Alle inzendingen over brons

De bron van de overlevingskans voor mensen Water, is nodig....zoveel we maar wensen.…

goudgebronsde bomen langs m’n overpad en een kind dat vraagt omdat ze het wonderbaarlijk vindt hoe is dat toch mogelijk hoe kan dat ‘t is de ondergaande zon m’n kind die ze met een kusje raakt mijn allerliefste schat…

jij bent de bron van schoonheid bij jou borrelt leven in alle helderheid op schijnt zon in een doldrieste waterval onze regenbogen en kleurt het vruchtwater voor weer een schitterende aardse groeispurt naar bloei in een fantastisch magische palet…

Bron van inspiratie is alles om je heen, het haartje op de tafel, je rechter grote teen. Bron van inspiratie is alles wat je ooit verzon die ene flauwe grap, de inspiratie uit een bron. Een bron van inspiratie is er zelfs als hij ontbreekt, de verloren liefde, de foto die is verbleekt.…

Je voelt als een bron een bron diep in mijn ziel een voedende stroom van verbondenheid welbehagen vrede en verrukking het voelt als dat het verfrissende water van die bron geleidelijk de dorre aarde van de verwaarloosde kant in mijn ziel doorstroomt het…

In brons ben jij altijd en koud ik had je liever warm en oud maar eeuwig aan mijn bed gekluisterd zal ik stout mijn resten lijf aan jou verdromen.…

Vlottende lichtstipjes Glijden vlammend roze Boven het bitterzout meer Een lauwe ondrinkbare bron Rijk aan algen, slakken, garnalen Zijn snavel zeeft de soep Besmet met rioolzeepsop Een mens zou van minder balen…

Ik vraag niet langer om muren, zal mij ook zonder weten door wind afdoende omwand. Waar marmer niet is sta ik, waar water niet staat loop ik, en voel aan de duur van mijn verlangen hoe ik hoor, hier aan deze rivier waar ik midden in mist, in schotsen wandel. Het is niet vreemd dat in deze kou mijn adem komt: want ik kom om de wind…

Zijn zongerijpt lijf glanzend en bloedmooi verbeeld brons in zilverzand…

rivieren zingen uit eeuwenoude bronnen forellen springen…

Ontkomen langs de geul Tussen de bomen Glijd langzaam de rivier Traag gaat het water In snelheid weg van hier Het klettert goed Ik zie een waterval De vinger uitzicht In een stroom geval De urine in zicht Vanuit de inham De bron Verborgen Opgeborgen zei hij: Wat een zeik wijf In de zeikgenomen Als ik hier een bronvermelding Bij…

bron van vruchtwater. Onvoltooide tekst, waarin syllaben ontcijfert, vergeelde bladen. Hemelse schouwburg, engelen dragen maskers, doek valt voor de zon.…

waternimf die haar hand door haar zilverlokken strijkt en haar ogen goedkeurend laat glanzen Alsof het sterrenlichtjes regent spreekt zij met gouden stem wanneer de nachtegaal van haar woorden drinkt Dit alles is de tempel van de ziel het al waar ik in leef opgetekend in de schoonheid van dagdromen: ik ben nu (een) dichter bij de bron…

uw kracht, uw onuitputtelijke bron te transformeren naar de maat die ik die zocht verdragen kon en hoe gij zo, ook, zij het laat, mijn droefheid overwon.…

- spiegelde mij voor de nabijheid van een bron - Enkel weerkaatsing van de zon op een koude muur…

Uit een bron van inspiratie echoot helder de waterput. Nieuwe klanken krijgen een gratie; geven toe aan het leven in zijn behoefte aan een te herwinnen fut. Nieuwe krachten opdoen is terug naar de bron in het nieuwe jaar.…

door verleiding ingeboet stemt de voelbare snaren en remt de dwangimpuls, eenkennig, dat het jouw gevoeligheid moet zijn, minder zou ik niet verdragen, het lichtste wezen gevat in duurzaam brons…

Mijn dagelijkse gang Naar de bron is Tot de bron mijn weg Elke dag…

laat me rusten in je bron van nachtelijke stilte laat me drijven in je bron van stille liefde laat me zuchten in je bron van lief geluk laat ons leven zachtjes stromen en meeschommelen met de wind laat ons een hemel verzinnen zoals alleen maar kan, een lentekind maar laten we vooral onze tranen delen onze pijn zal niet meer ontwaken…

Levenslicht voor mij Onuitputtelijke bron Van moederliefde…

Hoe vaak zeg Ik het niet, Die laatste Twintig jaar Staan me wat Jou betreft nog Heel helder voor De geest - Mijn geest, bedoel Ik, die naadloos Opslaat wat ik Met jou heb Meegemaakt - Alle ervaringen Opgeslagen in Een bron - Die de bron is Van mijn ziel…

In aanbidding strek ik me uit naar de hemel, vol verlangen om de bron van mijn leven te ontmoeten Ik ervaar het in Alles om me heen In de veelheid van gezichten herken ik de bron en geniet intens even raken onze zielen elkaar, om vervolgens verder te gaan.…

ik de bron jij de monding en tussen ons de stroom…

tijdloos op weg in het tijdloze licht als afstand geluid als richting warmte als bron kan alleen de geest zich verplaatsen onmeetbare trilling in het oneindige voorbij het eindige -licht,eeuwigheid- ligt de bron van ons zijn schaduw is een zeldzaamheid weten overbodig…

een zee vol water is nog geen garantie voor een bron van voedsel…

Het hart ontschilt De bron vloeit De oorsprong vervloeit…

een wereld van verschil - bronwater drinken of water uit de bron…

Zij is een bron van inspiratie ik vind haar overal in terug in de uitdrukking op mijn gezicht in de woorden die ik dicht Overal laat zij zich zien nergens ben ik alleen zij is in ieder teder gebaar ieder liefdeslied gaat over haar De magie die zij uitstraalt voelt goed aan brengt haar steeds dichterbij maar die ene kus zou haar volledig…

zusters luiden het gegoten brons de tweelingklokken delen tijd en plaats zover als hun geluiden gaan nooit heeft er een ontbroken onderhoud bleek ook synchroon te lopen bij calamiteiten is er het eigen luidvermogen ze verschillen heel subtiel van galmen en geluid als de een wat ingetogen is klatert de ander vrolijk en voluit…

zij dwarrelt mij voor ogen uit het laatste oorlogsjaar mijn hart slaat over het is weer net als toen ik door de weide schoof en zij zo traag en vlug bewoog nu zie ik pas hoe groot hoe levensgroot haar aandacht was die doet niet onder voor gebed ----------------------------------------------- zonneleen 34 www.abelstaring.tk…