Alle inzendingen over cicade

Fransje de cicade, die lustte geen limonade. Hij kraste, hij baste, klom in de hoogste masten. Maar bliefde geen limonade. Fransje de cicade, die lustte geen chocolade. Hij snerpte, hij vlerkte, zodat iedereen het merkte. Maar onthield zich van chocolade. Fransje de cicade, die lustte geen aardappelsalade.…

cicade morgen tik ik als halfgodin mijn stellingen op matglazen deuren om bejubeld of vertrapt in scherven te sterven.…

Zingend klein beestje Zijn achterban volgt al rap Geen oog meer dicht doen…

Magicicades….excentrieke beestjes. Ze leven solitair maar kerngezond Tenminste dertien jaar onder de grond, En daarna pas gunt het zich tijd voor feestjes. Hooguit een maand leeft het het volle leven… Was dan maar liever ondergronds gebleven.…

nu staat hij bij het huis dat prijsgegeven werd aan wind striemende regenvlagen en een op hol geslagen zon niets anders dan de drukkende stilte het snerpen van cicaden de trage vleugelslag van een roofvogel het verweerde tafelblad een atlas met kringen krabbels en datums van de voltooide verleden tijd in deze uithoek van het menselijk…

Wat je niet allemaal bestaan hebt, onteigend omhelsd hebt, geweest bent, nu zit je op wacht aan je bed je bladert het boek door, bevingert de woorden wantrouwt je gereedschap, stofgoud cicaden het brood is verlegen, wil niet verstenen het horloge maalt meel en weet het nooit zeker diep in de tuin dooft het buitenste binnen altijd die vogels…

lavendelblauw van Côtes du Rhône ga ik in het landschap op een orkest cicaden speelt Chopin van Gogh is liters verf verloren zonnebloemen, zonnebloemen ik word gek van zonnebloemen maar nog geler is het koren van de flanken der Ventoux wenkt een dode wielrenner maar ik weiger om te komen naar de zinderende rotsen ik wil drinken, louter…

Vandaag zie je de donkere plek in je schaduw een hart dat ontwaakt en trilt als een klavervorm aan de kaspische zee waarvan de onuitroeibare echo alleen door dieren wordt gehoord het hart van een struikrover die cicaden eet het gif proeft in de bes en in het gif het tegengif.…

cognac was ook niet te versmaden de Franse slag en zalig zonnebaden La Haye als de Provence of de Camarque de rozen toonden trots hun haute couture een park als paradijs voor stadsnomaden clochards verdwaald op Haagse kronkelpaden de vogels floten fier hun partituur wie reist nog naar de verre Côte d’ Azur we misten slechts het lied van de cicaden…

Wijnranken in gelid strelende zoete winden waaraan gemoed is ontpit, grond gedeukt, in kalk verstrikte horizon, een zon die aan de hemel likt, cypressen , metaforen van groen, geërodeerd om een droge dorst te lessen, stilte van gehooide akkerland, mengt in het gedruis van cicaden, een bedwelmende achtergrond op het grafschrift van dorpen…

Het fort: ik rol mijn mat uit in de stilte van slapende cicaden De wind is warm, de tijd kruipt met de zon naar Napels Het zit allemaal in mijn hoofd hoog boven het leven van volle straten en winkels waar het geld nooit ver rolt blikken beducht, kussen vluchtig en handen handtastelijk zijn Dat is niet goed Ik steek een storm op blaas…

De horizon, als luie minnaar zich uitrekt,hult zich in het minnekleed van het lavendelbed, cicaden in 'a capella' met hun klagen aandacht vragen, het gekreun van de cipressen overstemt, tot aan de maaigrens van de dorpen, aan wegmarkeringen onderworpen,getemd door eigen ritme, in een ongelijke strijd, aangelijnd door de tijdwijzers, verleid…

De toren spiegelt zich in 't water van de gracht Met een tevreden blik paradeert zij op de strakgestrate Kade Niemand had toch ooit verwacht Ruziënd met een lawaaiige cicade Te belanden in de sprookjes van duizend-en-één-nacht Het o-ja-erlebnis ervaar ik meerdere keren per week Ingekapseld tussen de breinen Als synopsis een bekend verhaal…