Alle inzendingen over de oorsprong

In oorsprong is het een soldaat te paard: Gekleed in wapenrok en met een zwaard, staat hij paraat om aan het front te strijden. Daar hebben passagiers van nu niets mee, behalve dan een hooligan of twee.…

Van oorsprong door licht omgeven. Open vleugels, beschermend en vreugdevol, altijd aanwezig, dat ben jij mijn lieve zomervlinder.…

Kom dan, mijn gedachten, Dromen zonder doel, Die, van de oorsprong van de tijden, Oprijst om weer te verglijden Daar uw donkerten omzwachten In gedaantenloos gewoel, - Kom dan: mijn beminnen Moge opnieuw de nacht ontginnen Van uw veelgeplaagde poel.…

Ik hoop dat u het ook al wist, Want de zee wordt leeggevist: Wij zijn onze oorsprong aan het beroven. Straks geen vis meer in de zee, Daar zitten dan volgende generaties mee!…

Het staat in de bijbel geschreven, Over de oorsprong van het leven, Dat geloofden we ooit allemaal. Maar,….. as a finishing touch, Nature created The DUTCH.…

Ik hoop dat u het ook al wist, Want de zee wordt leeggevist, Wij zijn onze oorsprong aan het beroven. Straks geen vis meer in de zee, Daar zitten dan volgende generaties mee!…

Wie 'n miljoen of dertig vangen wil Doet bij 'n bod van vierentwintig schamper Daarna bekijkt de bieder 'm nog amper Vervolgens vat men samen het verschil De oorsprong van dit rekenmeesterschap Is ons aloude veemarkthandjeklap…

Je kan mij toch zo niet achter laten en verder gaan hopend dat wind, regen zon en maan zich zal bekommeren om mijn bestaan gaf jij dan niets om mijn zijn voorbij de herinnering van pijn schrijf voor mij jouw oorsprong in naam zodat ik kan bestaan…

sluiers van weerstand zijn geleidelijk verscheurd opgebouwde muren verbrokkeld tot ruïne mijn ziel dwingt mij te graven naar de bron van mijn oorsprong waar inspiratie vloeit…

Dus waar de mens zijn oorsprong heeft gevonden Daar gaat hij straks misschien ook weer te gronde.…

geef mij terug aan het water geef mij terug aan de wind breng mij terug bij de oorsprong maak van mij weer een kind ego / laat me toch slapen maak me vrij van mijn brein laat me nooit meer van je horen opdat ik gelukkig kan zijn…

We raden niet naar ons evenwicht de lichtvoetige dans van onze oorsprong. We staan op en ergens raakt onze passie verstrengeld.…

ontkleed van wat ik waarde gaf bevrijdt verlangen zich in vrije val terug naar waar de moeder mij mijn oorsprong gaf opnieuw geborgen in haar schoot hartslag in harmonie met ademweg laat ik los en geef me over tot ik voel dat zij mijn adem haalt…

Telkens als ik een regel schrijf laat ze tijd verdwijnen op het onzichtbare papier aan de andere kant Gaat ze rechtlijnig door vlechtend haar weg in oorsprong van volmaakte eenvoud Ze trekt haar kleren uit en strooit zachtjes zingend haar poëzie uit in een bevredigende verbazing…

Telkens als ik een regel schrijf laat ze tijd verdwijnen op het onzichtbare papier aan de andere kant Gaat ze rechtlijnig door vlechtend haar weg in oorsprong van volmaakte eenvoud Ze trekt haar kleren uit en strooit zachtjes zingend haar poëzie uit in een bevredigende verbazing…

Oerknal oorsprong genesis Sol dag oog tijd leven licht Iustitia Solarium Helios le roi soleil Apollo plexus ikaros Aurora farao terras Lux aeterna babylon…

