Meine unsterbliche Geliebte
Het zal de tijd van weemoed zijn,
die ons doet voelen als we doen;
er zijn wat uitgebloeide uren
waarvan het pluis bijna
verwaaien moet.
Ja, het is de tijd van lage zon
en de dunne adem van nat hout.
Maar ook al gaat het bos in dode geuren op
en staat de lucht van vogels leeg,
mijn fantasie richt voor ons lentes aan.
Zie ook: https://tjootje.auteursblog.nl
Schrijver: Theo van de Wetering, 10 juli 2003
Geplaatst in de categorie: liefde
Goed gedicht!
en je duits is ook nog eens goed!