Alle inzendingen over dorsen OR verstreken

ik moet, na opening van zaken, niet te lang wachten met opeten want verschoonde tijd zal ooit voor bederf zwichten als de termijnen zijn verstreken, is al het geduld vergeten dan blijf ik zoeken naar woorden om mijn gaten te dichten Kann Spuren von Erdnüssen enthalten Ungeöffnet mindestens haltbar bis; die Vergänglichkeit…

Ik had de tijd niet in de gaten Keek er domweg niet naar om Kon er moeilijk over praten Hield me vaak naïef en dom Geen seconde nagedacht Dat ik tijd zo vaak ontweek Nimmer had ik dit verwacht Dat mijn leven toch verstreek Ik had de tijd niet in de gaten Nooit expres, gewoon spontaan Het idee ben ik gaan haten Dat ik in tijd op zal gaan…

De dagen die hierna verstreken, bleven lang als deze avond. Tot de piano een ander vond.…

ga maar fluistert mijn innerlijke stem had je niet meer moeten roepen je bent door de verstreken tijd gekropen aldoor een mengeling ademend van afstoten en hopen mijn handen raken nog even aan jouw huid de ziel ervaart met tegenzin een afwezig geluid ga maar zwijgen mijn lippen * ik heb niet geleerd een…

Na de beslissing van de Hoge Raad ID kaarten gratis te verstrekken Besloot Donner dit weer in te trekken Daar het ten koste van miljoenen gaat Schijnheilig deelde Minister Donner mee Tsja…wie dit bedacht heeft? “Ik heb geen idee” … Uiteindelijk besloot Minister Donner dat men toch maar weer moet betalen voor de ID-kaart……

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

Zweer de verbeelding af Op “vipspotting.nl” Op “graaggenomen gastjes” Op “tv-babes punt orgieland” Op “is-she-hot-or-is-she-not” Op “liever naakt dan niet gezien” Een belspel-del Mummie met de Mummelmond Een studienicht Beau de Boulevard Een Prima Film Sex en haat en kop eraf Een goed gesprek J.P. de bal-bla-balkenbrij Bestel een…

de vragen zijn gesteld de laatste woorden gesproken beiden uitgeteld onze harten gebroken het ultimatum verstreken zonder hoop voorbijgegaan de laatste keer omgekeken ieder een eigen kant uitgegaan maar als aan een draadje aan elkaar vast nooit is het helemaal weg soms voelt het als ballast maar meestal is het er eenvoudigweg…

Spoedig zijn de jaren verstreken, Een robuuste relatie, zo is gebleken.…

Een jaar verstreken Zonder je nog te spreken En sindsdien Heb ik je niet meer gezien Na 365 dagen Beginnen je sporen te vervagen Verbannen uit mijn gedachten Je hoeft nooit meer iets van mij te verwachten Al 12 maanden uit mijn leven Ik kan je niet vergeven Nee pa, je hebt teveel gedaan Blijf ver bij mij vandaan!…

Jeugdjaren zo snel verstreken, verzwolgen door de mist der tijd, op kousenvoeten weggeslopen, gevangen in onomkeerbaarheid. Jaren die toen eindeloos leken, toen alles groot was en nog ver, toen verwachting nog bezielde bij de flits van een vallende ster.…

Het wordt mij droef te moede als ik lees Van violette heuvels in het zand En hopen puin van bergen steen op 't land Het tranendal van weduwen en wees 'k Zie liever Flora bloeien in 't decor Van Puy-de-Dôme, Dordogne en Lozère Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse en Isère Van Franche-Comté, Savoie en de Côte-d'Or In koele meren onder…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

Zoveel tijd verstreken Alles is veranderd Alleen mijn gevoel Voor jou staat stil De wereld draait door Zomer wordt winter Vogels zijn gevlogen Net zoals jij ging Ik leef mijn leven Vandaag en morgen Zonder jou liefste Leegte zonder warmte Al wat er overblijft Een verloren vriendschap Snippers van verdriet Verdwenen in de ruimte…

Vrind, m’n leven is verstreken En ik vind geen blijheid meer Om de akker straks te kweken Voor de nieuwe lentekeer.…