Vervreemd is zij van haar oorsprong en begrijpt niet wat zij hier doet doolt maar wat door de straten geen idee hoe het verder moet er was geen agenda of een of ander levensplan die haar kon voorbereiden op wat haar te wachten stond hun daden waren gruwelijk moordend, plunderend en onterend hun geweten weg wraak is wat hen bond…

We groeven in de aarde met onze handen, tastend door talloze lagen naar de oorsprong. Onze vingers bloedden, nagels scheurden, sneden zich een weg door het puin van ons menselijk gemak; konden niet bevroedden dat de bron van leven reeds lang was opgedroogd.…

en ik zou je muze zijn in de oorsprong van jouw verborgen inspiratie in al mijn schoonheid stond ik voor je en jij zou later schrijven over hoe de gedachten zich keren over de zijde van ijdelheid over verlangen en verdriet en het vuur van je oeroude bloed de laatste stralen van de avondzon weerkaatsen in mijn straat van de muze…

en ik zou je muze zijn in de oorsprong van jouw verborgen inspiratie in al mijn schoonheid stond ik voor je en jij zou later schrijven over hoe de gedachten zich keren over de zijde van ijdelheid over verlangen en verdriet en het vuur van je oeroude bloed de laatste stralen van de avondzon weerkaatsen in mijn straat van de muze…

Ik vraag niet meer naar einde of oorsprong Het pure bestaan lokt tot een verrukkelijke val.…

Half boven de oorsprong achter rimpeling van taaie huid was het al broos stevige armen braken de val maar hij stierf in de nacht grut huppelde zingend rondom: sterke beer jij had geen pijn zware storm is ook voor bomen.…

Die Campert mag in een rivier geloven waarvan de oorsprong liggen zou in zee Maar die in kaart te brengen valt niet mee Terwijl je je het rimram roeit naar boven Gelukkig heeft mijn Ipad vrij veel apps Die kaart die pluk ik wel van Google Maps…

hij is de zeenomade die zeilt naar de maan voorbij de ijsgrens over de randen van de wereld hij reist - de ogen vastgeplakt aan de horizon - in stilgevallen tijd meer en meer de oorsprong naderend als hij doordringt in de desolate leegte hoeveel betekenis kan hij dragen nooit klonk stilte zo luid…

leg mijn oor te luister mijn neus te ruik mijn oog ziet niets in het duister geen sprankje licht valt door een luik maar mijn tong proeft aan haar schelp waar onze verre oorsprong ligt en de vruchten van haar eindeloze zee smaken naar dit gedicht…

Een antwoord dat mij angstig maakt, angstig voor de oorsprong van het antwoord. Paranoia... insomnia.…

ik heb een tomeloze drang tot schrijven halfbewust schrijf ik deze woorden mijn woorden paren omgevormd en barend in zinnen vanuit mijn taaldomein bedien ik klankkleuren mijn woordmacht wortelt op het draaipunt van mijn denken gerijmd of ongerijmd sporen van woorden op weg van oorsprong naar begin…

vol hoop en dromen vertrok ik westwaarts om mezelf opnieuw uit te vinden mijn oorsprong te zoeken de dood voor te blijven en de nachtman die alles verduistert ik vond de onherhaalbaarheid de lineaire tijd de ontoereikendheid van woorden de ware aard van liefde en natuurlijk de dood en de nachtman…

Dit oergevoel kan nimmer leven op een plek zonder cultuur het brakke water wendt de steven buiten de oorsprong van natuur laat ons elkaar een eiland geven voor liefde van het eerste uur geen strakke regel houdt ons tegen wij zijn minnaars, wij zijn puur.…

het zou overal kunnen gebeuren hier tussen deze woorden van een vrouw die in de spiegel het hart van haar minnaar ziet en die, door de roes van oorsprong zonnezuiver zwaluwen losmaakt uit schaduw en tralienachten bij bloemen spreekt in de wind en tot hem, onderwijl met blosjes op haar wangen het zou ook dáár kunnen gebeuren…