Alle inzendingen over een fata mogana

Het moeten wonderbloemen zijn als veilige berm geplant langs steile paden van ravijnen of in uitzinnigheid te bloeden in de fata morgana van woestijnen, waaruit uitgestoken handen groeien en tranen en geluk over wangen vloeien om in een melancholisch verlangen te verzanden, beweegt het telkens als ik het betast, vult de schroom, om door…

Ik hang hier maar Wat zou ik spartelen? Helemaal voor mezelf de pot thee, de tafel de kamers van ons huis met zijn nieuwe ramen de krassen in de kast al de cadeautjes die ik aan jou gaf en de poster van het schitterende water aan de horizon met de schim van een schip Ik hang hier maar wat rond in jouw afwezigheid niet in staat tot…

Droomwolken ontsluieren de slaapdronken ogen als straks een wereld ontwaakt blijkt zij doch slechts een fata morgana in het spel der liefde…

Ze schenken er de wijn uit sprookjes de warmte heeft er andere vormen terwijl plevieren fata morgana’s beleven en passerende beschouwers bijzondere beelden zeven.…

Is het waar of ben ik aan het dromen De nachten ijzige koud De dag niet meer vertrouwd Jij mijn Fata Morgana Hoe kom ik hier uit…

Het is als roken van marihuana tijdens een fata morgana.…

Ik ren door het dorre land En de wind staat stil De hitte schroeit het zand De lucht trilt Voor mijn ogen daagt de horizon Een vruchtbaar dal; een heuvelkom Een glinsterend meer ligt in bereik En de wind strijkt door mijn haar De grond is echter uitgedroogd Geen enkele palm wordt hier gedoogd Geen koelte en geen frisse bries Ik sta stil…

Hier leef ik in de spiegel van de lucht en drink het licht uit kleine dingen de wind vraagt mij ten dans, de zee zal blijven zingen en de zon kust gedroomde woorden wakker tot een nieuw gedicht als een kleurrijke vlinder die ik vond op het strand van mijn gedachten...…

ik weet nog van het zand en die enorme vlakte van mijn handen rond mijn mond roepend naar een fata morgana waar mensen zwijgend staarden die alles omvattende stilte en de eenzaamheid die mij overviel…

Een Mirage raast over, laag op de nabrander, bulderend door mijn bier, op weg naar zijn zachte thuis? Mijn droom verdrinkt in zijn decibellen, het gesprek verstomt, sterft bijna.... Gelukkig borrelen bellen koolzuur nog omhoog in onze glazen en het gesprek herpakt zich als de herrie zich uit de voeten gemaakt heeft.…

woestijnzand verblindt zieners en dolenden verhindert zicht op einde(r) oase van nuchterheid en werkelijkheidsbesef vervangt fata morgana het paard wordt achter de wagen gespannen de karavaan keert om…

Een glinsterend meer zij heeft stralend gehoopt op een oase in de woestijn dichtbij en teer haar toeverlaat blijkt enkel een fata morgana te zijn wijkt naar ver zwarte tranen huilt haar diep zuchtende ziel.…

Jouw woorden gevangen in het virtuele vlak door schijn omgeven jouw vingers sturen foute woorden uit de chaos van je brein met een klik sluit ik af met het besef dat je een fata morgana bleek te zijn…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

Als uit de verte Ken ik jou Een horizon niet Aangeraakt Toch zo bekend Zelfs zonder oogopslag Onzichtbaar Vaak gezien Als uit de verte Zie ik jou Fata morgana Onontdekt Toch zo bekend Zelfs zonder woord Stilzwijgend Veel gezegd.…

de weerspiegeling in mijn droom gaf een close up van je ver gezicht alsof ik je even kon aanraken met ogen dicht zelfs op de tast onbereikbaar blijf je als een fata morgana van een liefdes-oase in een eenzame nacht…

in niemandsland pak ik je hand in ogen op verloren stappen in het zand van de woestijn markeren slechts je laatste sporen mag ik in groen weer de oase zijn nee geen fata morgana wel je paradijsje na alle pijn…

zei ik op mijn beurt 'misschien komt een bril van pas' weerhoudt u van het -in schijn zien- van 'n Fata Morgan?…

Vrede sluiten in je hart onderhuidse strijd tastbaar aanwezig bij maanlicht vallen tranen als dauwdruppels in zee zij vormen parels in je hart hun glans houdt je warm in de nacht de wind fluistert jouw naam een fata morgana…

in 't land van duizend en nog 'n nacht blijkt Allah heel anders dan tot nu werd gedacht ze leeft in Nirwana als Tabula Rasa speelt kiekeboe geeft Fata Morgana bij droogte en morgenstond ze heeft ook 'n oase met catering voor eigen rekening…

Het labyrint van mijn bestaan verloren zoekend naar geluk ...Nog zo veel wegen te gaan Het doolhof sluit mij langzaam in de uitgang hopeloos onvindbaar ...Opnieuw, sta ik aan het begin Jouw hand, lieflijk toegestoken bleek weer een fata morgana ...Mijn hart, opnieuw gebroken…

Boeken over mensen over hoe zij op hun zoektocht gingen rivieren waren onrustig en breed zeeën waren diep en wild woestijnen waren echt droog zelfs geen fata morgana verscheen daar voor hun ogen hun strijd om te overleven over deze mensen en hun reis verhaalden mijn boeken maar zij zaten op hun Ikea bankstel.…

Hoewel duivels denken voor zover zij bij machte zijn dit te doen de wereld hun wil op te leggen zijn hun fata morgana's echt niet van de lucht Luchtspiegelingen zijn geïnfiltreerd in hun branie-brein Wanen zij zich Zijn gelijke of kruipen zij liever als Zijn slaaf?…

zand woestijn een bodem van een dode zee met resten van wat schelpenzand het wit gebeente en duinenlijnen die verdwijnen in de spiegeling van mijn eigen fata-morgana trillende luchten zuchten gelaten maar mijn blik reikt alsmaar verder dan het weerkaatsen van mijn droge stem die geen echo meer vinden kan…

Mijn droombeeld spiegelt via jouw ogen in een fata morgana tot een geheel tot het fotografische toekomst in mijn brein naar een ideale wereld die ik met jou deel.…

de ruit spiegelde licht half doorzichtig zag hij zich getekend als volleerd figurant transparant naast een langbenige schone met wenkende ogen slechts gescheiden door een breuk ze verbeeldde meer dan het tijdelijk verdrijven van zijn alleenzaamheid maar hij was al gehard door opgeloste fata morgana’s en knipoogde alleen…

verdwaald in vergezichten ontwaakt zachte illusiemuziek weelderig groeien fata morgana’s onder de zon van duizend en één nacht nog beieren kerkklokken hun klanken ten hemel trompetteren minaretten fel verdwaald in de hel van alle geloven zoek ik vrede maar is die er in mezelf nog wel…