Alle inzendingen over boos

Maar ook al gaat het bos in dode geuren op en staat de lucht van vogels leeg, mijn fantasie richt voor ons lentes aan.…

Woudduiven brachten de boodschap aan te luisteren naar het bladerruisen in de kruinen van de eiken Sprak daar Zeus niet met paarse vermoeide lippen de toekomst uit orakelend, bliksemend gods woord via mannen met blote voeten onverzorgd als bomen in het bos bladerval, dode tak en hangend mos…

Een zelf geplukt boeket veldbloemen aan mij geven, Betekent voor mij meer dan de grootste bos baccararozen in het leven.…

Ze braken het bos af: boom voor boom gingen ze tegen de grond, de dennen. Zo klein als ik was keek ik plotseling doodgewoon over hen heen. In het nieuwe licht rezen wijken op, wegen kwamen en gingen overal naar toe. Die sloeg ik dan ook in. De bomen achterna. ------------------------------- uit: 'Weg, wegen', 1985.…

Door het bos, zo oud. Ik pak voor jou een appel. Een appel van goud.…

traag knerpend grind onder bezwaarde pas een koolmees bij je steen op zijn gemak, zo te zien totdat het bos plots juicht en de mees de lucht injaagt doelpunt voor de thuisclub bedenk ik, haast beschaamd en lees het marmer vandaag eerst zonder tranen zie het onkruid - nu ----------------------------------- www.sdevaan.punt.nl…

de toppen van de bomen reikend verlangend naar oneindig blauw ontelbare knoppen barsten van verwachting naar nieuw leven maar de kille wind speelt een winters spel met grijswitte wolken boven het afwachtende bos aarzelende vogels zijn voorboden van een verre lente die reeds in ons hart is begonnen…

De lente komt we raken bevangen door licht luisteren gaat in zingen over kijken in springen zien wordt blijheid en ruime adem het duister blijft achter zonder groet als niet de kleine oude stem over het bos zou praten waar bloesem groeit uit herfsten zonder einde…

Opvouwen wilde ze de klanken bewaren en koesteren de trap was hoog lucht raakte net het laatste licht armen geheven naar morgen schreven handen nu het kerkhof was te ver van het amsterdamse bos toch liep het pad gelijk met de voetstappen struikelen kon niet meer ja zij wilde poedersuiker op haar pannenkoek…

Het spoor gaat door moerassig bos. Tunnels bramen haken. Dissonante noten kraken. Vreemde dieren waken. Het spoor gaat door.…

in een bos waar woorden zinnen naakte taal hemelsbreed gespreid en haar antwoorden geeft op mijn vragen en lachte naar bladeren die dreven op het water als zwarte vleugels van verdronken vlinders schreven ze daar op het bleke zonlicht woorden en waar werden ze vergeten? waar zijn die woorden, waar?…

maneschijn in het bos bovenzinnelijk geur van mos liefde smaakt warm rozenrood water verenigt geef me bloot Ik tril stil Van zoet gevaar handen bedwelmen in warm gebaar mooie momenten troosten, helen vochtig kussen laat me je strelen…

Ieder mens heeft zo zijn nukken helemaal als iets niet wil lukken men wordt dan boos en kwaad omdat het dan even niet gaat zorg dan dat niemand zich aan je irriteert heus je bent het nog niet verleerd probeer het later nog eens een keer dat is beter voor de sfeer wedden dat het dan wel meteen gaat kalmte en rust zijn je redding vroeg of laat…

het lijkt alsof ik te veel levens leid bomen splijt die eigenlijk moeten groeien voor meer ruimte heb ik het zand laten verstuiven maar de vennetjes zijn opgedroogd de fauna is gestroopt mijn bos is chaos in de greep der elementen mij rest dood hout in wanbeheer het loof dat ik lang koesterde is er helaas niet meer…

Het herfst weer wind blaast zich een weg met regen als trawant Blad bloost aan ouder takken het bos vergroent,vergeelt Zijn wij niet verdeeld over het najaar tijd van oogst? tijd van dood? Paddestoelen kleuren vlammend rood ondergrondse raadselen aan bosrand,waterkant.…

alles wat er niet is wat niet bestaat is heerlijk ik bedoel niet de godgruwelijke leegte van het niks maar meer de hoop op iets wat alles beter maakt dezelfde hoop die je krijgt wanneer je op een bloedhete dag de koelkast opent of een lichtstraal in een duister bos iets wat alles beter maakt, iets dat een zucht slaakt…

