Alle inzendingen over boos

Naar het bos? Hondenweer! Wie is daar?! Blaf de post. Natte snuit in een kruis, lik en aai, zwiep en zwaai, altijd blij kwispel staart.…

De virus-app is eindelijk geboren Op 1 september gaat ie vrolijk los Hij speurt naar zieke bomen in het bos Big Brother scheidt het kaf zo van het koren Er is maar één manier om te ontsnappen Laat u vandaag nog helemaal ontappen…

Wegwijs ben ik er niet ken er bos en akker Waarop mais de overhand geluk tot in de kolf Hier geen korenwolf wel haasje-over die haken slaat en er vandoor gaat Wegwijs ben ik hier niet rechtdoor? afslaan? mijn weg..... hoe..te vervolgen met wie raak ik aan de praat? over de weg.... die naar Rome gaat?…

ze liggen overal, op straat de genen van de zon in bos en park blauw en licht vermomd als warmte dezelfde schaduw het voorwoord is van riet en oever nergens uitstel gaandeweg in alle hoofden naar een gedachte aan een onbekend thuis een tijdperk als bruggenhoofd…

Als er iets is waar je niet over kunt praten en blijf je daarom van binnen boos reken dan voorgoed af met die pijn leg het bloot die wond het maakt je zo levenloos stop het daarna diep in de grond verklaar het voor dood want je mag nooit zelf de begrafenisondernemer van je leven zijn…

jij daar ik hier en altijd kiert de wereld we gooien deuren los maar wandelen in bos en heide is er voor geen van beide een eigen stek een plek om te verblijven elkaar wat liefde aan te reiken is er niet dan kiert de wereld in venijn verlaten doet van binnen zo vreselijk veel pijn…

Ze willen alles kunnen achterhalen We krijgen na de sleepwet nu ijskoud Een zwarte doos door onze strot gedouwd Hoeveel moet ik straks voor dat ding betalen Wel honderd euro vroeg me laatst zo’n doos Niet meer dan vijftig zei ik quasi boos…

Een druppel in een zee van water die ene korrel in de zandwoestijn dat naaldje in een bos met sparren de ijskristal in de reuzengletsjer die ster in dat eindeloze heelal een seconde in die eeuwige tijd soms kun je toch eenzaam zijn tussen al die drie miljard mensen zoekend naar een zielsverwant…

de hele wereld wordt verziekt, helaas - het bos, de lucht, ook tijger, krokodil - omdat het Geld, dat monster, álles wil en macht zegt: protesteren is geraas! maar drommels, zelfs vandaag gloort toch weer hoop het groene droomt en strijdt - en stopt de sloop…

Ineens ontving ik een berichtengolf Er lag een roofdier in een tuin te pitten En kort daarvoor, gaat u er maar voor zitten: Trof Silvia De Wolf-De Wolff de wolf Zo'n naam maakt uiteraard de tongen los Die komt van 'silva': dat betekent 'bos'!…

Verdwalen we in het bos met de maan als sterrenstof om ons heen dwarrelend verzengend neerstrijkend onze liefde laten blijken.. blijf ik je liefhebben tot het eeuwige…

Ik zie, hoe, vonk na vonk, 't bedrijvig werk Van bijen om pas bloeiend heikruid draait; Ik hoor 't point d'orgue, dat de wind die me aait, Meedraagt uit 't spar-bos, bruingezuilde kerk. De verte trilt.…

Begrijp me als ik boos word Maar eigenlijk alleen liefde wil. Soms ben ik niet te begrijpen. Niet alleen voor jou. Soms begrijp ik mezelf niet eens. Begrijp dat ik mezelf soms niet eens snap Maar eigenlijk gewoon mezelf wil zijn. Wie dat dan ook is.…

een aantal planken en slangen ligt opgestapeld in het bos restant van ‘werk in uitvoering’ of … een kunstwerk bedekt met mos wat je af en toe ziet staan of liggen daar is soms moeilijk aan te zien of het geschikt is voor de sloop of dat het een kunstwerk is misschien niet altijd is het duidelijk wat een kunstwerk wil vertellen en je vraagt…

Een gele maan kijkt me aan tussendoor de kale takken van de winterbomen in dit naakte bos de koele waarheid vinden lijkt makkelijker in de volle zon maar eigenlijk wil ik niet zoeken niets vinden wat ik niet al wist opgesloten in een momentopname kom ik niet verder in het denken over oorzaak en gevolg laat staan dat een oplossing ruimte…

