Alle inzendingen over bolsters

Ik heb zo goed als niets meer te vertellen de fles is leeg, wat rest is zielenpijn de eens zo blijde geest is knap vereelt slechts bitterheid komt er naar boven wellen mijn rijmpjes zijn inmiddels als azijn De harde bolster van de pit te pellen vertoont geen blank doch slechts gifgroen venijn de toverfluit wordt zelden meer bespeeld wat slagen…

De avondzon verdwijnt langzaam aan de flanken staan loten met de jaren stevig verankerd rond een weerbarstig bastion haar schemer twinkelingen in half blind geworden ogen verraden een pittig karakter een lang uitgebloeide boom ontfermt zich nu (stok)stoïcijns over rijp gegroeide vruchten.. vier maal vruchtdragend, vijf maal smaakvol…

meer te biechten heb dan schrijven kan de geschiedenis is nog niet gedrukt en ligt verborgen tot wie het vindt, dan stuur ik het naar ieder kind in hun wel of niet begrijpen, laat het liggen tot hun tijd geborgen in haar ziel zal rijpen om zichzelf te plukken wiel van aanrollende vloedgolven van de herfst en winter tot in de bolster…

'Geef mij een hand vol nootjes, amandelen, desnoods maar een bolster van een walnoot van mijn leeftijd. Geef mij een handvol en een hoofd vol dageraad een lichaam vol binnenbrand en terstond zal ik mijn mond legen en mijn hand leggen op de ronde rechthoek van je schouder.' ----------------------------- uit: 'Witte adel', 1991.…

ik heb sinds kort een eigen site waarop ik alle mannen scan ben op zoek naar mister right ruwe bolster, beetje Zen mijn site wordt vaak bezocht dus dat zit echt wel snor heb zojuist nog ingelogd en lang gechat met Cor het valt me niet echt mee wil scoren à tout prix wie weet neem ik er twee of anders gewoon drie de info up-to-date…

nu ik zojuist mijn geest heb weggegeven doch de inhoud nog niet leeg is geniet ik nietszeggend in de tuinstoel met half gesloten ogen alleen mijn geest spreekt spontaan naar hen die mij het liefst zagen gaan denk niet dat ik bang was voor het leven want dan heb je ‘t mis wel voel ik vreemde trekken op mijn smoel maar ben heel tevreden weggevlogen…

dolende prielen jou voeden met het deels gezouten water en scherpe messen je delen tot een tweedelig wezen zelfs de meeuw onthecht jouw huis van ’t weke vlees waaruit je bent ontgonnen, zijn snavel zonder vrees je snuit bevuilt met harde halen van zijn kaken verhalen over jouw waarde zijn de fabels van je pijn, glad van adel en ruw van bolster…

verbeelding mooier dan zijn evenbeeld rijst de vraag kan ik je laten schieten heb ik die luxe heb ik die tijd laat de overwinning alweer aan verlegenheid of bijt van me af en durf de wereld te tonen wie ik ben wat ik ben kan dan proberen verloren tijd goed te maken veilige schimmigheid verlaten die me anders blijft vervolgen zal mijn bolster…

verbeelding mooier dan zijn evenbeeld rijst de vraag kan ik je laten schieten heb ik die luxe heb ik die tijd laat de overwinning alweer aan verlegenheid of bijt van me af en durf de wereld te tonen wie ik ben wat ik ben kan dan proberen verloren tijd goed te maken veilige schimmigheid verlaten die me anders blijft vervolgen zal mijn bolster…

Hij oogt zo vrolijk frank vrij en fris, draagt mooie ogen in zijn barst kinderen vrouwelijk in zijn kruin ruwe bolster blanke pit kastanjes elke jaar kaarsen, statig alsof hij bidt ook vele onbekenden en daklozen kijk als schaduw en troostplek mee verworden tot deel van leven en dood.…

Mijn vlinderlief in hoge wolken, schitterend door avondrood Jij hebt je sterren afgelegd in licht van zonsverduisteringen Nee, jij wilt geen rups meer zijn, die zich in donker buiten sloot Noch de schaduw van jouw bolster die zichzelf had ontbloot Jij wilt jouw tere vleugels spannen, na gedaantewisselingen In ontmaskering van alles, toch je masker…

doch reeds vroeg voor dag en dauw Toog 't tweetal in de trekschuit langs het jaagpad Desanderendaags in hermandadse kleren Dra hoorden zij vier parlevinkers spelen Michiel, piet hein, jan-joris en corneel Ditmaal wou hekkeran zijn naam niet noemen En moekemee zei ook geen moekemee Prompt wilden zij de vecht de rug toekeren Naar ruwe bolster…