Alle inzendingen over doelman afgedankt

In het lichtend ochtendgloren als de zon zich vleiend zacht laat zien en onzichtbare wind rimpelingen maakt op het water waarop het zonlicht sterren strooit en je de eendjes al hoort met hun vrolijk gesnater de takken van de bomen geknopt maar nog niet in vol ornaat getooid steken ze af als afgedankte penselen tegen het blauw van de hemel…

Zijn oude tas lag al afgedankt en bleek zo erg versleten, maar was nog bruikbaar en gevuld met in jaren vergaarde weten. Zijn lichaam, sterk en afgeslankt, was in een strak tenue gehuld toen hij verbaasd ging zitten. Eer hij ‘t snapte, was het te laat, want na al die gezonde ritten werd geknipt in zijn levensdraad.…

eenzaam bewandelden zij de weg zij, voor wie het leven niets bood en waar het leven uiteindelijk eindigde in een totaal onbelangrijke dood als schimmen bewegen ze zich voort vergeten door vrienden uit vroegere tijden afgedankt door de wereld, waardeloos verklaard door wat anderen over hen zeiden een voor een slaan ze de weg in allen ongelukkig…

Vandaag heeft ze haar verwachtingen en verlangens teruggegeven aan de gever de prijs was te hoog onverwachtse vreugde leek te komen, veel te kort wat haar leven had mogen duren de pijn is vertrokken enkele reis, niet uitgezwaaid gemis en verlangen wieken als schaduwen voor de wind, ongrijpbaar afgedankt als het gerafelde web…

Vandaag heeft ze haar verwachtingen en verlangens teruggegeven aan de verwekker, de prijs was te hoog onverwachtse vreugde leek te komen veel te kort, wat haar leven had mogen duren de pijn is vertrokken enkele reis,niet uitgezwaaid gemis en verlangen wieken als schaduwen voor de wind ongrijpbaar, afgedankt als het gerafelde…

Zie hoe een ondankbaar afgedankt boek, vol met wonderschone wijsheid, op een hongerige lezer wacht. Schoonheid wacht in onbegrepen lelijkheid. Lelijkheid heeft zonder schoonheid geen enkel recht om te bestaan. Schoonheid waarderen is geen verdienste. Is openbaring.…

alleenheerser in het luchtruim vrij zwevend en jaloersmakend de aardse mens hemels inspirerend hem eeuwenlang zien worstelen maar ons mysterie is ontrafeld eens waren we feniks en garuda onsterflijk verrijzend uit eigen as bereden door hemelse goden waren we vredesboodschappers of deden onze silhouetten huiveren we zijn voorbijgestreefd afgedankt…

geplukt uit een onmogelijke hoek de oude keeper veinst nog immer dat hij reddingen verricht... in zijn dromen keert hij schoten zoals destijds de laatste die hij tegenhield de bruin vetleren bal met veter pronkend op de schoorsteenmantel de foto van vergankelijkheid als herinnering in blessuretijd wanneer de man in het zwart de fluit…

over iets uniek zoals bij liefde en ’t verdriet in zang en lied in de muziek Meer zeggend met veel minder door volgorde en door b.v. rijm De dichter heeft bewust en intensief gekozen voor een bepaalde lijn En wordt het meer dan wat men noemt de som der delen dan krijgt de schrijver lof zo niet dan gaat het in de prullenbak als afgedankte…

verfpot in de droge bladeren wild en flets in de knop van bloei, die licht deinen het blauw niet verdragen, maar van verre spiegelen ze wiegen in een vaag huilen als wilden ze het snel weer kwijt in versleten blauw briefpapier in elk vel zit ook dat geel, en violet, en blauwe krijtjes in weggewassen tinten als van een geruite theedoek die afgedankt…

wie kan mijn historisch geheugen opfrissen vertel mij welke vorstin verjaarde op negen en twintig april of vieren wij de stervens- koude sterfdag van de kak met verantwoord vals vioolspel: Wilhelmus in het Vondelpark een stap in een kleumend winkelcentrum een blik op een verkreukeld laken met afgedankt speelgoed, een discodreun van achter…

aan de kade buigen ijdele kranen hun verveloze rimpelspiegel over het donkere ijzerwater gelost van afgedankte vrachten slingeren hun haken traag het gewicht van de tijd over resten averij in de haven lagen nog, ontmanteld, naakte schepen hoog op hun roest wiegend op duwgolven droomden ze schaamteloos van een make over in het dok…

gedragen door hemel en aarde en beschut door vier sierlijke pilaren is de loper des tijds, uiterlijk gehuld in het goud der armen, op een voor mij ongekende dag opgehouden de voortschrijdende minuten langzaam opbouwend te vergaren ik zie hem zielloos staan tussen verleden van allerlei aard onderwijl denkend waarom nu afgedankt…

Alleen in merg en been Als een mok met koude koffie Die niemand nog lust Een zware lepra lijder Die door niemand wordt gekust Een ranzig broodje kaas Dat door niemand wordt gegeten Een oude zwerfhond Die door iedereen is gebeten Een boterhammenkorst Zwaar beschimmeld in een zak Een verzopen schaatser Ooit wanhopig zoekend naar zijn wak Een afgedankte…

losgerukt om haar kleur alleen te vertonen aan enkele voorgeselecteerde ogen Wegkwijnend in een nauwe vaas miste zij de bijen en de vlinders die haar bezochten in het vrije veld waarop zij hoofd en hart liet hangen Alle belangstelling voor haar verdween sneller dan gekomen eenzaam stierf zij in een donkere zak met rondom andere afgedankte…

