De Fiets

Met veel moeite was hij naar boven gegaan,
en tuurde tussen de spijlen van het hout.
Achter dozen zag hij een jeugdvriend staan.
Een stoffige fiets van zo’n vijftig jaar oud.

Op die muffe zolder overdacht hij de dagen
die hij doorbracht op dat sterk gelaste staal.
Dozen vliegen rond als het begint te dagen:
die fiets was de beste vriend van allemaal.

Daar fietst hij weer door zijn eigen straat.
Waar zijn liefje hem riep als hij voorbijging.
Of op weg naar pa als hij vroeg om raad.
Maar hij weet; het is maar een herinnering.

Van al die vrienden als enige overgebleven,
koestert hij weemoedig de bel van zijn stuur
En stelt zich de laatste vraag van zijn leven.
Is dit al wat mij rest, een fiets, op dit uur?

Zijn krakende boten gesteund door de muur,
gaat hij zitten op het zadel en denkt aan niets.
Zo is hij later gevonden, als pas gedoofd vuur.
Een oude man op zolder, op een herenfiets.

eenzaamheid fiets

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 257