Alle inzendingen over diep in de zee

Ze verstoppen de CO2 diep in de zee Wat We Niet Zien Is Er Niet...…

Dolfijnenkind Zwemt in de wind Boven de golven Diep in de zee Dolfijnenkind Waar niemand iets vind Nemen de golven Haar met zich mee…

mijn lieve kleine piranha jij dook diep in de zee altijd in de diepe zee je brak mijn kluisters open naar vrijheid je schonk ze aan de zon je hield me nooit tegen in mijn liefde voor de regen die op mijn dromen viel…

Wanneer ik Het aan wil raken Mijn handen zacht en koud Hoog in de wolken Diep in de zee Wanneer ik het in een doosje wil stoppen Om het altijd bij me te hebben Juist dan, Wanneer het gevangen zit Spat het uiteen En ben ik weer alleen…

Er is een zeester diep in de zee Je zult hem af toe zien Als die komt boven drijven Eerst durfde hij zichzelf niet te laten tonen Aan de oppervlakte van de zee Het was daar voor hem te heftig en te druk Door de golven die langs hem heen gingen Te diep in de zee was hij verborgen Door een storm was hij bijna zichzelf verloren Dat hij dacht…

Handen als ankers diep verzonken in zee gesmeed tot één roep,... ' Mijn vriend ' ' Mijn vriendin ' ' Mag ik je? ' ' Mag ik jou? ' - G R A A G -…

Kom je bij me vraag je voor wat gelukzaligheid en plezier in sobere nuchterheid koester je het donkerblauw je hebt in een droombestaan voor mij betekend wat een man nodig heeft om door te gaan dappere dolfijn diep in blauwe zee blijf voor altijd in die vrijheid en doe de groeten aan de meeuwen.…

Mijn leven is leeg als een tuin zonder bloemen en jij bent er niet Mijn gevoel is donker als een dag zonder licht en jij bent er niet Mijn verdriet is diep als een zee zonder bodem en jij bent er niet Mijn tranen stromen als een rivier zonder dal en jij bent er niet Mijn hart wordt meegenomen door de wind, want jij, mijn lief, bent er…

Nog willen weten wat zij denkt zij geeft geen antwoord, kan geen antwoord geven, dan haar gedichten opnieuw lezen Verdriet zo groot en diep als een zee of een oceaan Van elkaar geleerd dat beter niet van iedereen kan zijn Voor sommigen altijd slechter krommer en echter, niet rechter rechtvaardig is het leven niet Het gemis heeft tijd…

Terwijl ik diepzeeduikte in de Rode Zee zwom ik opeens langs jouw kleurenpracht op land had ik al diverse papegaaien gezien en bewonderd, maar diep in de zee nog nooit het leek wel een LSD-trip en je knipoogde naar mijn verbaasde gestalte in glibberpak je leek wel een levend schilderij van Monet en ik wilde je dolgraag stevig omhelzen…

is de zee waarin ik zwem een mozaïek van duizend tinten dat is alles wat ik ben…

Visje visje diep diep in de zee, zoals jij kan ik niet zwemmen en daar zit ik best wel mee. Visje visje in de oceaan, laat mij maar lekker drijven, laat mij maar lekker gaan. Weer op stap, handdoek, zwembroek ingepakt en mijn seizoenslidmaatschap.…

want als de oude langoor Loazi op zijn waterbuffel teleurgesteld de beschaving verlaat beschrijft hij de potentie van het niets in raadselachtige teksten in eigen context overzie ik hier mijn ongerepte koninkrijk van leegte een diepe inham aan zee met een droogvallend kelpveld bij eb kaal grasland op de schaars begraasde heuvels…

In 't maanlicht licht een boot op in het schuim der golven donkere schimmen angstige migranten uit handen van de smokkelaars hun leven op het spel drijvend boven 't peilloos diep der Middellandse Zee "Rustig blijven," klinkt het, "wij zijn hier om u te helpen wij brengen jullie safe and sound aan land..." ...liet toen in het…

