Netgedichten

netgedicht (nr. 40.185):

Hartslag

Het was eindelijk weer
het jaar van de cicade

zoemzingend in loklicht
en bewegend in priemgetallen
bovenkomen en verwekken
als kunstvorm

de aarde als dekmantel
kleur als kapsel
paladijn terzijde

een kort manifest
terug naar het onderaardse
onzichtbaar geduldig wachten
op het onverwachte

diep in mij klopt vandaag
het hart van de cicade
morgen tik ik als halfgodin
mijn stellingen op
matglazen deuren

om bejubeld of vertrapt
in scherven te sterven.