Netgedichten

netgedicht (nr. 71.578):

Wolkenbergen

rijdend op de weg
zie ik
op elke horizon
torenende wolkenbergen
zo ver als ik kijken kon
ze liggen te wachten
ze zijn stil
houden hun regenbui in
raden mijn gedachten
vragen wat ik wil.

even
voel ik mij geheel
vervreemd
een ander werelddeel
maar ik rij gewoon rond
op de platte grond
in mijn dagtaak
onderweg
naar een afspraak
de wolkenbergen
hebben het begrepen
stil trekken zij verder
gaan hun wegen
maken een bui regen
spreken niet tegen.

waarom
gaf ik me niet geheel
aan dat andere werelddeel
die heel
andere dimensie
hoog boven
het Westerwolder land
stond ik
op een rafelrand
toog ik
in een wolkenprop
omhoog
glee ik
langs een zachte helling
naar benee
met spijt
mompel ik
binnensmonds:
wat ben ik toch
laagbijdegronds.