Je was vanmorgen nog ergens diep in de zee, en elke golf nam je een stukje mee, na een dag of twee lig je ineens op een randje zand aan de zee. Lachend om mijn eigen gedachten, loop ik langs de golven, in het zand langs de zee.…

waar zal ik nog te vinden zijn als uit de zee geen dromen komen woorden zich losweken niet anders meer kunnen dan sterven kromgebogen en altijd in de wind waarheen zal ik de meeuw nog dragen die een duinrug tot metafoor vervaagt onbegaanbaar, hoger dan het gehoor van het opgetilde water dat voorgoed zijn stem verliest mij…

De zeemeermin slaat haar staart om de benen van de man sleurt hem mee naar de diepte van haar wezen Samen bereiken ze de kern van hun zielen, ver buiten het aardse bestaan…

"Val wind", sprak Mozes Yam Suf lang genoeg gedeeld ging de storm liggen…

Tijden van onzekerheid, Verslagenheid, genegenheid Verloren en vergeten Alsof niets en niemand je wat boeit Niemand anders, geen enkele vis Voor wie je hetzelfde voelt…

de zee de zee in stemmen geopend door spel van lucht en licht ademt de woorden van wit naar blauw doorheen een zachte zucht geen haast in de stilte van rozenmeren voorbij het zeildoek van ‘t eindeloze weten zo roept de zee de zee de zon omhoog heel diep zo diep in het omgekeerde…

Duizelingwekkend gewaagd hoorde ik ook zeggen 'k zag ze bekvechten gisteren op tv te diep het decolleté…

verdriet kruipt heel diep het zit tot in oren en tenen die zwellen paarsblauw omdat ze niet kunnen wenen…

Kijk daar loopt ze goudblonde haren glanzend maar haar ogen diepgroen die mysterie kunnen uitstralen zijn nu leeg haar glimlach geforceerd alsof niets haar kan raken ze gaat door praat door betekenisloze woorden ze hoort betekenisloze woorden niets dat raakt ze wilt gezien worden haar ogen zeggen me: Kijk me aan en kijk iets dieper…

Soms voel ik me zo diep, sluit ik mijn ogen, en zie het vallen van mijn tranen, tranen van verdriet; soms verstop ik me van de wereld, opzoek naar de waarheid, opzoek naar jouw sterren en dat heldere licht, ik voel je warmte en zie je gezicht; soms wil ik naar je toelopen, ik wil je zoeken in alles wat ik doe, ik wil je volgen, ook al…

verlaat de dag als deze is er ooit bewezen dat ie opkomt opnieuw opnieuw opnieuw voor ieder wezen opnieuw leren leven in ruimte en leegte luiden de klokken hun lied en op de straat en in deze steeg een lied dat het leven draagt op de schouders van geesten een traan klinkt er is nooit echt iets anders als de klokken in het diep…

Het licht baant zich een weg door de spelonk Wat windselen, maar verder is het leeg Omdat Gods Zoon een heel nieuw lichaam kreeg Van razendsnelle deeltjes zonnevonk Eerst sterven om weer op te kunnen staan Dat was wat mij al eerder overkwam De appel valt weer niet ver van de stam J.C raadt mij mentaal herrijzen aan Staalblauw en strak vandaag…

In mijn diepste binnen zeg maar binnenin komen soms woorden voor die ik niet verzin maar ook niet uit! In mijn diepste wezen, zeg maar wezenlijk, komen gedachten bovendrijven die maar beter verborgen kunnen blijven! In mijn diepste ziel, zeg maar zieleheil bewaar ik al die peins momenten, zonder ooit een moment te denken: Om ook te uiten…

Huis dat afsluit en dat kijkt: hart dat, onbewogen, hoort de zee die wast en wijkt vóor verzádigde ogen. In geen spiegel, gruwvol-eêl, 't beeld van een begeren. Al de beezmen zijn te veel om de grond te keren.…

de zon we varen nu heel snel vijf knopen wel trotseren hoge baren we zeilen nu al uren en het blijft maar duren met het ontwijken van alle gevaren de bemanning klaagt en de kapitein vraagt: wat hoop je daar te vinden en ik zei: daar… in de verte zie je de horizon en elke avond zakt de gouden zon in die grote blauwe zee…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…