er sloeg een paard op hol in het bos terwijl ik net aan het walsen was met een parasolzwam kwamen eikels en kastanjes aangevlogen als een gelegenheidsorkest met hoefgetrappel het bronzen tapijt werd opgeschud als een dekbed een hoed waaide verveeld langs de beek er hing een ruiter aan vast de zon scheen maar dat is een detail…

soms is het net alsof jij me een spiegel voorzet en me degene laat zien die ik niet ken die ik niet ben ach lief, we doen elkaar pijn boos en verdwaasd wanneer lachten we laatst? tot aan de sterren en de regenboog niemand weet hoe lang kindje, wat is er dan? waarvoor ben je bang?…

mooi is een kooitje met een kanarie erin heel mooi ook een kooitje met een parkiet erin met een merel erin, met een kolibri erin, een slavink erin, een bos wortelen erin blokjes marmer erin, een glas water erin maar het mooiste is eigenlijk een kooitje met niets erin -------------- uit: 'Plint'.…

De oliesnor is los Hij krakeelt weer in het bos Soms roept hij Pet en Fluim met z'n mondje niet groter dan een duim Wee wie hem 's-nachts tegenkomt als hij met duizenden samendromt De ene keer sluipt hij hard dan weer is hij vervuld van smart Dus als je hem ziet luister dan niet naar zijn lied…

Mijn broertje heeft autisme En ik heb niks we kunnen niet samen spelen want dat gaat nooit goed maar ik probeer het altijd en altijd en ik blijf spelen met goede moed Als mijn broertje dan boos is Dan ben ik alleen Alleen in een hoekje zonder iemand om me heen Mijn ouders besteden alle aandacht aan hem Terwijl ik er ook nog ben Ook…

het pad bevat, links en rechts, opgeschoten fluitekruid overwoekerend hebben beschutte plekken het zicht onttrokken, geen prachtschubwortel meer te zien een verloren ooghoek schittert takkenstralend nerveus een bosblauwtje ja, kleine vlinder ik heb je gezien de zon doorbrak het bos, bekende kleur en ik vervolg mijn pad…

ik loop van boom naar boom cirkels uit mijn groene droom voel hun verbondenheid in ondergronds netwerken de kroon heeft hemel in bereik met zonne-energie groeien zij harmonieus tot bos er is plaats voor struik en mos zij geven terug wat wij gedachteloos verkwisten hun dood zal ons ooit kisten…

Lopen in het bos met de handen op de rug. Ik praat tegen de hond maar hij zegt niets terug. Waar gaan we heen, wat doet het er toe. Je gedachten laten gaan en ik word niet moe. Wat gaan we doen De hond kijkt me aan. Ach ja, laten we maar naar huis terug gaan.…

een koude wind streek langs mijn hand maar ik voelde jou ontluiken in het zachte bed van zwarte aarde zag ik het kleine blad ontspruiten verscholen tussen mos dat nog zijn winters kleedje had ontkiemt al lente in het bos ook in het fluiten van de vogels zijn de speelse rollers niet te stuiten…

jij ziet wolken maar het weer kun je niet duiden bos kent voor jou geen bomen meer je kon ze allemaal dromen zit te spelen met de tijd terwijl vandaag al door je vingers glijdt nog ben je vriendelijk maar de achtergrond donkert onzekerheid wij zijn vrienden ook al weet je onze namen niet blijven bij je voor altijd…

Rapport van  de commissie Jan de Wit: ' Er is tijdens de crisis moet u weten Door Bos met uw belastinggeld gesmeten Zodat het nu een beetje tegenzit Behalve voor bestuurders van de banken Die u alsnog heel hartelijk bedanken.' --------------------------- De Commissie de Wit presenteerde haar lijvige rapport over de gang van zaken tijdens…

Talrijk de dromen over de tuin in het bos vogels die de ochtend verslaan het bronstig kikkerlied egels melk drinkend uit de handpalm de zomer musicerend uit open deuren Ravel gespeeld door volwassen kindervingers en in de nacht de knarsende eik rillend van de boze toekomst --------------------------------- uit: 'Het depressionisme'…

Alweer een soort die uitsterft, dat is sneu De schaamluis kan met goed fatsoen niet huizen In al die roze kaalgewaxte kruizen De mens vernietigde zijn leefmilieu Dus ruim baan voor de ruige bos , zodat je Ook meedoet aan de actie; 'Red Het Platje!' Door de opmars van de 'Brazilian Wax', sterft de aloude schaamluis uit.…

Als woorden konden dromen gedichten konden spreken werden letters weer bomen op het dood papier Als bomen konden spreken letters konden dromen levende woorden leken was het bos al hier Nu wacht ik nog op zinnen die ik kan toevertrouwen aan de beelden van binnen op kringloop dichtpapier…