Alle inzendingen over boos

In het betoverd bos Slapen de kindren, Zacht valt de vrucht op ’t mos, Om niet te hindren; Ver over stad en land Zwijgen hun stemmen, Ach, en geen kleine hand, Die wij omklemmen; Had ik een reine mond, Waren mijn vlekken Bloed uit een edele wond, IK zou ze wekken.…

Ze zegt, mag ik even, Ze zegt, je moet even Ze zegt doe dit nou Ze zegt, laat het nou Ze zegt: Ze zegt eigenlijk niks meer Ze zegt niks inhoudelijks meer Ze zegt niks meer zonder boos te worden Ze zegt niks zonder je een schuldgevoel aan te praten Maar: Zei ze nou maar wat!…

Droeg je loden last Nam vier kussen voor je mee Zag je roodomrande ogen Legde een bos met bloemen in je hand Ze leken snel verlept te zijn Spraken over nu en straks Niet over toen Ja, we logen Ondanks opgewekte woorden bleef het wat het was - Stilgezwegen pijn…

In tijden van eenzaamheid en eerlijk - die bedekken genoeg hoewel ik vroeger minder onzin te bepeinzen had sluip ik nog steeds als een bange wezel door het bos op zoek naar mijn paleis ren ik gejaagd over modderpaden zolang de tijden eenzaam zijn in mijn oude oorlogsbunker klein konijnehol.…

de heks wacht in het bos op verse bleue dichters met smakelijke woordjes verleidt zij hen allemaal hi,hi, zingt toverkolletje kom in mijn groene armen ik eet je op met huid en haar da's goed voor mijn verjonging hun tanka's en sonnetjes verrijken haar wintersoep…

Boos keek ik in de rondte, om te constateren, dat de vazen echt leeg zijn! Teleurgesteld over zoveel of juist zo weinig gevoel voor mij, zette ik er maar vergeet me nietjes bij. In de hoop dat volgend jaar, je me niet vergeten zult.…

regen maakt het bos grijs en achter elke boom een andere boom vanwaar ze kwamen dat willen ze niet weten en het doel doet er niet toe want wat is toekomst nog wanneer je geen hand voor ogen meer kunt zien…

op dit gezicht is alles te vinden de glimlach heel vaag en de houding om alles te begrijpen, alles op zijn plaats met in de achtergrond het bos met de eiken nimfen dartelen gevleugeld kwinkelerend voorbij hand in hand als libellen, in elkaar geklonken de wind van zee fladdert in vlagen met hen mee…

misschien was het alleen een klein verwijt dat ze me maakte maar het voelde echt als ruzie en toen ze wegfietste wachtte ik tot ze omkeek en nog even zou zwaaien en gelukkig deed ze dat al was het maar om de liefde te bewaren maar ik twijfel en wacht tot ik haar weer zie ik zal vragen of ze boos is en zij zal ja zeggen of…

het takkenbloot is aangekleed met frisse tinten groen kleurt nu naar laatste modebeeld niet meer klassiek als toen exoten contrasteren met ligusterhaag uitheemse coniferen blijven groen en laag alleen het oude bos maakt front maar op palet staat internationaal al in de koude grond…

Goede nachtrust door groene thee nodigt je uit voor Groene nachtrust die neemt je mee doet je slapen als een os op ´t groenste, het meest zachte mos in het meest natuurlijke open grote bos groene nachtrust toegewenst slaap lekker!…

er gaat een loutering door deze herfst elke gedachte dwarrelt naar aardse sferen eeuwen vergruizen in bos en laan adem vult zich met zilveren stem sprekend gelijkend met elk kleurig blad en over water in lucht verscholen; de plek in herinnering waar ik ben…

Ik graaf in een berg van verdriet waar ik eigenlijk geen gat in zie boos plant ik mijn schop in de aarde maar wat is de waarde kan ik met mijn verdriet dan bergen verzetten is mijn graven wel nodig ik kan er toch ook omheen mijn tranen verzachten de grond en ik besef nu het is hard werken maar ik kom hier doorheen…

