Alle inzendingen over blijdschap fietsen zomerdag

Nog één keer scheen de zon haar warmste stralen Bij wijze van ovatie op hem neer Waarna een bruuske omslag van het weer Een tranenbui op Tilburg neer deed dalen De kanker heeft het van de man gewonnen De herfst is in mijn stad abrupt begonnen…

Mijn dokter zei mij: ‘U moet meer bewegen Maak elke dag een ritje op de fiets Gewoon een klein halfuurtje of zoiets’ Hoe vaak ik dat advies niet heb gekregen Denk niet dat ik de artsen niet geloof Maar fietsen lukt niet meer op mijn VanMoof…

Een zomerdag. In het koele huis aan de radio gekluisterd meng ik me onweerstaanbaar in de eindsprint. Met een machtige jump gooi ik mijn stalen ros naar voor pak de rit en ook de maillot jaune voor Van Steenbergen en Van Looy. Op het schavotje de kusjuffrouwen aan mijn zij ik word er zowaar verlegen bij.…

(naar Gertrude Stein) een fiets is een fiets is een fiets... maar dan wel met twee wielen…

De blijdschap om de verworven vrijheid blijft vaak in nevelen gehuld zodat de tranen van gisteren blijven stromen totdat er weer een reden tot echte blijdschap is.…

Soms loop ik wel een heel kwartier te kijken: Waar staat nou in dit rek mijn fiets verscholen? Da's niet omdat mijn rijwiel is gestolen maar omdat fietsen zo op fietsen lijken. Je grijpt in zo'n geval al gauw verkeerd, heeft ook de Consumentenbond geleerd.…

Hij stond daar, gisteren en vandaag achteloos weggegooid tegen een boom half in de bosjes aan de zoom een damesfiets met kinderzitjes hoewel op slot, het klopte niet daar staan geen huizen, maar 't archief van de gemeente tegenover ik neem de fiets mee naar mijn huis, bel de politie Hollands Midden wordt doorverbonden met een dame die…

fietsen twee wielen witte benen beurtelings trappend naar ver vooruit fietsvakantie…

De stad is versluierd in een nevel van mist waanzinnig getoeter rijden door plassen ademen longen uitlaatgassen fietsen met een rinkelende bel door een kermis in de hel waar de ziel wordt gepeinigd het hart verbleekt vlucht ik naar de oase van rust door het wiegelied van mozart in slaap gesust ontwaken in hemelse - sferen met hándel…

Een stoffige fiets van zo’n vijftig jaar oud. Op die muffe zolder overdacht hij de dagen die hij doorbracht op dat sterk gelaste staal. Dozen vliegen rond als het begint te dagen: die fiets was de beste vriend van allemaal. Daar fietst hij weer door zijn eigen straat. Waar zijn liefje hem riep als hij voorbijging.…

Hij is een zwijgzaam dier van staal en lucht, zo zul je hem bestijgen en bedwingen: je benen springveer, voeten vogelvlucht, de wind zal samen met je spieren zingen, je hijgt het ritme, achtergrondgerucht, ik maak en breek mijn evenwicht, ik trap mijn val onder mij weg, ik schrijd op jonge wolken door de stad, ik rijd. ------------…

De politici zouden op de fiets een kijkje nemen bij de Delflandse kust, waar vanaf dit jaar 21,5 miljoen kubieke meter zand aan de kust wordt vastgeplakt.…

Fiets zonder bel onder de grond helemaal niets te doen Fietsenstalling…

Bij ons staat al een paar dagen een fiets bij het hek. Een fietstas achterop de riempjes netjes aan elkaar geklikt. Het slot zorgvuldig dicht gemaakt aan ‘t stuur een kleurig tak een roze bel: volmaakte fiets. Van wie de fiets is weet ik niet; het is een nieuwe fiets die glimt het chroom blinkt in de zonneschijn.…