Geef mij iets om voor te leven Verstrek me houvast, zekerheid Meer mag ik beslist niet wensen In deze nare, rotte tijd Geef het minst dat je kan missen Doe een medemens plezier Die doelloos hier staat rond te zwalken Heel ver weg maar nog steeds hier Toon wat van je mededogen Met een geste, een gebaar Ik weet niet waar ik het moet zoeken…

Ik wil na zo'n lange tijd niet meer verder dwalen Leen me je sterke hart, jij kunt me kracht verstrekken. Samen zullen we beslist mijn verloren hart ontdekken...…

Aan het zwerk een zwerm vogels meerkoetjes fluisteren in het riet de hitte hangt in huis buiten begint het langzaam aan te schemeren een vleermuis schiet langs mijn hoofd mijmerend nip ik aan mijn glas de langste dag alweer verstreken straks valt de nacht als een warme deken om mij heen ik geloof dat ik vannacht hier…

glinsterende dauwdruppels als edelstenen door het weefsel van de nacht de maan werpt zilverstrepen op een zwevende spinragdraad verstrekkende spiralen glanzen zijdezacht een lichtstraal raakt de nevellinten tekent dansende kleuren beschijnt zijn zwart gelaat woorden in eeuwigheid van stil herinneren hij kan in gedachten de wereldtop…

Hij was een visser en leuk metgezel Overal naar welke stek ik ook ging Vroeg of laat kwam hij of was er wel Een aardappel als neus en zijn visueel gebrek Met zijn grijze baard en enorme kale kop Was het keer op keer als ik beet had haalde hij op De jaren verstreken gelijdelijk aan werd ik bang Om hem ooit te zullen moeten missen Een moordmaat…

Zo verstreken de dagen, oh hoe gelukkig waren wij, geen gesprekken dus ook geen vragen, Samen maar eigenlijk veel te vrij, En nu na de zoveelste ruzie, verlang ik naar die rust van weleer, alsjeblieft niet meer de zoveelste discussie, Want oh god je doet me zo'n zeer.…

De tijd die kabbelt En langzaamaan Wegdrijft, Naar een plek waar al heel wat minuten verstreken zijn. Ik verdrink, In zeeën van tijd En de wijzer Die mij leidt Lijkt ook zijn weg Te zijn verloren.…

stopte mijn hart met kloppen tik tak tik tak de tijd verstreek zonder uit te glijden langzaam kleurde de grijze kamer, blauw vleugels werden vastgesnoerd bleek wat ik tot dan toe geleerd had voldoende om toegang te verkrijgen tot het witte licht opgenomen in een zee van liefde waar ik verder zal groeien tot daar waar sterren…

Een gegeven leven kijkt men niet in de bek, al spert het deze nog zo open dit leven heb ik negen en vijf- tig jaar geleden als geschenk gekregen waar zijn de vlinders in mijn buik gebleven, al die jaren die verstreken neem mijn verjaardag, maar geef mij dat opwindende gevoel terug misschien verwacht ik nog teveel van wat ik dacht tegoed…

Maanden verstreken Doch verwonden ze nog steeds De scherven van weleer Bloed dat vloeit Met een dunner wordende Structuur van het vergeten Een gekrompen hart Droogt langzaam uit in de Verzengende kilte van het niets En ik......struin Loop, vecht, ren, struikel Over mijn misvormde gedachten In mijn oren hoofd Een onvolmaakte symfonie…

pas toen jullie werden begraven wist ik het is voorbij nu de tijd is verstreken ben ik er weer een beetje bij verdriet en pijn dat heb ik al 3 jaar lang vergeten kan ik niet daarvoor zijn jullie mij te veel waard ik ben bang om te vergeten hoe jullie waren jullie namen zal ik dus never nooit vergeten mijn broer Maik en mijn zusje Elle…

Ineen verstrengeld ingeslapen na een hete strubbeling vol passie is het ontwaken wat eenzaam met de ruggen naar elkaar de vrije ruimte zoekend voor jullie armen en benen in een verstrekkend gebaar Om dan bij het eerste licht door de kieren van de gordijnen weer in elkaar te kruipen en wie weet het opnieuw te doen - ja, dat is leven…