Ik kies het pad voorbij het stille bos. Nog even puur…, dán gaat het vuurwerk los.…

ik wist het maar het kwam beter uit me iets te verbeelden dorre randen van de slaap uitwassen van een droom het wordt heel vaag nu burengerucht geritsel van een muis danig in de war nog meer geritsel struisvogelen in het zand reizen door het landschap het bos is er om te negeren daarom zoek ik schelpen op het strand…

Een bos winkels Een tros koopwaar Om te plukken Is het dat wat de dag vult Of is er meer naast het slijk der aarde Waardoor een mensenkudde wordt gedreven Vragen staat vrij, consumeren moet. Koopzucht en veel gebakken lucht. Grote figuren op een bankbriefje, vele briefjes bij kleine figuren!…

ik zie de dingen niet hetzelfde als jij wat ik een bos zie zie jij een boom als ik de wind hoor lucht krachtig waaiend hoor jij een briesje dat zacht voorbij trekt anders dan de jouwe is mijn geur en smaak zoals ook het licht mij donker kan zijn…

ik sprak met een klaproos ze wiegde cadans in de wind haar antwoord was rood ik was boos plukte het hart haar bloem zal niet bloeien melkwitte tranen verdruppelen de stam dood verkleurt rood violet ragfijne bladeren verlept in haar aderen groen ingebed hebben niets meer gezegd…

‘Jazeker Boss, we zijn al onderweg. Zo’n 150, ’t is toch niet bezwaarlijk?’ ’t Is disproportioneel, zei baas der bazen Toen heeft die blaaskaak ’t zaakje afgeblazen…

Een bos lijkt een paradijs herbergt een kwaad Sluimerend tussen de bomen net zoals de nevel en de mist Stopt bij een huisje gaat naar binnen eindigt een leven veroorzaakt ellende Jaren verstrijken Daders vast Al snel blijkt Onschuldig.…

Lentewind waait door het bos einde winterslaap. De winter begraven de lente voelt luchtig en zwanger van zaad. Zon van opluchting maakt een wereld van verschil het spiedend oog waakt.…

Want wilder dan de zee is de woede in mijn ziel, Boos op de wereldleider die van zijn geloof viel, Die geen doden ziet als hij slaapt, in zijn dromen. Zal er ooit nog een andere, betere tijd komen?…

Ik draag de eenzaamheid naar een bos, vochtige bladeren in mijn hand, geurend naar een verloren land. Langzaam praat ik tegen zwijgzame bomen, ik vertel hen een eeuwenoud verhaal. Heel bewust haal ik adem en voel in het ruwhout van mijn lichaam oude tranen, van schors ontdaan…

Toen je hele houding veranderde, wist ik - dit komt nooit meer, toen je stem zo boos klonk, - dit was echt de laatste keer. Toen je je omdraaide naar hem, wist ik - "wij" is voorgoed gedaan, toen je met hem wegliep, - ik zal nooit meer naast je staan...…

In mezelf, herken ik je trekken, dan word ik soms boos. Verdekke!! verdekke!! Roos!!…

Zomer,zon,hitte,bos,heide Twee harten,twee zielen,een gedachte Gierende hormonen,zoekende ogen Bosbessen,gras,bomen,stilte...... Hertenbed,zinderende lichamen Samensmelting,ontlading,bevrijding Geluk,tevredenheid,eeuwige liefde…

Je ziet weer de bomen door het bos, en dit licht is geen licht maar inzicht: er is niets nieuws onder de zon En toch is ook de nacht niet uitzichtloos,zolang er sneeuw ligt is het nooit volledig duister, nee, er is de klaarte van een soort geloof dat het nooit helemaal donker wordt. Zolang er sneeuw is, is er hoop.…

Bos, Balkenende, Haitske van der Linde, Zalm, Rouvoet, Hirsi Ali, Ratelband, Mat Herben, Jeltje, Femke, Agnes Kant - Ik prikte met mijn potlood in den blinde. Zo heb ik een van hen mijn stem gegeven, Maar nu ga ik weer lekker vier jaar zweven.…

Ik voel me gekwetst en ben heel boos. Had jij daar een reden voor? Of was je gewoon harteloos?!…

je maakt de zee je maakt het zand je maakt de duinen en het land je maakt het schaap je maakt het lam je maakt de kudde en de dam je maakt de grond je maakt de klei je maakt de bloemen en de wei je maakt de boom je maakt het bos je maakt de merels in me los…