Hoera, ik heb een fiets gekregen!…

in een gesloten groep draaien pedalen rond wie langazamer gaat wordt overdonderend ingehaald de staart klemt dunner aan het einde van de karavaan banden zetten zuigend af op nat asfalt een schutterige colonne ineengedoken tegen de wind die strak staat en op een open stuk toeslaat lange jassen op het zadel vastgepind de wind verfomfaait…

Fietspadvervuilende racende wielerfreaks ! Snuivend en scheldend volkomen debiel! Mensen, kom op, steek dat fietsterroristische tuig op hun beurt nu een spaak in het wiel…

Zo stapte ik op de fiets voor een zonnig ritje voor een ander is 't niets voor mij een mooi verzetje. 'k Kwam van alles tegen ook veel kwam er voorbij niet alleen op de wegen maar ook stilaan opzij. Stopte even bij 't water dat geeft rust en moed een klein half uurtje later was mijn innerlijk weer goed.…

Het landschap gaat aan je voorbij als filmbeelden de dijken, weiden de dorpen, als vlekken aan de Maas waar het vee rust of graast het snelverkeer niet raast..... Nee, oh nee 'rij er wel zuutjes'…

Ik ga nog als een vorst over de stang Maar op de fiets ben ik in het verleden Nog weleens van het zadel af gegleden Een tegenvaller voor de scheppingsdrang 'n Echte man kan daar natuurlijk tegen Toch is mijn stem wel een octaaf gestegen. (Een heer die langsreed zei me desgevraagd: 'Ik voel me door dit nieuws op stang gejaagd.')…

Herinnert u zich nog uw allereerste fiets? De valpartijen en schaafwonden waren niets toen u eindelijk uw vehikelevenwicht vond.…

Ik ben dol op fietsen als mijn wielen flitsen en gensters schieten in de zon iedereen moet fietsen naar de zon en naar de zee want een fietser is tevree ik ben dol op fietsen vrij van lage listen en mijn rotteevee geen vrouw kan mij nog klissen want ik wil mijn fiets niet missen voor een zoen of voor wat rozengeur ik ben een…

Ik hou van fietsen Niet van nietsen Ik fiets overal en Nergens naar toe Ik word niet moe Laat mij maar gaan Ik zie mijzelf Nu al weer staan In een vreemde laan Van een dorp of stad Maakt niet uit.....wat…

Aanvaard de gift van lijf en energie De dunne bandjes houden dapper stand De zwaarbevraagde spieren staan in brand Het samenspel van ham en kuit en knie De rug kromt zich wat ronder op de fiets Het onderlijf schrijft haast een manifest Het bovenlijf een schaduw van de rest De wind, de weg, de ijver, verder niets De benen lopen vol met heilloos…

een oude man op de fiets onderweg zij zweeft voorbij met een glimlach een wolkje parfum en verdwijnt in het niets op haar fiets en daar ver achter haar rijdt nu voorwaar geen oude man maar een vrolijke jongen van zeventien jaar…

de kleuren van de lente laven mijn verdroogde ziel als een koel glas limonade op een zwoele zomerdag mei 2006…

geen gouden glans van zomerdagen geen late avond met rode gloed maar kou en donker in onbehagen wat is er nog dat ertoe doet…

Blijdschap die mij overspoelt. Diep in mijn hart gevoelens voor jou. Bang voor mijn blijdschap zoveel als 'k van je hou. Toch nog onzeker, zo blijft het toch niet? Ik ben te gelukkig. is er iemand die het ziet? Ik kwam jou tegen niet zomaar iets. 't Was toch geen toeval? Het is toch niet voor niets?…

Gele bladeren: gestold zonnelicht van lange zomerdagen, nu gedoemd om te vallen, te vergaan, te verdwijnen. Toch zal het licht weer schijnen.…

Oh oh wat is de wereld wondermooi op de fiets op de fiets op weg naar Buiksloterbanne zag ik een tweespan in het hooi hij met fluit en melk-in-kanne zij met kip en koek-en-panne op de fiets op de fiets is de wereld van het waterland waarlijk wondermooi…