Op mijn voettocht in de ochtend door het bos in het voorjaar, bewonder ik hoe al zonder zorgen is aan het ontluiken. Elk jaar is dit weer het grootste genot, te aanschouwen het bos, ontwakend na de winter. Al zint ook mij de winter!…

Wandel door het bos Links een hert rechts een vos Beide cirkelen om mij heen De vos sluw en gemeen Moeilijk om goed in het zicht te blijven Af en toe zie je de vos verstijven Om je met zijn uitdagende blik te verleiden Het hert huppelt vrolijk door de heiden Te makkelijk om te grijpen Niets in mij dat het hert wil volgen Met de vos zou…

(mijn vertaling van "Stopping by woods on a snowy evening" van Robert Frost, 1923) Van wie die bossen zijn weet ik misschien zijn huis is in het dorp bovendien Hij ziet mij niet even stoppen en zijn bos bekijken vol met sneeuw en dieren Mijn paardje zal wel denken waarom ik stop zonder boerenhuizen die wenken tussen bossen en de bevroren…

Het bos wordt verandert In de late avondzon vogels verstillen De duisternis lokt krabbeldiertjes van de nacht geritsel in't struweel De maan klimt hoger werpt de schaduw van een uil die troosteloos roept Stil zit ik daar als ongenode gast waar zij regeren.…

Je hele houding staat me tegen, niet te boos, niet te verlegen, je bent gewoon en echt volmaakt. Je hele invloed staat me tegen, wat je mis doet wordt verzwegen, omdat je altijd and'ren raakt. Je hele zijn, het staat me tegen, maar als ik je zie, zo in de regen, weet ik wat jou bijzonder maakt... Je schaduw.…

Het fietspad slingert rustig en ziet, tussen bos en duinen door ontmoet ik mij in een open veld. Menselijk rumoer gaat hier teloor. Genietend sta ik zo versteld van de eindeloosheid en de rust. Ik heb er al velen over verteld en gezegd: ík heb God gekust.' Ik was alleen en toch ook weer niet.…

´ Maar Balkenende houdt zijn poot weer stijf Wie écht zo boos is en het tij wil keren Moet ´s avonds na zijn werk gaan demonstreren…

ergens heel diep van binnen ben ik boos op mijn gevoel geen vertrouwen in mezelf verlangen zonder enig doel is er ooit iemand geweest die zoveel bij me losmaakt die me bespeelt zonder te weten hoe diep hij me van binnen raakt als je weet wat ik zou voelen nee, daar denk ik niet meer aan voor jou en mij is er geen toekomst geen verleden…

De man met de hond liep door het bos Denkend aan de vrouw die de straat overstak, Rennend, Als door de bliksem getroffen Haar ogen op één plek gericht Mensen overal Gillend Zuchtend Huilend Ontzet Niemand had het zo bedoeld Maar het was wel gebeurd Het kind was dood.…

Ik heb konijntje Knabbel ingevroren, kanarie Piet de vrijheid ingezonden, hond Hector aan een boom in ’t bos gebonden en poes Minoes bij het asiel verloren. We kunnen dus op pad. Hè, ‘k voel me naar, mijn dochter grijnst, wat smaakt de koffie raar….…

Bruce Springsteen mag niet landen in de Maasstad Zijn Boeing maakt daarvoor teveel lawaai Geen enkel extra vliegtuig, kip of kraai Komt Rotterdam nog in; The Boss verbaast dat Die strenge regels hebben wel een reden: Roodkapje is nog maar een week geleden…

liefdeshormonen neurotransmitters fenylethylamine noradrenaline adrenaline endorfine dopamine geen ontkomen meer liefdesverslaving meer en je moeder zal niet boos zijn ziet je lachen weer -kom we gaan zwemmen meer Valentijn meer liefdesverslaving meer!…

We noemen Rouwvoet vanaf heden Geert, en Balkenende kan dan Rutte heten, Bos krijgt de naam Jan-Peter aangemeten, Verhage heet Plasterk, of omgekeerd. En zie: debatten eindigen zowaar, er is alom begrip, men zoent elkaar……

de blauwdruk van mijn leven reist nu al jaren mee als ik verstil en luister herken ik hem, ben congruent zo vaak toch dwaal ik af word boos op mens of ding dan ben ik ontrouw aan mijn ziel versta haar fluisteren niet steeds meer herken ik valkuilen leer lachen doorheen pijn…

wees niet boos als mijn lippen verzwijgen dat ik jou mis het komt wellicht door verzwegen jaren van afgebroken twijgen in een vergetelheid die nog immer is vraag niet waarom ik geen weet heb van een diep verlangen mijn stem stokt immers als ik de begraven pijn in mijn gevoel tracht op te vangen…