Alle inzendingen over dagtaak

binnen en buiten in evenwicht die balans een dagtaak des nachts ben ik vrij ik meld me bij het ochtendgloren…

wie niet meer hoeft, kan, mag werken moet doorgaans hard werken aan het verwerken niet meer te hoeven, kunnen, mogen werken gevecht tegen de afbraak blijkt een hele dagtaak…

zo vaak; een dagtaak, zoals je me vertelde moeders zijn niet; nooit en nimmer te vergeten vroeg je niet vaak; o zo veel, of ik je belde liefst had je me bij je en stoorde me tijdens het eten vooral onder mijn dagelijkse werk; zo vaak waarom heb ik nu die vreselijke heimwee naar jou jaren had ik ook mijn kinderen; een zware taak jij was mijn…

diep liggende donkere ogen waarmee ze op scherp loeren asymmetrie aan hun oren om liefst alles mee te horen of zelfs nachtelijk gebraak misselijk makend in ballen maken ze niet tot nachtbeest eerder gedraai over hun toeren beperkt afgesteld en in getallen bij extreme gevoeligheden om perfect waar te nemen dwingt tot rust als dagtaak…

Een ware dagtaak, word er aan besteed, om mij te vertellen, wat ik allang weet Maar ik ben sterk, en geloof in wat ik zie, ik heb vertrouwen, in wat je bent en wie Ik ben vrij om te kiezen, waar ik voor ga, ik ben wie ik ben, en dat is waar ik voor sta Wat er ook gebeurd, wat men ook gaat zeggen, mijn keuze is bepaald, die kan niemand…

Zo mooi is het om gedichten te schrijven ’s nachts als de dagtaak af is en iedereen die bij de Nederlandsche Bank werkt al slaapt; het is donker, dat spreekt, en ook stil, in mijn hoofd suist het van woorden, woorden, mijn vingers zijn hard van de schrijfmasjien. De versterker kreunt na: laatste zenders geven gruis.…

leer mij de feiten onder ogen zien wij voelen immers allemaal de striemen op de rug jezelf zijn blijft een dagtaak die niet voor iedereen is weggelegd…

(m'n krant heeft nu een nietje) en elke dag opnieuw hetzelfde liedje m’n dagtaak liep volkomen uit de hand een ambtenaar zoekt houvast bij z’n krant zo’n schuivend blad was knudde met een rietje het lezen werd een somber akkefietje de krantenkoppen zakten in het zand gelooft u mij, ik ben geen querulant maar langzaam groeide toch een soort…

Het zingen is mij goed vergaan door niets; louter dagtaken, scheren, ouder worden. De blauwe stad hangt als een baard aan iets dat ik 'ik' noem. Ben half-veertig geworden. Een blauwe namiddag maakt niet meer een barst - uit- in mij. De taal is wit en mistig. Ik ben door bijna niets tot bot geharst.…

Dagtaak: thuiswerk: samenwerk Met boeken pen papieren Bedrukt en onbeschreven Ogen hersens vingerspieren. Tussen stoel en tafel geklemd Zit ik verstild. M’n ogen Luisteren naar letters, star en druk: Leren studeren. M’n vingers besturen De pen en spreken in inkten letters.…

even voel ik mij geheel vervreemd een ander werelddeel maar ik rij gewoon rond op de platte grond in mijn dagtaak onderweg naar een afspraak de wolkenbergen hebben het begrepen stil trekken zij verder gaan hun wegen maken een bui regen spreken niet tegen.…

Voor hen ook toeft de dagtaak Op ’t bovenvlak der mijn, Als duizend voeten lager De vaders werkzaam zijn. ’t Flanel wordt aangeschoten, Men wisselt kus en groet; De werkers dalen neder, De afgrond te gemoet.…

Grazers maken vlees in een dagtaak wolven stelen het in tiende der tijd en tijd over voor leer en vermaak; sinds oudheid is de wereld ondenkbaar zonder slaven, ze heten nu werknemers en mogen zelf hun meester bepalen.…

Wanneer ik 's middags op 't kantoor Mijn dagtaak heb volbracht, Dan weet ik, als ik huiswaarts keer, Welk schouwspel mij daar wacht: Mijn vrouwtje vliegt mij te gemoet, De kind'ren jub'len aan mijn voet.…

De eigen dagtaak is voorbij: het mandje bessen en de korf met paddenstoelen zijn gevuld. Het donkert en de bomen worden muren, het kind een frêle vogel in een kooi van schimmen. In de struiken huivert leven: ongezien en geheimzinnig. Ook het kind huivert. Dan splijt de stilte onverwacht.…