Tegenwoordig moet ik rennen Jagen om op tijd te komen Haasten om op tijd te gaan Waar is toch die tijd gebleven Toen we nog in eenvoud leefden Zonder stress er tegenaan Tegenwoordig word je meegezogen In die golf van onze tijd Die jou zonder mededogen Leegzuigt, in je leven snijdt Tot opbrandt en behoeftig Oud bent, niet meer mee kan gaan Afgedankt…

is alles wat ik hoor ik zie het verdriet in je ogen je denkt dat hij je zal helpen maar ik weet het zeker hij breekt je weer toekijken is het enige wat ik kan het maakt me ziek ’t houdt me ’s nachts wakker hij zal je breken, net als toen ik wil je terug tuurlijk zegt ie dat hij geeft geen niks om je als hij klaar is, ben je weer afgedankt…

zij ingekort haar stam en enige takken bleven het was nogal een treurig gezicht maar zij kreeg een nieuwe bestemming op een dag kwamen er twee kunstenaars gewapend met zaag en beschermende kleding het zaagsel vloog alle kanten op aan de herrie was niet te ontkomen toen zij de klus geklaard hadden haar metamorfose compleet verwerd de afgedankte…

De doelman, met de taak de verdediging te leiden, wijst van links naar rechts. Tactieken worden doorgesproken, de scoringsdrang is hoog, hoe gemeen de tackles. Een toegespeelde bal, niet zelden niet goed aangenomen, laat zich vaak verspelen.…

ik hoor ik zie het verdriet in je ogen je denkt dat hij je zal helpen maar ik weet het zeker hij breekt je weer toekijken is het enige wat ik kan het maakt me ziek ’t houdt me ’s nachts wakker hij zal je breken, net als toen teksten als “I want you back” tuurlijk zegt ie dat hij geeft geen fuck om je als ie klaar is, ben je weer afgedankt…

Opgedroogd in mijn ogen, mijn hand vermoeid van het vegen Het wegvegen van verdriet en verslaving Het kon niet anders, de enige weg Was weer door de steeg, langs hoeren en pooiers De honden van de straat, ze blaffen nog steeds Hoe kan het ook anders, niemand die ze een thuis geeft Ze leven op de straat, kauwend op een vies oud bot Restjes, afgedankt…

Na twee jaar zo op zijn dat ze worden afgedankt, worden afgeslacht. Jonge biggetjes na enkele dagen te vroeg worden weg gehaald bij hun moeder. Getraumatiseerd, door de abrupte scheiding worden de mannetjesbiggen trillend op hun pootjes gecastreerd op barbaarse wijze, zonder verdoving.…

datgene waarin de wereld zich laat hervormen, op lang vergeten dagen op de door de tijdloze ethiek waarop we worden gedragen, wat stinkt blijft stinken ook in de sporen van de relativiteit drijven de kwaadste tongen merkwaardig alfabet door trouwste lakeien scheidt kwaliteit van waarheid, mocht die bestaan, een slap aftreksel daalt af in afgedankte…

Zoekend naar een tramhalte terug naar huis Kijk ik toevallig schuin naar boven naar het straatnaambord- Waar vroeger Arthur-Menge-Ufer als naam was aangegeven Zie ik nu zwart op wit Robert-Enke-Strasse staan, En voel de rillingen over mijn lijf - De straat voor het stadion van 96 is uit respect Genoemd naar jou, doelman van Hannover 96…

Met het verdwijnen der klassieke talen van het toneel, als afgedankte balen, werd doorgeknipt de band met de Annalen van Tacitus, de kunst van het vertalen Beken het maar, hun rol is uitgespeeld en roemloos weggemarginaliseerd, hen resteert geen eeuwge wederkeer hun exit nadert, dankzij ict.…

De keeper van AZ werd aangevallen Een ‘fan’ die graag eens wilde scoren Zou hem wel even gaan doorboren Het is hem echter niet zo goed bevallen Wellicht was Esteban te fanatiek Al heeft ie wel een prima traptechniek…

Ingeklemd tussen BZN en Alle 13 goed keken zij mij meewarig aan, daar in die doos, afgedankt en van God en iedereen verlaten. Ik heb ze mee naar huis genomen hopend op een tweede, beter leven. En ze strategisch neergezet. Op mijn schouder om mij altijd te beschermen. Op de werkbank om mijn twee linker handen.…

achter boerderijen weggedoken slingert de afgedankte buitendijk als groene sliert plots onderbroken door een vreemde kale plek waar zweet en vloek getijden deden springen waar groei van graan en biet de boeren deden zingen waar hun vruchten zwaar door handen van de knecht van wal in schip gedragen afgevoerd naar silo en fabriek…

Ik zag hoe Blatter de ‘awards’ verdeelde: De Gouden Handschoen voor de beste keeper, De Gouden Bal… voor díe beloning liep er Wel iemand anders rond die beter speelde. De beste coach moet ook een prijs, vind ik. Dus geef Louis van Gaal De Gouden Pik.…

Hij ligt vastgebonden in 't bos aan een boom hij rukt aan het touw wijl hij stilletjes jankt is dit werkelijkheid of een heel nare droom word je dan door mensen zomaar afgedankt.…