Alle inzendingen over doelman afgedankt

ziet hem hij is onbeheerd hij draaide in het rond het was niet meer gezond nu lijkt hij meer afgemeerd ’s nachts ligt hij te ronken met pillen vat hij slaap daar ligt dan den satraap ongericht en onbezonken huilen lukt hem al niet meer hij is afgedaan afgezworen ingepegeld zielsvreemd wrak daar ligt den vuigen heer nimmer meer zal…

ik kan mijn lichaam niet spreiden tegen het beeld van zwarte magie woorden ketsen als vreemde wezens tegen de sterren uit het heelal mijn vingers krommen in de nacht wanneer het bezetene me drijft en verjaagt en ik moet klimmen tegen horizontale vlaktes zonder enige vorm van inhoud nog brandt het restant in een afgedankt conservenblik…

Zij aan zij staan ze wachtend op de stoep vlak bij de halte van lijn zeven de een ziet er verpaupert uit de ander puilt het leven beiden geuren kwalijke vertering een paar is snel te zien maar steelse blikken kleven aan het grijze en het groen ik schaam me voor ze als ik hen daar zo verlaten zie wetend dat zij innerlijk aan mij…

. we hebben je in de tuin gezet, toen de tijd ontbrak je maakte geen bezwaar vroeg enkel om een knuffel en aaide de kat .…

Zo hier tussen de hoop uiteen gereten levenslopen nog iets aan waarde rest vermindert die met de jaren. Daar is me wat mee rondgezeuld zeg, o la la! Butsen, ontbrekende onderdelen, gehavend materiaal - allemaal verhalen ze van zwaar doorleefd verleden. Pronkstukken van weleer, anoniem verzonken in een vale kwaliteit. O, als zij nu nog…

De schemering vergleed tot nacht een nacht met enkel donker zwart ‘t Leven had louter droef gebracht dat zich ook vestigde in mijn hart De nacht bevroor van eigen koud wijl wind gleed door ‘t naakte riet Voor mij leek zij ’t mooiste goud goud, dat gehuld bleek in verdriet De maan keek over wolken heen edoch trok zich direct weer terug…

Afgedankt, gedumpt en verlaten zit je daar alleen, een beetje iedereen te haten, met niemand om je heen, maar laat het nou maar komen, je overspoeling van verdriet, dan kan je daarna weer dromen, van de dingen die je ziet, en maak jezelf en anderen, niet nog alleen maar zwart, mensen kunnen veranderen, iedereen heeft een hart...…

langszij de haven timmerde ik doodskisten zonder bedoeling ermee te varen een wit laken met punaise gaten wat schetsen op de deksel afgebeelde relikwieën een levensloop vol afgedankte zielen aan het voeteneind wat verfijnde kreukels het stof was wat te lang maar met rafelende ingenaaide zomen kon deze dood me niet meer worden ontnomen…

Zoals ze daar 's morgens op de stoep tegen elkaar aan geleund warmte zoekend in hun plastic jassen staan te wachten, grijs, vormloos, vol afgedankt leven, tegelijk broos en weerloos. Je zou ze weer naar binnen willen halen, je ouders wachtend op de bus. --------------------------- Uit: 'Echo van een echo', 1990.…

Zoals ze daar 's morgens op de stoep tegen elkaar aangeleund warmte zoekend in hun plastic jassen staan te wachten, grijs, vormeloos, vol afgedankt leven, tegelijk broos en weerloos. Je zou ze weer naar binnen willen halen, je ouders wachtend op de bus. -------------------------------- uit: Echo van een echo, 1990…

Een afgedankte pop gaat leven. Schrijvers inspireren boeken. Gepetto begeestert Pinokkio. Schilders bezielen doeken. Zonder ziel gaan poppen dood. Bezieling maakt mensen groot.…

ik kan er niet mee zitten doe mijn eigen ding afstand kerft groeven in mijn hoofd dat ligt te rusten op een bed van paarse tulpen verwelkt, uitgewaaierd afgedankt maar dankbaar fluistert de wind zoete zinnen op onbeschreven blad…

de gerafelde gaten in de oude jas vertellen een verhaal over kapotte dromen en een beschadigd leven te vaak opgelapt met loze beloften ooit was hij nieuw mooi en geliefd nu giert zijn eenzaamheid door de gaten neergesmeten op de voddenhoop zoekt de afgeleefde jas kleumend naar wat warmte bij de afgedankte trui en…

Voor mijn reis naar verre oorden heb ik elk huis verlaten dingen die mij toebehoorden staan scharrig langs de straten weg van de gesteven boorden heb ik alles afgedankt uit verstorven slotakkoorden is mijn stem opnieuw verklankt dansend in een jas van jade span ik mijn strakke koorden vrijuit zwervend als nomade woon ik in eigen woorden…

we moeten het verhaal afmaken maar we willen ook wat langer schuilen in de lege ruimte van zwijgen en nog niets zeggen de tijd valt stil achter een gordijn van onzekerheid we hebben iets in gang gezet de afloop staat vast als laatste verdediger en doelman in één op onvaste grond beland zonder route in een verlaten niemandsland zeldzaam…

dranghekken borgen nu mijn belevingswereld zij nemen de plaats in van vertrouwen de smeulende resten van afgedankte illusies vergrauwen in rook langzaam trekt de mist op vertraagd wordt het zicht weer helder.…

