Netgedichten

netgedicht (nr. 10.001):

Ruwe bolster, blanke pit

De avondzon verdwijnt langzaam
aan de flanken ziet men loten
rond een weerbarstig bastion
stevig verankerd met de jaren

haar schemer twinkelingen
in half blind geworden ogen
verraden een pittig karakter

een lang uitgebloeide boom
ontfermt zich (stok)stoïcijns
over rijp gegroeide vruchten..

vier maal vruchtdragend,
vijf maal smaakvol op de tong
een mand vol met zorgen
fluweelzacht de avondzon.