Alle inzendingen over draden versleten

versleten gordijn beduimeld in de hoeken passie van oudjes…

Passen en meten te veel tijd wordt versleten om het laatste woord.…

Aan elastieken draden van onvoltooide processen, in processies meegetroond op de bolderwagen van de tijd, verwoord in gerecyclede patronen, in neonkleuren, in zuivere willekeur vergeten, langs de lijnen van een dubbele moraal waarin oude krassen te diep zijn ingesleten, maakt rechtlijnigheid plaats voor vicieuze cirkels, spreekt in kern…

Eerst denk je nog is ieder hier dement, Maar Esten hebben heel goed in de smiezen Dat iets wat warm is nimmer kan bevriezen, Vandaar dus een verwarmingselement. De Estse regenpijp zit volgens mij Er in de winter lekker warmpjes bij.…

het is graven met versleten materieel dof en bemodderd maar scherp als de rechter van het leven…

het lege voetpad laat een versleten zool na bloed zweet en tranen…

zachte zomerbries tussen raam en kozijn wiegt versleten spinrag…

Aan de kapstok hangt zijn jas Een jas die zijn leven droeg Nu alleen nog een stille getuige De dood kwam voor hem te vroeg Aan de kapstok hangt zijn jas Met de geur van bier en tabak Ver afgegleden van zijn normen Werd hij gevonden in een vuilnisbak Aan de kapstok hangt zijn jas Een jas die niemand heeft begrepen Het laatste wat hij nog…

Vernieuwd door het systeem versleten door ruimte en afstand hunker ik naar de lach van onze allereerste oogopslag…

Hier staan we dan op de hoek van de straat het is nog niet te laat om ons huis in te vluchten daar wachten onze oude stoelen vol ongeduld op ons ze zitten vol gaten van versleten gevoelens en eenzame woorden we zijn nog niet te laat de kachel daar smeult nog wat we wachten vol twijfel wie als eerste binnen gaat.…

Is het fijn om oud te worden? Je leven loopt bijna af. Je nam daarvoor diverse horden Om te ontkomen aan je graf. De dokters hielpen daarbij overmatig. Misschien dat er wel iemand loog Of stuurde hij je beroepsmatig Naar een of andere uroloog. Wanneer je plas wat stokte, Iets waar je niet graag over praat, Het was de…

in de woonkamer onder het versleten boekenrek wil hij niet meer zitten wachten op morgen de verhalen zijn versleten weggelezen en nooit gebeurd dat heeft ze hem verteld en sinds maanden weet hij dat ze de waarheid sprak alleen niet de zijne ze is weggegaan met alles wat ze hadden behalve de boeken die had ze al gelezen maar nooit meer…

ik ben de eenogige piraat bewaker van de gouden dukaat aan de afschuwelijke draad ik hinkstap met een krijtstomp naar een getekende hemel de poort knelt door de muitergom mijn schip vergaat ik ben de eenogige piraat aan de afschuwelijke draad…

in het tumult van de leegte wilden we ons niet aan elkaar branden we tastten naar een vuurvaste draad die ons pijnloos zou verbinden de draad verdroeg de hitte onze bange armen schoten tekort…

alles verdwijnt als overbodige luxe een versleten laken veertjes kussen schep na schep hoop op hoop…

klein is het als spinrag aan de dakgoot het levensdraadje zomaar wat wapperend op de wind breekbaar is het maar soms zo onnoemelijk sterk draad na draad weeft zich een spanning mee het gevormde frame draagt het wel en wee…

Wanneer je zo'n boek dichtslaat, zorgt een bescheiden lint ervoor, dat je snel de rode draad weer vindt. Door elk mensenleven loopt zo'n rode draad. Wanneer we die draad zijn kwijtgeraakt, vertelt ons leeslint dat ons verhaal, na goede en na hele slechte dagen, doodgewoon weer verder gaat.…

Zij reikt twee draden aan mij. Ik brei aan haar. Ik vermeng de kleuren rood, blauw, geel tot één geheel aan haar. Samen breien we tot de draad veel te strak gespannen staat.…

Twijfelaar in waterkoude draait twijgjes tot vlechtjes, vlechtjes tot draden, draden tot twijfelaar. Met handen rood en trillerig, en met lucifer in tweedonker, een dapper oerwoud fel verlicht, blijkt alle arbeid onverricht en de gordijnen dicht.…

Je hoeft ze niet meer te ontwarren Nog zie ik je handen op je doodsbed grijpen in het niets Was het de draad van je leven die je niet meer terug kon vinden Of heb je zelf de laatste draad afgebroken?…

Hier, met al mijn plichtsgevoel, mijn achterste Vastgeroest in een versleten keukenstoel, Hier laat ik mijn gezichtsverlies geruisloos Als een zwarte keisteen door je handen rollen Ginder. Ik krijg ons niet uit mijn bek. Gooi mij niet weg. Bewaar me. Stuur me mijn adres. Gooi me terug.…

Ik zie de gekleurde draden. Ik zie ook de taaie vezels, die onze weefsels vormen. Dat zijn onze levensverhalen, geweven uit angst en moed. Het zijn onze gedichten. Zie de rode draden lopen, die ons innig verbinden. Met onze wondere wereld, en met elkaar.…

het web gespannen van kleverige draden vindt zijn slachtoffers…

Ach, oude rups Spin je draden Tot een sprankelend Zijden kledingstuk Jij, vermoeide spin Weef je web Van dunne draden Schitterend in het ochtendlicht Afgescheiden substantie Stolt in de open lucht Wij vinden er voor ons De mooiste doeleinden in terug…

Ach, oude rups Spin je draden Tot een sprankelend Zijden kledingstuk Jij, vermoeide spin Weef je web Van dunne draden Schitterend in het ochtendlicht Afgescheiden substantie Stolt in de open lucht Wij vinden er voor ons De mooiste doeleinden in terug…

Mensen raken de rode draad kwijt. Vallen, maar staan toch weer op. Wie opgevangen wordt beseft, dat rode draden ons verbinden. Vriendschap met ons hele hart. Atomen met moleculen. Liefde met elkaar.…

Een Arlequin in watergroen versleten roze draagt Colombine de hof is groot de bomen hoog het roodste rood van de ahorn op 't diepste groen van dennen wij stappen kleine stappen -hoe is de kiezel scherp aan uw satijnen schoen- het pak van Arlequin is watergroen opdat het passe bij 't versleten roze van uw rok en als de schaduw zij van uw assen…

Uiteindelijk word JIJ er glad van, en het schuurpapier VERSLETEN en LELIJK…

De horlogemaker keek door de loep En dacht 'versleten troep' Zo ongeveer. Terwijl ik altijd dacht: De rek is uit mijn veerkracht.…

span draden van normen en waarden als een heilzaam web de tien geboden en hun exegese zijn altijd een vangnet gebleven fijnmazig rond het lichtend middelpunt daarbuiten wordt ruimte gegund laat ook de draad eens vieren hang het niet in alle kieren geef een frisse wind de kans…