfs het puntje van je neus bleef uithuizig je mond sprak een speech met stilte strak geregisseerd door wat zoal was gepasseerd in een vloed van onbenul zelden weerspraken onze woorden elkaar in gesprek maar nu was gezegd wat verzwegen was met exegese van emoties belicht…

Die bevreemding, dat plots iemand je niet mag en dan- zo maar zonder reden- slechts dat slechte in je zag. Steeds nog leven met verbazing dat gebeurde, wat toen was, waar je plots- zo zonder reden- zoveel haat in ogen las. Het is niet erg, maar maakt onzeker, dat het niet voorspellen laat wie van hen ( vandaag je vrienden) ook nog morgen…

In zijn zetel van tevreden denkend aan hoe alles ooit begon, zetelt in de herfst van zijn leven een oude man onder een gouden zon. Zijn oude ogen over het water, een schittering van een wijzer ouder man. Doch het landschap om hem heen desolater wanneer hij afscheid neemt ervan; Haar kleuren een beetje valer, de mensen die op haar…

ik gaf je ooit een handvol dromen maar de bomen die we plantten kregen kale kronen het blad verdroogde in de hoogte of verschroeide als het door de zon weer te snel groeide jij danste slechts speelde met de wind die door je haren woei bleef het kind geboeid door dromen…

jij vloog aan uit het donker landde op zonnestralen bleef dralen golfde kleur op muziek van de zomer fladderde verder op zigzag koers het licht tegemoet in rood ben jij verdwenen de zon heeft daarna niet meer geschenen…

nog was mijn schilderij niet af er bleef iets dat ontbrak ik componeerde kleur en vorm zo dat het de juiste tonen gaf de hardheid van mijn messen kon ik slijpen aan de rots maar in de horizon van lucht en zee kreeg het pastel de wind niet mee heb de ziel erin geblazen zij bracht beweging terug een magisch verfstreekje op de…

Hoe vaak gevallen bij de eerste stappen die keer met de fiets met tikkertje op het schoolplein toen je struikelde over de kat Wat raakte verloren de velletjes van de schaafwonden de geronnen tranen het jodium flesje de haastig geplakte pleisters Wat bleef het vallen en opstaan de littekens de tastbare aanraking het gerijpte besef…

onverwacht gezien van hieruit na de regen in de tuin glinstert en lijmt de slak opnieuw benieuwd hoe lang even nog het leven kleven blijft ----------------------------------- uit: 'De binnenzijde', 1997.…

De kilometerheffing gaat niet door Liever investeert men eerst in asfalt Nu het Kokse kwartje nog in kas valt Is Balkenende daar voorlopig voor Vandaag zal niemand pesten, snijden, kleven Er wordt niet eens een vingertje geheven…

Ik was er steeds maar even, Tekort om te blijven kleven.…

ik had nog niet gekeken langs je koude wind omhoog de draden bleven kleven die de ochtend naar me boog was verrast door de kastanje nog gaaf in open schil jij dwong me om te kijken naar de herfst die ik niet wil…

zoals zij ongerept haar eigen schoonheid schept waarom mijn ogen aan haar vlokken kleven en ik wat langer door het venster staar de roerloze wereld nog even onbetreden laat nog ongeschonden stil verzonken…

Langs de kromming van haar rug kleven op dunne huid eilandjes van onbereikbare verhalen. De zon zakt in de kruinen van de bomen en alles wat niet meer zou gebeuren.…

Ik bleef schier onbeweeglijk op heure lipjes kleven. Doch na zo vele proeven was 't ons nog gans onmooglijk een kusje te beschrijven. Ik zei:"Mijn lieve Fillis, wij zullen het nooit ontdekken!' 'Wel,' zeide toen mijn meisje, 'laat gij de hoop reeds varen?…

bakstenen slorpen beloftevol de woorden op letters maken halt hier hangt een groot verlangen gestolde beelden spreken een zwartwitte taal het beenmerg van de stenen hunkert naar de dromen die aan de muur zijn blijven kleven…

Ze kleven niet maar zullen warme vlinders geven. Vingers die zoenen knijpen niet. Ze zullen zachtjes verdwalen en geruisloos zingen en dansen tussen geurende wolken.…

onvergetelijk colosseum in el jem onafscheidelijk als de schaduw van de zon bleven eeuwen aan je gouden stenen kleven verstild omgordt lila bougainville de pracht en glorie zinderend als de zon in de ovaal van je arena…

Maar Rob wie gaat dat allemaal betalen Niet de vervuiler als ik het goed hoor Dat viel mij op tussen de regels door uit je onsamenhangende verhalen Voor die zes mille die jij ons wilt gaan geven Kan Jan Modaal niet aan de laadpaal kleven…

Als stickers in een plakboek Kleven herinneringen Gerangschikt in mijn leven -sommige ontbreken- Ik weet de volgorde niet (zeker) Maar wel het heden en het verleden En als ik zoek, In het deemsterend licht Een schaduw in het duister En als ik vind, Het mijmeren begint-…

's Ochtends, als het haantje kraait Onder 't klappen van zijn wieken, Als de dag begint te krieken, Eer de huisman ploegt of zaait, Gaat Lucella bloempjes pluiken, Waar zij 't gretig oog mee streelt: Bloempjes die naar honing ruiken, Waar de lekk're bij in speelt. O Lucel, wier bloeiend schoon Al het puik der veldgodinnen Pralende…

Door simpelweg net íets meer gas te geven hoeft-ie niet aan mijn voorbumper te kleven.…