Netgedichten

netgedicht (nr. 73.177):

Ruwe bolster, blanke pit

De avondzon verdwijnt langzaam
aan de flanken staan loten
met de jaren stevig verankerd
rond een weerbarstig bastion

haar schemer twinkelingen
in half blind geworden ogen
verraden een pittig karakter

een lang uitgebloeide boom
ontfermt zich nu (stok)stoïcijns
over rijp gegroeide vruchten..

vier maal vruchtdragend,
vijf maal smaakvol op de tong,
een mand vol met zorgen
fluweelzacht de avondzon.