Die op rechts, links of middenvoor de bal met een gouden pass kon belonen Sierlijk spelend op ranke benen deed Cruyff zijn fans van vreugde wenen; bij een soloactie langs vier paar benen heen, de doelman passerend volgens zijn systeem. Veertien redenen om zo'n zoon posthuum te eren, die voor Ajax zo lang kon excelleren.…

toezien in een keurslijf is het bed vandaag haar kogel uitziend dat hij verloren thuiskomst met linkerhanden rondjesdraaiend dient zij hem alleen nog van repliek dubbel opgeblazen aanwaaikont welgevallen onder bolgevreten buik propt zich het voedsel in zijn mond als een pasgeboren kind blèrt hij om de borst en volle glazen melk en haar afgedankte…

Een afgedankte clown ver van geliefde verwijderd een stem zonder klank geen muziek om te spelen adem zonder lach. Waar is mijn liefste die mijn lippen weer krult bij muziek van mijn viool dansend bij licht der maan op galabal onder sterren.…

Ik ga je nu ontvrienden Voordat je mij ontvrienden gaat Degene die wordt afgedankt Blijft vaak het langste kwaad Die stomme maaltijdplaatjes Van pasta of patat Of enge kinderfoto's Die ben ik echt heel zat Het is gewoon niet leuk meer Zoals het hier nu gaat Vandaar mijn drieste actie Ik hoop niet dat je nu haat Je hebt het zelf te danken…

Wat is vriendschap waard Als er niets valt uit te praten Je na 1 strubbeling Wordt afgedankt Verketterd en verlaten Wat is nog de meerwaarde Van een leuk en fijn kontakt Als rücksichtslos en Onverwacht je kop wordt afgehakt Zo'n vriendschap Is geen vriendschap waard Misschien ook nooit geweest Het bezorgt je weer wat littekens En een wond…

alle automatismen zaten muurvast als een muts met zeven keelbanden ze waren niet vooruit te branden werden op inzet en conditie overklast met klassebakken die los van elkaar van alle kanten werden overlopen telde de haan betraand zijn knopen voor doelman vermeer waren de rapen gaar hij stond een partij te boksen en springen om het met kleinste…

's Morgens vroeg staan ze daar in de miezerige regen op de rand van de stoep twee grijze jassen tegen elkaar aangeleund stijf van de kou vol afgedankt leven maar ook zo breekbaar zo weerloos als twee bloemen die zonder verwijt de tuinman aanzien die ze plukt.…

Het 'moois' wordt na een korte tijd weer in de doos gedaan terwijl zij, afgedankt en kaal, de vuilnisbak in gaan. Ik weet: zij maken deze tijd heel sfeervol en heel fijn, maar het laatste wat ik wezen wou zou toch wel kerstboom zijn!…

Ik lach, reik hem mijn hand, maar hij heeft me afgedankt, op de stoep sta ik, groot vuil, ik lach, het huis weet dat ik huil.…

Wel de pijn, maar niet de tranen Niet de woede, wel de wanen Proberen zich een weg te banen door de afgedankte gedachten in mijn overvolle hoofd Wel gezien maar niet gehoorde Niet de daden, wel de woorden Blijven hangen en doorboren alles wat standvastig is mijn uitgehongerde hart Wel de illusie, niet wat zal lukken Niet de leegte, wel…

De doelman zweeft naar de lat en schat de afstand, de snelheid van het bananeschot. Hij vergist zich. De fout kost een fluitconcert. Ai oei! gedeukte eer! Vergeef me Lieve Heer! Het net, hagelwitte ruiten, golven in licht.…

ben je afgedankt en oud en grijs heb je in rollen jou verborgen betaalde voor hun falen jij de prijs zie je zo op tegen morgen? huil je om je onzekerheid opnieuw verraden, ingeruild laatste haven dus ook kwijt is het dat, waarom je huilt?…

Het is moeilijk vechten tegen brave wil en stank uit het rijke hemelwater, om tenslotte tegen klare drank en een afgedankte kater, de rug te moeten rechten als de kruik dan leeg is, wankel in gestelde stromen vaart het droes van kleine ziel, op de tere vleugels van een bodemloze boodschap, waarin zo vaak de inhoud beschreven…

Koud vuur in dit getij, oud zeer druipt van alle omgekomen bomen, zwarte sneeuw bedekt de borst van de doden die van verre zijn gekomen, streelt de winter,oud en wijs gedeeld in ijs, vindt de weg terug van een reis in afgedankte sterren, tussen afgevallen bladeren ontbonden smarten onder gladde stenen, dan zijn ze thuis, tijd ontbindt…